Bij de smoelsmid

Onze smoelsmid is een fidele vent. Ooit figureerde hij in mijn column in een zogeheten ,,serieuze krant'' en hij kon er mee lachen. Ondertussen is hij ook een lezer van Malief geworden. Eerlijk gezegd een van de weinigen die, toen hij er van hoorde, er aan begonnen is van dag één. En dat hij een aandachtige lezer was moest blijken uit zijn commentaar aan de Meester, en of die er mee kon lachen? Juist, die las geen blogs, Malief las ook zijn besluiten niet... Enfin, lange inleiding om te zeggen dat ik na ruim twee jaar ,,ontrouw'' (als je geen last hebt ga je toch niet voor je plezier naar de smoelsmid?) mij weer telefonisch aanmeldde. En was het van de zenuwen (ja zèg?), toen hij vroeg om ,,het probleem te omschrijven'' mompelde ik iets van spleetjes en zaadjes die er blijven insteken. En terwijl ik het zei dacht ik ,,shit, wat ben ik nu toch aan het zeggen?''Volgens mij behield hij een pokerface. Geen probleem, twee weken later mocht ik komen, maar als het ,,erger'' werd mocht ik bellen. Gisteren was het zover. Terwijl hij nog wat administratie afwerkte (ik was wat te vroeg) zat ik te denken hoe ik dat ging recht zetten. En jawel, op ,,wat was het probleem nu weer?'' begon ik te broebelen over zaadjes van het brood en dat het zo stom was wat ik gezegd had en van de spleetjes. Enfin, niet veel later kwam er een slappe lach in duo waar geen eind aan kwam. En tranen, van het lachen natuurlijk. En toen sprak hij de legendarische woorden: ,,ik wil u plat''. Maar dat was toen hij de stoel horizontaal legde en ik wat kreunde (voor mijn zwakke rug'').Daarna was het lachen over. De medische uitleg over afgebroken kiezen en een bloedbad ga ik mijn lezertjes besparen maar de smoelsmid heeft mij verzekerd dat ik het op mijn blog mocht zetten. En voor wie het interesseert, ik ben weer helemaal ,,de oude''.