Vintage

't Was al te zien aan de nep-bontjas die de Kadokes deze zomer als ,,holenmensen'' mee op scoutskamp wilden nemen: wat waren wij in de jaren tachtig vrouwen met brede schouders. En in veel gevallen: met een brede rug, maar dat is een ander verhaal. Toen ik die bontjas vandaag terug naar de tweede verdieping bracht _ verlost van mijn ingepakte arm heb ik energie voor vijf_ moest ik toch ook met open mond staan kijken naar mijn ,,afgedankte'' garderobe...
Eerlijk is eerlijk: de Dries en andere namen zijn al jaren naar Lottepoes verhuist, wat hier nog hangt is toen met een ,,nee merci'' afgewezen. Denk maar aan de bontjas... En nu ben ik helemaal week geworden bij deze zoveelste ,,memory lane'', zij het dan een vestimentaire. Een strak (!)jasje van Versace dat door de stomerij naar de verdoemenis is geholpen (enfin, de knopen dan toch). Toen ik het destijds aan mijn compagnon-fotograaf in Milaan vertelde repliceerde die fijntjes:,,tja ik denk dat die madammen het weggooien als het vuil is...'' De inhoud van mijn retro-garderobe ga ik u besparen maar het goede nieuws is dat ik deze winter in vintage zal gekleed gaan. Let maar op een fuchsia-roze manteljurk en zwarte cirkelvormige mantel. Aan de mantel zou ik wel andere knopen naaien maar in de band-en garenwinkel ben ik van gedacht veranderd: DRIE euro voor een knoop? Tarara, de ouwe blinken ook nog!

PS: Op weg naar de knopenwinkel droeg ik een donderblauwe knielange regenjas in een lichte kreukvrije stof. Komt nog uit de kast van ons Bomama. Nee, de jas is niet van ons moeder maar toch dik veertig jaar oud, uit mijn hostessentijd, toen de KUL-UCL nog tweetalige grietjes nodig had om stramme gastprofessoren op te halen en stroop om de baard te smeren...Over die tijd ga ik zeker nog eens vertellen, vooral omdat ik onlangs gelezen heb dat de toenmalige baas, een fransdolle prof...overleden is.