Zalf op de ziel

De heer en mevrouw Gerard (1) hebben in de klimop van onze stadstuin een nest gebouwd. En geloven of niet, er komt gepiep uit de muur.Wat een dekselse optimisten, die merels. Ze pikken sneeuw én verkruimelde koekjes voor ijswafels. Sinds de Meester geen liters ijs meer consumeert zijn de koekjes oudbakken geworden, maar het stoort het jonge paar blijkbaar niet.
Zondagse bezigheid eind maart 2013: sneeuw ruimen en een bezoek aan Memory Lane. Want de geplande reis naar een vriendin is alweer uitgesteld omdat de gewestwegen glommen van het ijs (en de 4x4 al enkele jaren afgedankt).
Tijd om eens wat oude brieven te lezen. En als ik zeg oud: zeker vijftig jaar oud.
En zo werd Malief weer ondergedompeld in de tijd dat ze monitrice was aan zee en hartsvriendinnen van de Chiro mekaar geen week konden missen. Wat een intriges en geheimen heeft Jeske (2) mij toen toevertrouwd. Helemaal vergeten.
Ook helemaal vergeten dat onze Poiche liet weten dat hij in eerste kan scheikunde meteen geslaagd was. Dat wist ik nog, maar niet dat er maar 16 van de 60 gelukkigen waren.
Brieven ook van Pezzeke (die schrikt nu wakker, hulp?) over zijn spannende leven bij de jezuïten in 1961 en waarin hij mij vertrouwd maakte met jezuïtenstreken zoals het verlenen van een ,,admittatur'' door de ,,pif'' en de ,,sief''. Dat laatste is geen ziekte maar de surveillant denk ik. Niet dat Pezzeke het zo duidelijk uitlegde hoor. Ik denk dat hij van ons moeder opdracht had gekregen om mij een brief te schrijven. Toen zat ik al in Leuven.
En dan het werkstuk van de ouders in combinatie met de broers en het slot van ons moeder: ik heb nu toch mijn best gedaan hé... Hoe zou ik zoiets kunnen weggooien?
Pas op Tanjel, Dottie, Milou : ik heb ze nog allemaal. Zelfs de ongelooflijke zever van een Duitse vriend-correspondent die zijn naam en adres op de trap van het atomium had gekribbeld en ik er uit had gehaald! Alleen voor die verdwenen namen zou ik nog eens overwegen om Facebook...No way, Malief.
's Avonds nog eens naar Glen Hansard geluisterd. En drie keer naar Maybe Not Tonight. Zalf voor de Ziel. Merci voor de tip Lottepoes.
XXXX
(1)Gerard dankt zijn naam aan de pastoor die _als't God belieft_ nog in Veurne woont en ook zo'n mooi zwart pakje draagt.
(2)Jeske was mijn hele jeugd lang mijn beste vriendin.Zou ik haar eens durven bellen?

Elfjes

Elf jaar geleden: onze eerste kleinkinderen! Twee pakketjes met alles er op en er aan, maar dan wel in een miniatuurversie. Vandaag twee lange tieners die mijn 1m63 ruim evenaren. Thank God voor de schoentjes met hakken.
Twee versies van mijn mooiste cadeau ooit: een bink met een fraaie haarkuif en staalblauwe ogen, een sportman met de bijpassende cool en een ontroerende voorkeur voor een fijne knuffel,  en een schitterende griet met de maten van een foto-model...en de brains, de taalvaardigheid en de ernst van een grote. Waarom dacht je dat ik hen ,,onze Kadokes'' noem?