Hedde gene vent thuis?

Voor 7euro 49 heb ik iets in huis gehaald dat volgens de verkoper goed is voor 45 weldoende nachten. Pas op, dit is een net verhaal.
De feiten speelden zich af bij de mannen van de laagste prijs garantie, waar ik gisteren op zoek ging naar iets om de indringers uit mijn bed te houden. Toen ik bij een doordeweekse bink in stofjas informeerde waar ik het kleinood kon vinden kreeg ik de laconieke vraag ,,hedde gene vent in huis madammeke?''
Op mijn grimas _ ja zeg, toch niet alles aan zijn neus hangen_ wees hij naar een soort tennisraket, ,,de beste remedie als uwe vent zijn werk nie wil doen...''  Mijn slappe repliek dat ik al wakker was van al die bzzzz rond mijn ogen was natuurlijk niet van die aard om klaarheid te scheppen. Maar toen zag ik het kleinood, 7,49 euro en goed voor 45 nachten van acht uur. Geluidloos én geurloos. Eergisteren twee bloedvlekken op het behang, deze nacht geslapen als een roosje. De muggenlijkjes heb ik niet gevonden.
Nog wat later viel mijn euro (frank voor de bejaarden): die raket, daar roosterde Jappie vorige zomer  lastige vliegen mee. Had ik op de behulpzame binken moeten uitproberen...

Néé Malief, niet Nancy van de laagste prijs garantie, maar die van de Rode Prijzen. (heb nu rode koontjes...)

Poespoespoespoes

De titel is compleet verkeerd. Moet katerkaterkaterkater zijn. Maar soit. Want dat lijkt op een drankprobleem, en daar heeft het niets mee te maken...

De Lowizzestraat is in de ban van een verdwijning. Met aanplakbiljetten tot op de postbus aan de bushalte, over een tweejarige zwart-witte kater die de wijde wereld in trok. Tot groot verdriet van een (best leuke) vrouwelijke notabele die op een ladder kruipt en over de hoven en daken tuurt, een doktersvrouw getooid met krulspelden die instructies geeft en ondergetekende die ineens visoenen had van lang geleden. Zoals de Meester die op een ladder kroop en uit de tuin van de vrederechter onze nieuwe kat plukte. Het was na middernacht, de Meester was in kamerjas en had lang geprotesteerd dat het toch geen pas gaf om bij die (bejaarde) man in een boom te kruipen. Maar Sisnicske werd  gered.
Vandaag beleefden we hier een complete soap: hoger genoemde mevrouw, gewapend met zonnehoedje, plooistoel, drinken en kattenbrokjes liet mij  als assistent-laddervasthouder een glansrol spelen: vertellen dat ik het ook allemaal had meegemaakt, na Sisnic (die in een studentenkot beter eten had gevonden dan thuis) en Sammie die net voor Kalamity's belangrijk examen verdween en nog net op tijd uit een garagebox werd gered...en daarmee K's universitaire toekomst veilig stelde.
Vanavond verscheen ook Lottepoes op het toneel en ik kon meteen bewijzen dat mijn verhaal écht waar was: ondertussen hadden de ongeruste kater-ouders een kattenval gekregen en een voorraad tonijnblikjes om de wegloper te lokken, en daar zat zowaar een andere notabele op het dak met de nodige lok-middelen. Ik doe er nu een beetje lacherig over maar ik heb met de kattenouders te doen. Hun ultiem idee als al de rest niet lukt: een stofzak uit hun stofzuiger halen en daarmee een stofspoor van de garageboxen tot thuis schudden. Ze vertelden het wél al lachend: misschien een stofspoor door mijn huis: we wonen immers rechtover elkaar. Zou dat katertje weten wat hij zijn adoptieouders allemaal aandoet?
xxxx
Helaba, eerlijk is eerlijk. Er verscheen ook nog een niet echt uitgeslapen personage op het toneel, een zogeheten gepensioneerde mode-journaliste. De straat noteerde haar outfit: een doorkijkrok (waarvan ze de onderrok niet laag genoeg had getrokken), een lila t-shirt dat betere tijden had gekend met  verkleurde vlekken, een warrig kapsel en dito verhaal. Want ze stuurde de radeloze ouders in de verkeerde richting maar gaf later ruiterlijk toe dat het de eerste keer was (in 40 jaar) dat ze in die garages-doolhof een stap zette. Zo raakt een mens zijn reputatie kwijt.