Exit Gerard Junior

De jongste winterstorm (jaja op 11 april)  met onweer heeft het nestje van meneer en mevrouw Gerard danig overhoop gehaald. Er hingen lange sprieten uit en het nijvere paar vloog een beetje heen en weer zonder het verhakkeld huisje in de klimop nog een blik te gunnen.
En jawel, de volgende dag, net toen ik Kadoke 1 van de volley-training wou halen lag Gerard Junior voor de keukendeur, door zijn pootjes gezakt maar nog levend genoeg om Malief voor een dilemma te stellen. Eerst Junior oprapen (tja, en wat dan?) of toch maar eerst de Kadokes halen? Mijn grootmoederlijk hart won het van de voedstermoeder.
Toen we een half uur later mèt Kadokes terugkeerden zat de sukkel nog altijd voor de keukendeur. Kort overleg, (allemaal stil en afstand nemen) en dan met mijn zwarte daim handschoentjes (nog van Armani begot) het sukkeltje opgeraapt. Maar owee, hij fladderde naar het gras. Goeie richting dus. Ik zag nog net hoe zijn okseltjes nog helemaal kaal waren.
Zondag, dag des heren maar zo'n mooi weer: veranda afspuiten. En daar lag Junior, met de pootjes omhoog, tussen  de waterbakken. Nat geregend, oogjes open en zo dood als een pier.
Ik heb hem in de tuin net voor de kabouter begraven en er een versierd stokje (een troost-en verdrietstokje, destijds geknutseld door de kids in hun fröbeljaren) op geplant. Maandag hebben ze het grafje bezocht en gezegd dan het goed was. Voor kleine heidenen een hele prestatie.
En dinsdagmorgen keek Kadoke 1 naar de tuin en mompelde:,,Malief binnenkort zien we u in Iedereen Beroemd''.

Malief betrapt...

Een kameraad-collega van lang geleden liet mij weten dat hij eind oktober voor het eerst opa wordt. En hoe hij dan zijn column zal missen. Want jawel, die is om mysterieuze redenen 'afgeschaft'. Een beetje zoals de AVVVVK van in de tijd, maar dat was minder erg. Wie?De warme stem die nog over gevoelens schreef zonder cynisme of vetzakkerij.
Ik kan hem een blog aanraden...als het dan toch alleen voor het plezier is. Vooruit dus.
Vier dagen aan zee in een nog net niet bevroren kuststad. Alleen de Kadokes om ons mentaal warm te houden. En ze hebben zich moeiteloos van die taak gekweten. (allez, zoek eens een synoniem?)
Om te beginnen hebben ze mij het verschil tussen ipod en ipad en andere technologische hoogstandjes uitgelegd. ,,Och staat op uw pcke windows7? Wij hebben windows xyz( ik weet het niet meer...)''
,,Malief, heb jij een BLOG???'' (betrapte Malief: ja schatjes maar alleen naar de fotokes kijken hé).En wat is dat voor iets, van Kadoke? ,,Hm, dat gaat over jullie''. Wie is Kadoke 1? En de eigenaar van de naam: ,,Ik natuurlijk, ik ben de oudste''
En omdat ik weet dat ze nooit stiekem naar mijn blog zullen surfen (kinderen die nog vragen: mag ik een beetje op de nintendo, mag ik een stukje chocola, mag ik van tafel) en zeker nooit zullen vragen: ,,krijgen wij fruitsalade bij het ontbijt?'' of ,,warme chocomelk voor het slapen...''(en alvorens ze  tandenpoetsen hoor, Kalamity) en telkens verrast en blij kijken met iets wat ik doodnormaal vind...
Ja, kinderen die in Dreamland als ze een kadootje mogen uitkiezen zeggen dat ze alles hebben en ten lange leste inktpatroontjes voor een vulpen kiezen. Die vragen of ze op de parking mogen touwtje springen en skeeleren (neenee, 't is nie koud) en een kwartier later vragen of ze mogen binnen komen? Kadoke1 had  handen als ijsblokjes maar ik heb niet voorgesteld om ze op mijn buik te warmen. Wat hij wél telkens voorstelt als ik ijskoude handen heb?.Tja. Met de warme schedel van de Meester ben ik altijd gesteld...