FEEST!

Nooit te oud om te leren. Dat is een wijsheid van ons meter, mijn oma (toen 88) die op mijn huwelijksdag resoluut de arm van mijn grootvader pakte en zo in ons fotoalbum terecht kwam. Alleen was die grootvader niet haar echtgenoot maar de weduwnaar van mijn andere oma. Waarmee ik wil illustreren dat je altijd klaar moet staan om je te ,,smijten''. 
En zo gebeurde het dat deze simpele ziel naar een feest van de ,,oude krant'' ging om zo de nieuwe medewerkster haar  collega's te leren kennen.. En daar te ontdekken dat ze het gros van de lawaaierige bende niet kende. Of liever, niet herkende. Jaja, en dan achterom kijken om te zien naar wie die meneer zwaaide???
Het was alvast een confronterende gebeurtenis: oud-collega's (maar minstens vijftien jaar jonger dan Malief) die precies allemaal op elkaar leken, en als ik er wel één herkende dacht ik eerst dat het iemand van op tv was. Dat bleek af en toe te kloppen ook. Zoals de zanger die enkele liedjes bracht om de afscheidnemende collega te plezieren, of de hoofdredactrice van een zusterkrant. Op tv gezien... Dan was er ook een klasgenoot van de Meester die ik in mijn eerste jaren op de Jacqmainlaan ontmoette en mij toen zei dat hij daar zo snel mogelijk weg wou...'t Kan verkeren.
Maar ook hartverwarmende ontmoetingen hoor. Al was het maar dat de meesten mijn naam nog wisten terwijl ik zelf alleen kon mompelen ...ja, hoe heet jij nu weer.
Met deze wil ik de feestvierders verzekeren dat het bij mij niets anders dan een ouderdomskwaal is...
Sans rancune?

SCHOEN SCHOONE...

De titel ontcijferen vraagt enige kennis van het plaatselijk dialect, maar voor de rest zal Malief zich gedragen...
Mijn verhaal begint in de jaren tachtig toen in de ,,stal VDH'' een vlotte gast werd geïntroduceerd. Nu ja, hij heette Wouter, kwam uit Lier en de Meester vertelde mij dat zijn collega's (de ene een fervente basketbaladept en de andere een wandelende reclame voor voetbalclub Lierse) die pas afgestudeerde rechtenstudent wilden inlijven in het advocatenkantoor (in de wandeling de stal genoemd). 
Op een of andere festiviteit maakte ik kennis met de kandidaat maar de bink (nu ja, hij maakte ook indruk op mij) koos voor een job in het familiebedrijf. Jammer maar helaas.
Ondertussen is de stal letterlijk leeg. De dochter uit de stal trouwde met een andere kandidaat-ondernemer en wat die mij vroeg zal ik nooit vergeten. Geëmancipeerd was die knaap alvast niet want dat ik zomaar journalist kon spelen terwijl de Meester toch een zware carrière...
Terug naar Wouter. Zijn levensloop staat in alle boekskes maar vanmorgen hoorde ik hem op de radio in een ,,vertelprogramma''.
Zal het maar bekennen: hij is nog altijd de Wouter van vroeger. Omdat die bekende ceo geen moeite had om te vertellen dat hij wel eens weende. 
Had Malief het niet gedacht: in die macho-stal had hij zich nooit thuis gevoeld.

GOEDE VOORNEMENS

Tja, misschien komt Malief met dit goede voornemen een halve eeuw te laat, maar soit. Voortaan word er hier niet meer gesjikaneerd (hu), geklaagd en hooguit nog een beetje gezeverd...

Trouwe lezertjes herkennen hier een opstoot van Brusselse roots, we zullen het niet ontkennen;

Natuurlijk heeft het allemaal met de tijd van het jaar te maken en de bijna dagelijkse confrontatie met onze eindigheid.

Van de vijf Brusselse ,,hertejongskes'' schieten er nog twee over en één daarvan mag zich binnenkort ,,paike'' noemen. Enfin, zo noemde onze Brusselse grootmoeder haar echtgenoot. Soms ook ,,pait'' maar dat was als hij niet luisterde en dan zei hij ,,mait''.

Waarom Malief  die ,,taalstrijd'' weer oprakelt? Omdat ze vandaag ontdekt heeft dat Kadoke1 toch een paar finnessen   moest leren over zijn opa. 

Vanmorgen kwam het onderwerp ,,opa'', alias de Meester ter sprake, en wou Malief even bewijzen dat die man echt geen greintje pretentie had maar wel een goed gevoel voor humor. En vertelde ze dat, lang geleden, bij een reunie met zijn confraters, iemand opa had gevraagd hoe hij het had klaargespeeld om Malief  te ,,strikken''.  Toen hij daar verslag  van uitbracht bij Malief vroeg zij natuurlijk wat hij had geantwoord??

,,Oh, ik heb gezegd dat gij mij gekregen hebt bij een bol sajet...''

,,Sajet Malief, wat is dat?'' 

Waarna ondergetekende weer kon uitleggen dat er een tijd was dat 

Malief bedolven werd onder allerlei rotzooi uit de ,,lifestyle-koffer''  en die o zo ordelijke opa het met lede ogen noteerde...

Ja maar, sajet? Een Mechels bolletje wol, schat.