Namen noemen...

Juist is juist...mogelijk komt Okxana uit een ander oud verhaal...en was de naam Ljena? Met dank aan een jeugdiger slimmerd...

AFSCHEID

Afscheid van een vriend, beter kan Malief het niet omschrijven. Niet van een soort waar je vaak mee op stap gaat, dat was ,,voor in de jongen tijd''. Maar wel iemand die zonder veel tamtam belangrijk was in het leven van de Meester en Malief

Toen de Brusselse Malief haar ,,entree'' maakte in Mechelen was het aanpassen. Van een Bronzen hart  had ze nooit gehoord. Maar daar was Eddy, en hij verwelkomde haar met een daverende ,,Bohemian Rhapsody".  Wat later sleepte hij zijn ,,kozze'' (de Meester) mee naar Brussel en werd Malief op de Jacqmainlaan opgepikt voor een avond met een Nederlandse komiek.

En zo kan ze nog veel vertellen. Er kwamen baby-dochters en nonkel Eddy en Tante Za spraken géén Mechels en leerden hen dat ,,duwen'' een mooi woord is...als je nodig moet. Toen de Meester nu ruim 8 jaar geleden als laatste van zijn zussen en broer had afscheid genomen en Eddy er wél nog was kreeg hij op de familielijst de man die ,,onze troost en toeverlaat'' was. 

Gisteren vertelde zijn zoon dat papa hem gevraagd had Malief te verwittigen. Meer moest dat niet zijn. Nog wat stiller, dat wel.

BEETJE HYPOCRIET?

Maar natuurlijk hadden ze in het kapsalon absoluut gelijk. Malief zit nog in de jaren negentig, toen je nog  ,,bazen'' had die respect voor je hadden en niet op zoek waren naar ,,straffe'' verhalen. Toen Malief de twee ,,populaire'' kranten las, nu ja, door bladerde, was de boodschap wel duidelijk. Daar moest ze zelfs de ,,BLIK'' niet voor bekijken...

WAT EEN STIEL...

Nooit had Malief gedacht dat ze bij de kapper nog eens iets zou leren. Noem het de dingen des levens. Het lag nochtans ,,voor de hand''...een grote knip en kleurbeurt van twee uur, en een ,,boekske'' op de kaptafel als enig troostmiddel om de tijd te verdrijven, meer moest het niet zijn.

En zo las ze dus, zonder leesbril, de belangrijkste info aller tijden...en wel welke personages, oh  ramp, uit Familie gingen verdwijnen. Het boekske dateerde van Kerstmis en voor zover Malief nog kan volgen, er is er maar één die in een bevalling ,,is gebleven''. Schande! Maar aan  roddels echt geen gebrek...

 Toen speelde Malief de wijsneus en vroeg ze de kapster plus een lotgenoot met nat kapsel wat zij er van vonden? Nee maar, dat boekske was voor de klanten hoor. Maar als u het echt wil weten?

 Tot slot kreeg Malief dus het deksel op de neus! Want zeg, wie zou er nu journalist willen worden? Nee zenne zei de ene, en ,,nooit van ze leve'' was de repliek van de andere. Vandaag kwam Malief haar krant niet in de bus en kocht ze twee ,,populaire'' kranten. Helaas, geen reclame voor journalisten...en nooit te oud om te leren.