Kuren

De blog van Malief heeft kuren. Dus moet ik wachten tot Big Daddy terug is uit vakantie alvorens de hacker of wat dan ook professioneel aan te pakken. Maar wel één belangrijk nieuwske: de neuzeneuze-vedette bij Bomama is geïdentificeerd. De genaamde André-van-de-brillen moet zelf dringend een nieuw brilleke kopen. Want de onbekende bezoekster is nicht Tanjel. Dat noemen ze dementia precox of zoiets...

Neuzeneuze

Woensdagnamiddag: bezoek aan Bomama in Avondrood. ,,Ah seg, gisteren is uw vriendin hier geweest. Ik weet hare naam nie maar ze had commissies gedaan en moest er nog doen maar ge wet zo een die altijd gepresseerd is en van hier naar daar vliegt...''
Het vraagspelletje kan beginnen. Was het ons Tanjel? Nee, die ken ik toch. En van waar is ze mijn vriendin? Is ze al lang mijn vriendin? Is het misschien Ingrid van Elza? Heu? Neeje, die ken ik nie? Is het misschien een meiske dat hier vroeger werkte? Da zou kunnen...
Een uurtje later: we zitten in de living te wachten op de boterhammetjes. Een meneer die hier in een vroegere blog een rol speelde en mij bestoefte met mijn mooie bril (hij maakt dus etalages met brillen en hij heet André, dat vergemakkelijkt de conversatie) begint over het bezoek van gisteren. Ik probeer hem een beschrijving te ontfutselen maar nee: niet mager, nie dik, haarkleur heuheu, wist hij niet meer, hij had haar vroeger nooit gezien maar het was wel familie (nee, ze had geen hond bij!) en op het einde heeft ze nog gezegd: we zullen nog eens neuzeneuze doen zoals vroeger! Met Bomama, wel te verstaan.
Voilà, wil de persoon die met mijn moeder neuzeneuze doet zich nu aanmelden?  I rest my case...

Mag ik nu naar huis?

Zaterdagnamiddag. Beetje ongebruikelijke dag voor een bezoek aan Avondrood. De juiste dagen zijn zondag en woensdag, eventueel met een extraatje ,,rap tussendoor''. Kwestie van de structuur _ zoals dat met een serieus woord heet_ niet te doorbreken. Woensdag, dat is bezoek van de dokter en bad, en ha ja, van Malief. En zondag dat is de mis en de communie van den opa en daarna bezoek van Malief en sandwichkes en kramiek als avondmaal. Vandaag hebben we alles in de soep gedraaid.
Eerste vaststelling van Bomama: ,,ik dacht dat gij moest gaan werken'' En wat later: Ons ma en onze pa zijn naar Brussel geweest en pas om elf uur thuis gekomen''.  ,,Ha ja'' is volgens nicht Tanjel de enige goede reactie. Ok dus. We schrappen nog een paar opmerkingen die buitenstaanders hoogst amusant kunnen vinden. Op haar tafel staat weer een open getrokken blikje Palm plus een kluts in een waterglaasje en dat verhuist naar het toilet want nee, dat is van ik-weet-niet-wie.
 Een half uur later _ er is geen leuk tekenfilmpje op tv_ haal ik mijn laptop boven. Of ze de foto's van haar verjaardagsfeesten wil zien???
Nicht Tanjel heeft voor 120 plaatjes gezorgd, en jawel, ze herkent iedereen. Ik negeer het feit dat er een paar lieven opstaan die alweer uit de circulatie zijn en Bomama vind alles ,,schoon''. Tot er een vervelend vierkantje komt met instructies voor het pc-ke en Malief het spel dichtklapt. En wat nu?  In de zetel volgt voor Bomama een regelrechte paniekaanval. Dat ze zich heel slecht voelt en direct  naar huis wil, dat ze geen lucht krijgt, dat ze niet weet wat er met haar gebeurt. En, echt waar, ze springt recht uit haar zetel! Tijd om op zoek te gaan naar de dames-in-het-wit.
Enfin: tien minuten later krijgt ze van de verpleegster 1druppel kalmeringsmiddel in een slokje water (ik durf het merk niet noemen maar serieuze gevallen krijgen er 10) en weer tien minuten later zegt ze: gef mij is een stuk bruud! Waarna ze haar boterham (die ze Niet wou) helemaal opeet. Plus een kop melk, plus een kop koffie met melk.
Allez, ja, 'k zal dan nog wat tevee kijke zeker?
Lieve bloglezers, ik heb het maar weer eens van mij af geschreven. En bedenk dat ons moeder het, in tegenstelling tot de bejaarden gisteren in Panorama, nog goed getroffen heeft. Toen ze alweer de oude was kwam de Bulgaarse verpleegster ook nog eens kijken, wreef over haar voorhoofd en keek mij bedenkelijk aan: ,,zweet zo?''. Neenee, ik had haar, in een poging om haar te sussen, ingesmeerd met de Blauwe doos...

