Kadokestijd

,,Wat zei Kadoke 1 ook weer toen we...'' en ,,Kadoke 2 was niet te schatten toen ze ...''. Dat is dus het soort conversaties dat dezer dagen tussen Meester en Malief over en weer gaan. Tien dagen met onze Kadokes aan zee, twee dagen terug thuis en we zitten ons al een beetje op te fretten van heimwee. Om het eens plastisch te zeggen. En dat ik verdorie geen nota's heb genomen toen ze ons tot tranen toe deden lachen.
God ja, af en toe dacht ik aan mijn tijd van monitrice in De Haan waar ik zeven mannekens van zes tot tien onder mijn hoede had. Kadoke 2 kan dat in haar eentje spelen. Gelukkig is ze geen ochtendmens _ zei ze zelf tijdens een vader-en moederkesspel met Kadoke1_ en duurt het tot na het ontbijt voor de verzoeknummers aankomen.
_Malief gaan we nu bloemen maken(Jommeke voorlezen, een verhaaltje verzinnen?)
_ Malief is het zo goed als ik het papier verfrommel?
_Malief wil je mij helpen met de plakband (met de schaar, met de letters, met de plakkers, met de zeepbellen, met de schelpskes...)
_ Malief mag ik je helpen met wortels schrapen, ruiten wassen, planten gieten, tas dragen...)
_Malief ik kan niet slapen, ik heb warm (dorst, plassen, geen vaak, mijn buik kriebelt, mijn staartjes zijn los gekomen, hier is mijn haarband...)
En als ik dan toch even in mijn krant duik...
_Malief, Kadoke1 wil niet dat ik hem help bij zijn Playmobil (zijn plakkers, autootjes, bouwwerk)
Maar wat een heerlijkheid zoals ik haar als een mini-Kalamity door de golven zag duiken, zonder een spatje watervrees en grote slokken zout water wegslikte. Of zoals Kadoke1 met het ontroerende vertrouwen van een kind zich tegen mij nestelde en we samen de golven ,,braken''. Ik heb gejoeld als een schoolmeisje, echt waar, terwijl Meester met een stapeltje handdoeken in de branding een wereldrecord ,,geduld met Malief en kinderen'' vestigde.
Ondertussen besef ik dat ik dat met mijn eigen kinderen nooit heb gedaan, druk doende als ik was met een laagje zonnebruin te kweken en teveel menselijk opzicht om onnozel te doen.
Nu moet ik dringend een mailtje sturen naar een collegaatje van de Knack die deze week in een column oppert dat ze toch zo graag werkt en of ze nu een slechte mama is. Sofietje, wat je nu mist kun je later echt nog inhalen...