DAAR IS DE LENTE!

Nooit gedacht dat Malief in haar stadstuintje nog ,,de dingen des levens'' kon bekijken. Nee, niet het televisie feuilleton, maar de voortplanting van de gevederde bezoekers.
Het begon een week of twee geleden (die mooie dagen hé) toen twee duiven op de tuinmuur allerlei ongewone dingen deden en zich zelfs niet lieten afleiden door mijn aanwezigheid. Nu ja,  achter glas.
Er werden veren gestreken, hapjes in mekaars bekjes gestopt en weer veren gestreken. Ze huppelden een stukje weg, kwamen weer terug en toen kreeg ik mijn les biologie. Dat was dus het vrouwtje die zich een soort spreidstand permiteerde terwijl de gelukkige er pardaf op vloog. Echt kort, dat wel, en meteen gooide mevrouw de noeste vrijer er met een heupslag weer af. Hij viel net niet van de tuinmuur...
Later nog een paar keer de ,,wilde boerendochter'' aan het werk gezien maar geen belangstellenden op de tuinmuur die meer dan een paar huppelpasjes aandurfden.
En waarom Malief er nu vandaag over begint? Ha, voor het eerst in maanden weer een koppel meesjes op de tuinmuur. Echte acrobaten die (hoera) beestjes uit de muur peuteren en daarna een soort paringsdans presenteren. Heb niet meer gekeken. Die beestjes willen ook wat privacy...

FIJNE ZONDAG!

Ze moesten het verbieden...Dan ben je lekker uitgeslapen, goedkeurend het zonneke op de tuintafel genoteerd, de lekkere mais-boterham verorberd...en dan, in een vlaag van onschuld, dS Weekblad gaan lezen. 
Niet dat Malief jullie zondag wil verpesten maar ik kan het niet verzwijgen. Over die Chinezen die in Luik een gigantische webwinkel hebben gebouwd met de belofte er banen te creëren. En dat er momenteel al 500 vrachtwagens vanuit Luik vertrekken en met Alibaba worden dat er 2.000...per dag hé.
Voilà. En het is geen troost als mijn lijfkrant besluit dat die Chinezen goed weten hoe ze die onnozele Vlamingen en Walen  kunnen foppen.
Heb het hart niet om het mijn ,,Brosbrossers'' te vertellen; helaas, ze zullen het zelf ook wel gelezen hebben.

BAS DE PLOGGER

Af en toe kan mijn lijfblad mij nog verrassen (met twee r-en hé): zoals vandaag toen ik onze Bas in de krant zag staan. Bas, dat is een tweekleurige lobbes die ook al een jaar of tien op mijn blog staat afgebeeld, en wel op de knie van Kadoke twee.
Vandaag zit hij keurig aan de lijn tussen zo'n vijftien andere ploggers die gisteren aan de Leuvense vaart zwerfvuil hebben opgeruimd. 
(Noot voor al die azijnpissers die mij dagelijks laten weten dat die bosbrossers eigenlijk luieriken zijn die op school horen. 't Is vakantie hé mierenneukers.)
Lap, grove woorden in mijn  keurig blogske.  En de stille hoop dat Basje al eten had gekregen voor hij met de rotzooi aan de vaart werd geconfronteerd. 't Is maar een hondje hé...

DE WRAAK VAN MO

Ruim twee weken peis en vree in deze overigens nette buurt. Tot een buurman (en nee, niet Mo maar de zoon van de zogeheten Brigitte) Malief uit haar dromen haalde. Of ze de voorbije nacht goed had geslapen? Heu ja, de slaap der rechtvaardigen zeker? En nee, ze slaapt niet aan de straatkant...
Toen kwam het verhaal, compleet met het bezichtigen van de  ramp. De twee buren van de overkant kwamen het verhaal bevestigen: Mo was uit zijn krammen geschoten (heu, zo zeggen ze dat toch?) en had voor nachtelijk spektakel gezorgd waarbij de voordeuren van twee woningen (toevallig van Brigitte ) met een ,,samoerai-zwaard'' werden behandeld. Tja, een paneel ingestampt, alle glas gebroken en ook nog flink wat verf van de deuren gehakt. 
De uitleg kreeg Malief nog wat later. Dat Mo een walm van drugslucht  verspreidt. Tja, dan had ze eens een vriendje gemaakt. Toch dankbaar dat haar fietsloze voordeur geen pandoering had gekregen...