Staatshuishoudkunde

Toen de dieren nog konden spreken _ en ik zelf in de tweede kan pol& soc les kreeg van Gaston Eyskens_ heette de cursus economie nog ,,Staatshuishoudkunde''. Ik heb er niet veel van onthouden, behalve dan het verhaal van dat jongetje dat zoveel chocolade mocht eten tot hij mottig werd. Een reep minder, en hij had zijn ,,grensnut'' bereikt. Vader Eyskens was dan ook een geweldige prof. Deze inleiding om u te vertellen dat ik gisteravond die kennis eindelijk heb kunnen gebruiken. De Kadokes vroegen zich vanalles af, en het had allemaal met banken, geld, crisis, pensioen...en pater Damiaan te maken.
Het avondmaal is hier bij Kadokesbezoek een lange aangelegenheid. Er wordt eerst warm gegeten (uitgebreid met soep en gebakken aardappeltjes en boontjes en vega-cordonbleu) en als dessert twee à drie boterhammen. Want daar mag Kadoke1 massa's honing op spuiten en Kadoke2 hagelslag of verse chocopasta,,van Malief''. Kortom, we zitten lang aan tafel, en er wordt veel verteld. Over pater Damiaan en dat het toch wat veel was (ik hoor hun moeder, en mijn kleinkinderen zijn ahum kleine heidenen) waarna ze toch geïnteresseerd luisteren naar mijn melaatsenverhaal met als zwaartepunt thuis weggaan om verweg heel zieke mensen te verzorgen waar niemand anders naar omkijkt, en dan zelf ziek worden en sterven. Omdat we ook aan het eten zijn hou ik het proper. Ze knikken, en dat mirakel was maar bijzaak want dat gebeurt alleen in stripverhalen...
Om de sfeer wat luchtiger te maken scherts ik: ,,Amai, zoveel eten, kunnen mama en papa dat wel betalen?'' Met volle mond ,,Mmmmmjajaa'' Kadoke2:,,Wat ik mij afvraag, als jullie niet meer werken, hoe komen jullie dan aan het geld''. Haar broer: ,,Ha naar de bank gaan natuurlijk''. En toen heb ik dus onze sociale zekerheid, de pensioenen, de verzekeringen, het sparen en de crisis moeten uitleggen. ,,En als uw huis in brand staat, heb je dan niks meer?'' ,,Dan betaalt de verzekering!'' ,,En als je dood blijft in de brand?'' ,,Dan krijgen de kinderen het geld'' ,,Ohoo, zo worden de kinderen dan rijk?''
Ik denk niet dat ik ze op slechte ideeën heb gebracht. Maar toen Kadoke1 aanstalten maakte om zijn vierde boterham met honing aan te pakken zei ik ,,Jongen, zie dat je niet ziek wordt hé''. En hij:,,Och Malief, dan kunt ge naar pater Damiaan bellen...''
Ter informatie: vanmorgen was hij alleen maar snipverkouden. ,,Uwe kou af-eten'' zoals bomama ons wijsmaakte is dus dikke zever. ..

Vintage

't Was al te zien aan de nep-bontjas die de Kadokes deze zomer als ,,holenmensen'' mee op scoutskamp wilden nemen: wat waren wij in de jaren tachtig vrouwen met brede schouders. En in veel gevallen: met een brede rug, maar dat is een ander verhaal. Toen ik die bontjas vandaag terug naar de tweede verdieping bracht _ verlost van mijn ingepakte arm heb ik energie voor vijf_ moest ik toch ook met open mond staan kijken naar mijn ,,afgedankte'' garderobe...
Eerlijk is eerlijk: de Dries en andere namen zijn al jaren naar Lottepoes verhuist, wat hier nog hangt is toen met een ,,nee merci'' afgewezen. Denk maar aan de bontjas... En nu ben ik helemaal week geworden bij deze zoveelste ,,memory lane'', zij het dan een vestimentaire. Een strak (!)jasje van Versace dat door de stomerij naar de verdoemenis is geholpen (enfin, de knopen dan toch). Toen ik het destijds aan mijn compagnon-fotograaf in Milaan vertelde repliceerde die fijntjes:,,tja ik denk dat die madammen het weggooien als het vuil is...'' De inhoud van mijn retro-garderobe ga ik u besparen maar het goede nieuws is dat ik deze winter in vintage zal gekleed gaan. Let maar op een fuchsia-roze manteljurk en zwarte cirkelvormige mantel. Aan de mantel zou ik wel andere knopen naaien maar in de band-en garenwinkel ben ik van gedacht veranderd: DRIE euro voor een knoop? Tarara, de ouwe blinken ook nog!

PS: Op weg naar de knopenwinkel droeg ik een donderblauwe knielange regenjas in een lichte kreukvrije stof. Komt nog uit de kast van ons Bomama. Nee, de jas is niet van ons moeder maar toch dik veertig jaar oud, uit mijn hostessentijd, toen de KUL-UCL nog tweetalige grietjes nodig had om stramme gastprofessoren op te halen en stroop om de baard te smeren...Over die tijd ga ik zeker nog eens vertellen, vooral omdat ik onlangs gelezen heb dat de toenmalige baas, een fransdolle prof...overleden is.