Mag ik nu naar huis?

Zaterdagnamiddag. Beetje ongebruikelijke dag voor een bezoek aan Avondrood. De juiste dagen zijn zondag en woensdag, eventueel met een extraatje ,,rap tussendoor''. Kwestie van de structuur _ zoals dat met een serieus woord heet_ niet te doorbreken. Woensdag, dat is bezoek van de dokter en bad, en ha ja, van Malief. En zondag dat is de mis en de communie van den opa en daarna bezoek van Malief en sandwichkes en kramiek als avondmaal. Vandaag hebben we alles in de soep gedraaid.
Eerste vaststelling van Bomama: ,,ik dacht dat gij moest gaan werken'' En wat later: Ons ma en onze pa zijn naar Brussel geweest en pas om elf uur thuis gekomen''.  ,,Ha ja'' is volgens nicht Tanjel de enige goede reactie. Ok dus. We schrappen nog een paar opmerkingen die buitenstaanders hoogst amusant kunnen vinden. Op haar tafel staat weer een open getrokken blikje Palm plus een kluts in een waterglaasje en dat verhuist naar het toilet want nee, dat is van ik-weet-niet-wie.
 Een half uur later _ er is geen leuk tekenfilmpje op tv_ haal ik mijn laptop boven. Of ze de foto's van haar verjaardagsfeesten wil zien???
Nicht Tanjel heeft voor 120 plaatjes gezorgd, en jawel, ze herkent iedereen. Ik negeer het feit dat er een paar lieven opstaan die alweer uit de circulatie zijn en Bomama vind alles ,,schoon''. Tot er een vervelend vierkantje komt met instructies voor het pc-ke en Malief het spel dichtklapt. En wat nu?  In de zetel volgt voor Bomama een regelrechte paniekaanval. Dat ze zich heel slecht voelt en direct  naar huis wil, dat ze geen lucht krijgt, dat ze niet weet wat er met haar gebeurt. En, echt waar, ze springt recht uit haar zetel! Tijd om op zoek te gaan naar de dames-in-het-wit.
Enfin: tien minuten later krijgt ze van de verpleegster 1druppel kalmeringsmiddel in een slokje water (ik durf het merk niet noemen maar serieuze gevallen krijgen er 10) en weer tien minuten later zegt ze: gef mij is een stuk bruud! Waarna ze haar boterham (die ze Niet wou) helemaal opeet. Plus een kop melk, plus een kop koffie met melk.
Allez, ja, 'k zal dan nog wat tevee kijke zeker?
Lieve bloglezers, ik heb het maar weer eens van mij af geschreven. En bedenk dat ons moeder het, in tegenstelling tot de bejaarden gisteren in Panorama, nog goed getroffen heeft. Toen ze alweer de oude was kwam de Bulgaarse verpleegster ook nog eens kijken, wreef over haar voorhoofd en keek mij bedenkelijk aan: ,,zweet zo?''. Neenee, ik had haar, in een poging om haar te sussen, ingesmeerd met de Blauwe doos...