Nooit gedacht dat Malief in haar stadstuintje nog ,,de dingen des levens'' kon bekijken. Nee, niet het televisie feuilleton, maar de voortplanting van de gevederde bezoekers.
Het begon een week of twee geleden (die mooie dagen hé) toen twee duiven op de tuinmuur allerlei ongewone dingen deden en zich zelfs niet lieten afleiden door mijn aanwezigheid. Nu ja, achter glas.
Er werden veren gestreken, hapjes in mekaars bekjes gestopt en weer veren gestreken. Ze huppelden een stukje weg, kwamen weer terug en toen kreeg ik mijn les biologie. Dat was dus het vrouwtje die zich een soort spreidstand permiteerde terwijl de gelukkige er pardaf op vloog. Echt kort, dat wel, en meteen gooide mevrouw de noeste vrijer er met een heupslag weer af. Hij viel net niet van de tuinmuur...
Later nog een paar keer de ,,wilde boerendochter'' aan het werk gezien maar geen belangstellenden op de tuinmuur die meer dan een paar huppelpasjes aandurfden.
En waarom Malief er nu vandaag over begint? Ha, voor het eerst in maanden weer een koppel meesjes op de tuinmuur. Echte acrobaten die (hoera) beestjes uit de muur peuteren en daarna een soort paringsdans presenteren. Heb niet meer gekeken. Die beestjes willen ook wat privacy...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten