Ambras in het kiekenkot

Nee, dit is geen keurige titel, maar het verwoordt wel zo'n beetje mijn gemoedstoestand. Sinds zowat twee jaar zit Bomama in de afdeling ,,dementen'' van Avondrood, een afdeling die zij gemakshalve ,,bij de gehandicapten'' noemt. Dat was een wijze beslissing nadat ze zeer duidelijk liet verstaan dat moederziel alleen in haar kamer zitten niet langer een optie was. Het deed mij denken aan haar moeder die ook niet graag alleen was (een ,,gevoel'' dat onze Pezzeke handig oploste door na tien uur de radio keihard te zetten en dan stilletjes naar buiten te sluipen, naar een parochiaal of minder kristelijk evenement waar zijn ouders al enkele uren de bloemmetjes buiten zetten terwijl hij op granny-sitting was geplaatst).
Enfin, dus ging Bomama na bad en toilet naar de ,,gesloten'' afdeling waar de dames stilletjes zaten te dutten..Malief kwam er al eerder (heu, niet voor haarzelf...om sinaasappelen en actimel en andere extra's in de afgesloten keuken te zetten) en ze zag dat het goed was. Eén enkele dame zonder broek of rok die krijste als een papagaai maar alleen als ze op het toilet vast zat, dus...
Vandaag is de afdeling het voorgeborchte van de hel. En ik overdijf niet. Lottepoes zei het vandaag nog:,,Ik zou het er niet uithouden.''  Dat de sfeer zo veranderd is heeft alles te maken met een mannetje van pakweg anderhalve meter die de haan speelt in het kiekenkot, zijn ,,vriendinnen'' kiest en andere afdankt omdat ze zijn yoghurtje hebben opgelebberd, zijn wandelstok verstopt, zijn kamer overhoop gehaald, of gewoon op de tafel getikt terwijl hij praatte. En als hij die afgedankte lieven dan een briefje zou schrijven of in een hoekje wat zachte billenkoek geven, dan zou ik nog zeggen...Maar nee, hij staat te schelden en te vloeken en te brullen en nochthans is het maar een klein karkasje...
Zegt Bomama:,,Ze maken hier veel ruzie maar ik doe of ik het niet hoor, maar 't is niet plezant zenne'' En geeft mij een sukkelige knuffel (stijf arme eh kinneke).
De bazin van Avondrood heb ik gisteren eens aangesproken. Of dat een rustige ouden dag moest voorstellen. Ik bespaar haar lezing uit het lijfblad voor aspirant geriatrische verpleegsters maar 't kwam er op neer dat ze moest kiezen tussen zware medicatie voor de ambrasmaker en het maar zo laten.
En dan denkt Malief: ze zal het wel beter weten zeker (maar stilletjes: binnenkort hebben de tien ,,stillen'' daar allemaal zware medicatie nodig.)
Wat later hoor ik van een verzorgster:,,Alleen maar agressief met woorden? Hij heeft madammeke M. een blauw oog geslagen''.
Toen wist ik het weer: dat hat Bomama mij een tijhdje geleden ook verteld en ik had geantwoord dat ze dat wel zou gedroomd hebben. Shame on me...
Oh ja, zei de bazin ook nog: misschien hoort hij wel in psychiatrie. Geweldig dat ze daar zomaar was opgekomen.

Zen...

,,Al 75.000 lezers testten hun Taal-IQ'' lees ik op ,www mijn lijfblad', om de naam niet te noemen.Benieuwd hoeveel er daarna hun krant hebben opgezegd. Ik kon niet, want ik krijg ze gratis... Komaan Malief, 't is maar een spelletje. Maar wel een dat mij danig heeft ,,geaffronteerd''. Vijftien vragen, en na de achtste vraag (veel gepruts met balkjes om de zinnen in de juiste volgorde te zetten) komt ineens het bericht ,,gedaan, u heeft 33procent, niet genoeg om hogere studies aan te vatten''. Daar sta ik met mijn master pol en soc en 37 jaar voltijdse dienst bij hogere, niet nader genoemde krant. Hadden ze nu nog gezegd dat het een computerspelleke was, dan was ik gewoon verder soep gaan maken. Een mens moet zijn plaats kennen.