TELEFOONSEKS?

Juist, wat heeft ze nu weer uitgestoken hoor  ik vrienden en kennisen mompelen. Niks. Achteraf wel gelachen...
Zaterdagmiddag. Net twee mootjes zalm in de pan gelegd. Shit: telefoon. Malief neemt altijd op, ook als het niet past en zegt beleefd ''hallo,, en haar achternaam. Stilte.,, Wie wou u spreken? Meestal krijg ik dan sukkels die naar de apotheker vragen (nog ouder dan ik dus) en leg ik vriendelijk uit dat het nummer van de apotheker één nummertje verschilt van de mijne. De meesten hebben het snel door en mompelen iets, sommigen vragen of ik de pillekes toch niet kan brengen?
Zaterdag was het iets anders. Een zware stem vroeg of hij zijn moeder kon spreken...Tja, nu zat ik vanmorgen al veel aan mijn moeder, schoonmoeder en grootmoeder(s) te denken, dus ik zuchtte even Dacht dat het een mopje van Pezzeke was (hoewel, zo'n mop is lang geleden) of misschien Kadoke1, wiens stem toch ook al flink in de kelder klinkt...
Ik dacht: ik speel mee en zei: ik denk niet dat ik je moeder ben; ik heb alleen dochters. En toen vond mijn telefoon-romeo dat hij carte blanche had. Ja, hij was een man en hij wou wat zeggen. Dat ik zo'n vriendelijke stem had en zo schoon sprak. Dat hij in de Wijngaardstraat woonde en of ik wist waar dat was? Waarna ik mijn gebruikelijke excuus boven haalde, in feite een Brusselès was en in deze stad weinig straten kende. Oh maar, en ik sprak toch zo schoon maar hij kende ook een Brusselaar en die belde hij twee keer per week maar die sprak zo schoon niet. (op de achtergrond hoorde ik een vrouwenstem commentaar leveren).
Nog wat later vroeg hij mijn telefoon. Mijn nummer dus. Om eens af te spreken. Want ik had nu zijn telefoon maar hij de mijne niet want dat was een ,,missing''.  Neuneu, had zijn telefoon niet, ik had nog een ouderwets toestel waar zijn nummer niet op stond.
Ola. Hij wou mij toch graag eens ontmoeten want zo schoon. Ja, ge hoort mijn vrouw hé en die is precies niet akkoord..
Om af te sluiten: heb gezegd dat mijn zalm aanbakte en mijn telefoon-romeo was zijn moeder helemaal vergeten.
Heb daarna het stadsplan gezocht om te zien of in de Wijngaardstraat een bejaardentehuis  staat.
Want eerlijk gezegd kan ik niet geloven dat op de achtergrond een geduldige echtgenote stond.Een verpleegster, ja...

DE ZATERDAGFEEKS...

Natuurlijk was ik het vergeten...dat de Meester en Malief al jaren de zaterdagse winkel van de komiek vermeden...en 's vrijdags gingen shoppen. 't Zal mij leren.
Een bomvolle parking waarbij je de twee zijspiegels moet dichtklappen, een file aan de kassa van hier tot in Tokio (haha, gehoord op tv, van een verontwaardigde getuige) en vooral: géén kalkoenfileetjes meer. Het wordt een vleesloze tijd. Hoor ik daar enkelen juichen?
Tja, maar dan heb ik nog niet verteld over de winkelkarren (heb onlangs gelezen dat de stuurstang bomvol heel smerige bacteriën plakt maar soit) waar je nauwelijks mee door de koele kamer geraakt. Omdat iedereen ze ergens halfweg laat staan. Niet Malief die helemaal naar een buitenhoek liep en daar haar kar parkeerde...om vooral niemand te storen hé. Voor wie het precies wil weten: aan de kaasafdeling...
Ha ja, en toen is de zaterdagfeeks langs gekomen die in mijn kar een cadeautje heeft gedropt...dat ik pas thuis heb gezien. Twaalf luxe-scheermesjes (de Meester zou er zeer gelukkig mee geweest zijn) en jawel, op de rekening staat ook wat ik er voor betaalde: 13,92 euro. Terwijl ik in die afdeling dus écht niet gekomen ben. En ik vertoon ook geen snor of baardhaar. Ik wil alleen maar hopen dat de zaterdagfeeks niet akkoord was met de aankoop van haar partner en het dus maar stillekes in mijn kar heeft gezwierd. Moet kunnen, natuurlijk.

ATTENTIES

Vervolg op mijn gezeur over  de brave jongens en meisjes die zoooo dankbaar zijn als een brave Belg een ,,donatie'' doet voor hongerende kindjes in Afrika.
De inkt (ahum) van de vorige zending met smeekbeden om noodhulp voor de stervende kindjes in de straten van Oeganda (tja) was nog niet droog, of het vervolg is nog erger.
Vandaag twee cadeaus gekregen van de ,,hulporganisaties''.
De eerste stuurde mij een soort sleutelhanger waarop je een klokje kan instellen, de tweede stuurde een namaak-kogelpen waarop grrrr mijn naam gedrukt staat.Plus een notaboekje.
Doet mij denken aan de rotzooi-cadeautjes van Damart. Sommige bejaarden trappen daar ook in...Mag ik protesteren tegen zoveel verkwisting?
Gelukkig zijn er ook correcte adressen. Congodorpen bij voorbeeld. Zij sturen alleen een fiscaal attest...waarmee ik mijn boekhouder blij maak...Tenminste, als de belastingdienst het niet twee keer opvraagt...