Jonas uit Baasrode

Feest in Avondrood, waar sinds de overname alles ,,volgens het boekje'' gebeurt. Jarigen worden, willen of niet, de maand van hun verjaardag uitbundig gevierd en moeten voor de complete vergadering hun juiste leeftijd prijs geven.Deze maand was de honderdjarige het feestvarken. Helaas afwezig wegens opname in het ziekenhuis. Wat de animatrice niet belette om enthousiast ,,hipperdepip'' en ,,lang zal ze leven'' te zingen. Nieuw was ook de aanwezigheid van twee jonge mensen, die ik totaal verkeerd identificeerde als zeer sociale familie van Elza, nee van Pierre, nee van Julia??? Toen kwam de jonge bink bij mij zitten en werd een en ander duidelijk. De middelbare school van Buggenhout, waar Jonas (zo heette de jonge bink) acht uur wiskunde en wetenschappen studeerde en dus geen stage liep in de zorgsector, kwam ,,gewoon'' met de residenten praten.Omdat het moest van school. En dat hij dit jaar nog drie keer zou terugkomen.En dat hij waarschijnlijk niet in de zorgsector ging werken. Met acht uur wiskunde, hu? Waarna ik die gast dan maar begon te ondervragen. Over zijn geboortedorp Baasrode waar ze nog een beetje dialect spreken (!) en dat hij seffens cake moest rond delen terwijl ze van de school géén eten mochten geven. Neen, boeiend was het niet écht, maar ik vertaalde ales extra luid naar Bomama en zij knikte en lachte en replikeerde in het Brussels. Van haar moeder die uit Baasrode kwam en dat ze in Brussel Frans en Vlaams spreken. Dat Brussels vertaalde ik dan weer naar Jonas die mij verzekerde dat hij alles verstond. Ook de slogan van Bomama ,,a force dasse ui vloms en ui frans melangeit...'' En haar uitsmijter: ja, get vuil vandoon om 'n opstel te vullen hé... Dat vond ik eerlijk gezegd haar beste uitspraak van de dag.

Dat zijn lappen

Helemaal op de bodem van de wasmand met schoon goed heb ik ze gevonden: twee merklappen uit de kindertijd van Malief. Alweer vergeten hoe ze daar terecht kwamen maar mogelijk is bomama de schuldige die letterlijk al de relikwieën uit haar en onze kindertijd bewaard heeft. Meteen in de wasmachine, mooi gestreken en nu hangen ze...in onze toiletruimte. De ideale plaats om bezoekers even attent te maken op de dingen des levens. Ben er zelf nog niet helemaal uit: hoe heeft zuster Polydora het in de jaren vijftig voor elkaar gekregen dat ik daar met mijn kleine vingertjes knoopsgaten, fronsjes, flanelsteken, lusjes en inzetstukken (jaja) heb gefabriceerd? En nijdig, dat ik daar in de zogeheten zorgeloze kindertijd moest mee bezig zijn terwijl de bieb bomvol boeken stak? Emancipatie, dat was iets voor jongens. Iets nuttig geleerd? 't Zal wel zijn: de ,,Rode schaar'' heeft vorige week nog feilloos enkele ritssluitingen vervangen. Hoe dan ook: naast de merklappen (met het werkjaar en mijn initialen!) hangt mijn officiële persplaat. Om te bewijzen dat het ondanks Polydora (die we pesterig Kakkedora noemden)toch nog goed kwam met het broddelende naaistertje...