Wie is valse Malief?

Kijk, dat zijn van die berichten die een mens op een maandagmorgen al in de gordijnen  jagen. Zo van: Pas op, er zit iemand op je adres, ben jij dat wel, kies rap een andere naam, een ander paswoord, een ander e-mailadres! Ja zeg, dag jan: nu heb ik mijn adres en mijn wachtwoord na zes jaar eindelijk in mijn hoofd en dan gaan ze eventjes iets anders suggereren? Niks van: van mij mag iedereen mijn naam gebruiken, ik ben geen merk. En als ik dan toch plots uit het internet verdwijn dan weet je nu wat er aan de hand is. Overigens, wat is er met DSonline aan de hand? Ook gehackt? Dan ben ik wel in chic  gezelschap. En dan doet Malief nog niet eens aan politiek. Of toch maar een beetje. Want wat hebben Malief en de Meester gisteren gezegd? Allez, dat onze vaders dat nog mochten meemaken...Straks mijn (groene) kleinkinderen extra knuffelen want zij hebben ook gewonnen!

Bink gezocht

Maandag vier uur, op weg van school naar ons thuis. Een uitgelezen ogenblik om mij deelgenoot te maken van de nieuwste gebruiken in het vijfde leerjaar. Vanzelfsprekend gaat zus als eerste van start.
,,Weet ge Malief, nu hebben de meisjes van mijn klas iets uitgevonden tegen de verveling , allez, niet serieus maar om zich te amuzeren. Ze komen vanalles over Kadoke 1 vragen om te bestuderen welk meisje het best bij hem zou passen.'' En tegen haar broer: ,,Ja joh, ik zal dat straks eens op een briefke schrijven want ik kan het ook niet onthouden hoor...''
Diepe zucht onder de rugzak aan mijn linkerzijde. ,,Die meisjes zijn écht onnozel hé''

Dinsdagmorgen aan het ontbijt. Kadoke2: ,,Ik zal het nu allemaal opschrijven. Wat is uw lievelingseten, uw lievelingskleur, welke sport, welke club?..''
Met een sérieux die ik echt ontroerend vind geeft hij tekst en uitleg. Mijn suggestie of ze ook niet moeten weten welke kleur van haar de uitverkorene  liefst heeft wordt weggewimpeld: 't gaat over bij elkaar passen hé. Oei, en of ze misschien vinden dat opa en malief dan misschien dezelfde smaak hebben?
De bink zucht en terwijl zus naar het toilet is begint hij de klagen. ,,Die meisjes, die doen altijd hihihihi en ik kan daar niet tegen.'' ,,Omdat ze je leuk vinden schat!'' Hij zit met zijn handen voor zijn ogen. ,,Waar is dat briefje, ik ga er op schrijven dat ik mijn zus haat!'' En daarmee zijn we op een heikel punt beland: onze bink heeft ondekt dat zijn beste vriend ,,cool'' is als die ,,wraak neemt'' op zijn jongste zusje omdat ze niet gedaan heeft wat ze beloofd had. Wraak? Die vriend heeft heel haar kamer overhoop gegooid, grappig hé?
Heel raar, de Kadokes kunnen mekaar niet missen maar de druk van de hormonen is onmiskenbaar. Meisjes giechelen, jongens doen stoer. 't Zal wel overgaan.