STRAFFE KOST HOOR!

Maak u vooral geen illusies, toevallige lezer: Malief schrijft geen porno. Maar wat ze gisteren heeft gezien was veel straffer. Het geheim van Donald de Verschrikkelijke is onthuld. En nu wordt iedereen uitgenodigd om in een oude cinemazaal te gaan zoeken naar The Untouchables. Tenzij je, zoals Malief, de film nog uit Canvas had geplukt. Dat was voer waar de Meester  destijds naar keek. En nu had ze wel over Eliot Ness gehoord, de ietwat sukkelige maar briljante gast die de ,,drooglegging'' in Chicago moest oplossen en tenslotte ook de grote mafiabaas in de boeien sloeg. Al Capone hé.
Dit terzijde: weet u wat Malief ontdekte? Dat Donald geweetwel ook naar die film had gekeken en zich de grimassen, de kletspraat en de flauwekul van Al Capone, alias Robert De Niro heeft eigen gemaakt. Jaja, De Niro is een geweldige acteur, en de film is uit 1984 of zo. Maar mogelijk kon D toen toch ook al een beetje lezen?
….
Met mijn excuses aan Donald Duck!

IN 1947!

Niet dat Malief het zelf bewust heeft meegemaakt, maar 1947, dat was destijds het stokpaardje van Bomama. De mama van Malief hé...ondertussen drie jaar verenigd met haar enige liefde op het Kerkhof van Meerbeek. 
Jaja, haar lijfspreuk was ,,Maskes moeten sterk zijn'' en die kwam zowel te voorschijn als onze Poich zijn zusje pestte met de troetelnaam ,,Volvetteke'' (resultaat van tien maanden ,,goe ete kinneke'' in Meerbeek, wat daarna nog te zien was op onze gemeenschappelijke ,,plechtige communiefoto'') maar ook als zij met poetsklusjes het bewijs kreeg dat ,,mennekes'' heertjes waren. Maar soit: Bomama had ook een verhaaltje om haar slogan te illustreren en dan kwam het verhaal uit 1947. Malief heeft vooral onthouden dat ze dat opdiste toen het in Brussel een beetje harder dan normaal zomerde. Want  Bomama had de zomer van 1947 meegemaakt en toen was ons Pezzeke geboren (het tweede heertje uit het gezin) en zo'n hitte, dat hadden we sindsdien nooit meer meegemaakt. Zelfs niet toen ze in de jaren zestig met het meesterke de wereld ging verkennen, met een trip in Noord-Afrika. Tja, toen moest Malief wel zwijgen...
Vandaag weet Malief wat ze bedoelde met ,,terréebel werm'' en de media hebben het genoeg herhaald: zo warm als in 1947...

ESCORT EN CO

Haha, escort...dat doet lezen hé? Wisten jullie overigens al dat Malief ook ooit eens voor ,,escort'' heeft gesolliciteerd? Pas op, ze solliciteert voor geen enkele NVA-post, dus de belangstelling zakt zeker?
Mooi. We schrijven jaren zeventig of zo.. Malief had op de krant de opdracht om zich met ,,mode en lifestyle'' bezig te houden. En die ,,lifestyle'' bracht een toenmalig chefke (hij verhuisde later naar een krant waar hij meer op zijn plaats zat) op de idee om van Malief een escort te maken. Onderzoeksjournalistiek noemen ze dat.  In haar studentenjaren was ze nog hostess aan de KUL geweest maar daar waren haar ,,slachtoffers'' allemaal heu brave huisvaders of bijna-bisschoppen.. Dus toen nog allemaal onverdacht...
Hoe het baasje op die idee kwam? Er stond een advertentie in onze onbesproken krant waarin een ,,organisatie'' jonge vrouwen zocht om eenzame heren te vergezellen op diners, toeristische trips en zo.
,,Bel daar eens naar en zeg dat je geïnteresseerd bent'' was de opdracht. Protesteren hielp niet, aan de telefoon zouden ze niet zien dat ze een jonge moeder was en ze mocht ook zeggen dat ze lang blond haar had!!!
De rest van het verhaal is snel verteld: Malief vroeg aan de telefoon wat van haar verwacht werd en de meneer deed er geen doekjes om: niks moest maar ze zou goed betaald worden en als het klikte mocht ze zichzelf en de eenzame meneer zeker plezier doen. Daar kwam hij niet tussen...
Tja, Malief is geen escort geworden. Maar toch. Stel je voor dat ze later politieke ambities had gekregen ...en haar vroegere (jaloerse?) collega's dat op een feestelijke 11juli hadden verteld...
Meer moet dat niet zijn, hoor...

TIS MISSCHIEN EEN RODDEL MAAR...

Proficiat aan de journalisten die iets durven vragen. Malief heeft het nooit gedurfd. Zeker niet als het was om een gerucht te bevestigen...of te ontkennen. En mogelijke onschuldigen in hun hemd te zetten.
Vanmorgen was Malief op weg naar een rendez-vous met haar favoriete soap op France Deux toen ze aan een Vlaams feest in het Brusselse stadhuis bleef hangen. De sprekerd (dank u, Toon Hermans) deed dat eigenlijk heel goed en ze bleef hangen. Een man die voor de zoveelste keer sorry zei voor zijn drankprobleem en daarna een zeer fraaie speech gaf. Echt waar, waarom bleef ik anders kijken??
Helaas, na afloop stormde iedereen naar iets wat mogelijk een feestje was, en jawel, toen kwam de favoriete heks van de VRT venijnige vragen stellen. Eerst mompelmompel, dat ze het niet hadden ,,gecheckt'' maar wat wist Liesbeth van het feit dat de sprekerd belastinggeld had gespendeerd aan een escort van 16 jaar??? Heu, awel ja, een meisje van plezier zoals ze zeggen, en met geld van de belastingbetaler, maar we weten het niet zeker? Liesbeth viel uit de lucht en mompelde geen commentaar.
Oei, dan maar haar collega journalist Wouter vragen of hij nu al meer wist. En die er gewoonlijk ook niet erg fleurig uit ziet maar nu  ja, dat hij het ook niet wist, maar dat het in een boekske stond!
Einde van verhaal: twee uur later alle media slabberen er op los. Fijne feestdag, Vlaanderen.
Vraag van deze ex-journaliste: leven niet alle politici van Ons belastinggeld???

NAGELLAK

Dit is een probeersel, lieve vriendjes, want deze inventieve Malief heeft haar toetsenbord beschilderd...Met witte nagellak... Goed, op het eerste gezicht geen tikfouten...
Tja, wat doet een verslaafde schrijfster als plots blijkt dat de azerty zo vaag is geworden dat er blind wordt getikt? Verslaafd in de betekenis van babbelkous met lettertjes hé.. Eerst even vertellen dat dit toetsenbord geen half jaar oud is en dus al een aantal ,,zwarte plekjes'' vertoont. En dat ze wel snel een ander bord kan gaan kopen (de winkel is geen 100 meter verder) maar dit spul kostte niet eens tien euro en dus kon ik dit verwachten. Jammer genoeg is de inventieve hulp om het spul aan te sluiten niet meteen beschikbaar...
En toen kwam de witte nagellak. En de verwarring, want waarom weigerde mijn bakske vanmorgen mijn paswoord? Juist, de I en de L verkeerd ,,geverfd''. Maar dat is nu opgelost. Touchons du bois murmelt deze toch wel dappere plantrekker...