Speedy Gonzales

De naam komt van lang geleden, toen Malief nog  kinderhelden  verslond (meestal op het toilet zodat onze Poiche haar stripverhaal niet kon opeisen..) En daar was dus sprake van Speedy Gonzales...

Meer dan  lang niet meer aan gedacht...tot dit najaar een muizenfamilie ,,op bezoek'' kwam. Ongevraagd hé. De eerste viel in de garage eerst op mijn hoofd (een heel dun exemplaar, dacht dat het een zwarte mot was) , deze dappere sloeg ze weg en zag toen een prutske met een bloedneusje liggen. Het beestje is geëindigd in de goot als zeer gewaardeerd diner voor zoemende insecten. De dingen des levens.

Helaas was nummer één blijkbaar de jongste van het nest, tot een verontwaardigd exemplaar langs mijn blote voeten onder een kast verdween. Gelukkig (voor mij) stond er nog een doos muizensnoepjes. Heb haar  (hem) niet meer gezien. Mogelijk later als mummie?...

En gisteren kwam Speedy Gonzales. Malief was braaf in de berging plastiek en glas aan het sorteren, helaas met open deur, en de snelheid waarmee dat baasje de hele berging door spurte...Driewerf helaas, de keukendeur stond toen ook open. Gelukkig is Malief niet bang van muizen...

Een nichtje uit Ukkel

 Als ,,Brusselès'' heeft Malief na haar apenjaren (volwassen klinkt zo ernstig) nog zelden iets met Brusselaars te maken gehad. Er waren er blijkbaar weinig die naar ,,den buiten'' emigreerden voor de liefde. Tot Chris uit Ukkel kwam en met Hedwig, mijn jongste neefje, een eeuwig verbond sloot. Hedwig was het petekind van het meesterke, Malief was een tienjarige wijsneus die luidop zei dat het een meisjesnaam was. Maar vermits zijn broers en zus zijn naam hadden mogen kiezen (op een kalender) werd de wijsneus genegeerd.

Het huwelijk van Chris en Hedwig is hier onlangs nog in het lang en het breed (in papier) uit een lade gevallen: niet alleen de bruid was in het lang, de tantes en ooms ook. Verdorie, pure klasse. Maar later zagen we mekaar nog zelden. Met nieuwjaar, en mogelijk heeft de jonge bruid zich dan afgevraagd waar dat ritueel vandaan kwam om luidkeels tegen de grootouders te roepen ,,Ne GELUKKEGE NEUVEJOAR!!!!'' Dat deden we niet in Brussel hoor!

De tijd vliegt snel. Er kwam een weerzien aan de kust, Chris revalideerde in de buurt van ons tweede verblijf , ze vertelde dat ze snel naar huis wou gaan, zodat Hedwig na zijn werk niet in een leeg huis kwam. 

Nog later, toen de Meester er niet meer was en Malief in haar tweede verblijf veel tijd had om te piekeren, kwamen er bezoekjes aan Chris en Hedwig en naar goede gewoonte ratelde Malief er flink op los. Gespreksonderwerpen genoeg: de kleinkinderen. En al reed ze, na afloop wel eens verkeerd (met al die straten die op mekaar lijken, slap excuus), het zijn ontmoetingen die ze al jaren koestert. 

Toen in de krant het rouwbericht verscheen...men zegt van Malief dat ze alleen maar weent van het lachen, wel Chris, voor jou werd een uitzondering gemaakt. 

IN MIJN KOT

Helemaal mee eens: Malief in haar kot,  dat kan je moeilijk nieuws noemen. Maar er zijn toch onverwachte extra's om de ,,memory lane'' weer boven te halen. Merci Joe. Voor de onwetenden, dat is de favoriete radio ten huize Malief.

Het helpt dat de jongens (en meisjes) van Joe dezer dagen de TOP 2000 laten schallen. Pardon, dat extra lawaai maakt  Malief af en toe zelf, want ,,den ouden tijd'', wat wil je...

En zo kwam er een nieuw onderwerp. Hoewel de memorie niet meer zo ,,betrouwbaar'' is toch iets ,,nieuws''. Zeg niet dat ik eerder schreef dat Malief ooit in Leuven tot '' Koningin van de Twist'' werd gedoopt. En dat had echt niets met ruzie te maken.

Tja, uit de Joe-muziek kwam ,,Come on let's twist again, like we did last summer'', en verdorie, ruim een halve eeuw geleden was dat een hit op het bal van Politica, kwam een mij onbekende sjarel mij halen en dat was toevallig ook een halve atleet en we maakten  er een heu straf danske van. Toen we ,,uitgedanst '' waren kwam een van de belangrijke commilitones (jaja) handen klappend vertellen dat Malief uitgeroepen werd tot Koningin van de Twist. Niet moeilijk hoor, we waren de enigen op de dansvloer...

Daar was nog een getuige bij: hij zong af en toe en waggelde een beetje.. Enkele jaren later verongelukte hij op kerstdag.