Gesterkt door een column in mijn krant mag ik u vandaag ook wat uitroeptekens serveren. Ze zijn wel niet zo ,,sprekend'' als die van Goedele die de koe bij de ballen pakt, of de zanger Jasper Steverlynck die een ajuin is waar je laag na laag de tranen van in je ogen krijgt. Daar kon ik overigens nog goed mee lachen.
Erger vind ik de jammerlijke correspondentie van SOS World die mogelijk ontdekte dat er van hieruit al eens ,,gedoneerd'' werd.
Behalve blinkende foto's van sukkelige kinderen (mag dat zomaar, of zijn zwartjes allemaal hetzelfde ?) lees ik: ''Haar ouders werden voor haar ogen brutaal vermoord,, en ,,Nu sterft de kleine Bernadette een eenzame hongerdood (dik onderlijnd) op straat.''
,,Help mij toch, mevrouw Malief'' smeekt ze ,,Ik hou het niet lang meer vol...''
De brief geeft mij nog wat noodzakelijke inlichtingen zoals ,,vele graatmagere weeskinderen'' (vet gedrukt, o ironie en onderlijnd.) En dat ze wroeten in een stinkende afvalberg. Voorts ,,knokige '' kindjes, met'' holle ogen en opgeblazen buikjes.''
Het ergste vond ik nog dat ze ook een prentkaart met daarop een Moeder Maria en een ,,weesgegroet'' stuurden. Als dank! Voor het geval ik die tekst vergeten was...
Mag ik een kleine suggestie doen? Er zijn massa's schrijvers en schrijfsters die mooie bedelbrieven kunnen schrijven. Zonder uitroeptekens.
woensdag 31 mei 2017
woensdag 24 mei 2017
VRIENDJES BIS
Op 13 maart was hier ook al een verhaal over vriendjes. Dit is het vervolg...
In 2005 kreeg de Meester van zijn broertje een dik boek met een selectie van brieven die zijn vriend-de-dichter tot 1997 had geschreven. Dat waren er oorspronkelijk zo'n 15.000 (de man had duidelijk geen last van writers block) en daarvan werden er in het boek zowat 450 gepubliceerd.
Het dikke boek vond ik per toeval in ,,serieuze'' boekenkast van de Meester met een opdracht van zijn broertje en een vriendelijke aanmaning om eens eindelijk met pensioen te gaan...
Puur uit ,,memory lane '' is Malief er nu al een paar weken ,,aan verslingerd''. De dichter was een complexe mens die zijn kleine kantjes niet verborg. En vaak benadrukte dat hij geen vriendjes had als het er op aankwam iemand ,,een plezierke'' te doen. Staat in zijn verzamelde brieven.
En toch, en toch.
Heb mij altijd afgevraagd hoe zijn mevrouw nummer drie er destijds in geslaagd was mij een sneer in Humo te verkopen. Omdat ik met haar pofmouwtjes gelachen had.
Poor guy. Zal letterlijk citeren. Maar om de context te zien : eerst werd mijn ex-collega John Vervoort aangepakt,(foei, die de leugens neerschreef die iemand anders vertelde??) plus Stefan H en Marc R. en nog een paar die ik zelf niet ken.En toen sloeg ik de bladzij om en las: ,,Er is iets in het literair klimaat geslopen dat daar twintig jaar geleden niet in zat, de joernalistieke behoefte om in leedvermaak te voorzien. (....)polemisten die te laf zijn om onder eigen naam te opereren; ik hoor nu dat zelfs in het Nieuwsblad een moderedactrice schrijfsters en andere vrouwen pakt op hun kledij. Proficiat hoor.''
Toe maar, brave jongen. Ik stond er met naam en foto bij hoor. Maar nu snap ik ook waarom de derde haar gif over mij in Humo mocht (en kon) spuien...
En nog iets over onze ,,relatie'', geachte schrijfster: destijds ( toen de dieren nog konden praten') heb ik als avondredacteur op telefonisch verzoek van je broer het overlijdensbericht van je tweede kindje uit de krant gehaald. Omdat je ouders (op reis) het anders in de krant zouden lezen. Ook dat was gewoon mijn werk.
Alleen voor de trouwe lezertjes van Malief: de schrijfster heeft mijn oprechte bewondering als schrijfster. Daarom heb ik in 2015 als recensent haar boek ,,Alles verandert'' niet besproken. Mogelijk zal haar vader in de hemel mij dankbaar zijn...
nb.Heb een paar namen verdonkeremaand. Mijn echte naam staat hier immers ook niet...
In 2005 kreeg de Meester van zijn broertje een dik boek met een selectie van brieven die zijn vriend-de-dichter tot 1997 had geschreven. Dat waren er oorspronkelijk zo'n 15.000 (de man had duidelijk geen last van writers block) en daarvan werden er in het boek zowat 450 gepubliceerd.
Het dikke boek vond ik per toeval in ,,serieuze'' boekenkast van de Meester met een opdracht van zijn broertje en een vriendelijke aanmaning om eens eindelijk met pensioen te gaan...
Puur uit ,,memory lane '' is Malief er nu al een paar weken ,,aan verslingerd''. De dichter was een complexe mens die zijn kleine kantjes niet verborg. En vaak benadrukte dat hij geen vriendjes had als het er op aankwam iemand ,,een plezierke'' te doen. Staat in zijn verzamelde brieven.
En toch, en toch.
Heb mij altijd afgevraagd hoe zijn mevrouw nummer drie er destijds in geslaagd was mij een sneer in Humo te verkopen. Omdat ik met haar pofmouwtjes gelachen had.
Poor guy. Zal letterlijk citeren. Maar om de context te zien : eerst werd mijn ex-collega John Vervoort aangepakt,(foei, die de leugens neerschreef die iemand anders vertelde??) plus Stefan H en Marc R. en nog een paar die ik zelf niet ken.En toen sloeg ik de bladzij om en las: ,,Er is iets in het literair klimaat geslopen dat daar twintig jaar geleden niet in zat, de joernalistieke behoefte om in leedvermaak te voorzien. (....)polemisten die te laf zijn om onder eigen naam te opereren; ik hoor nu dat zelfs in het Nieuwsblad een moderedactrice schrijfsters en andere vrouwen pakt op hun kledij. Proficiat hoor.''
Toe maar, brave jongen. Ik stond er met naam en foto bij hoor. Maar nu snap ik ook waarom de derde haar gif over mij in Humo mocht (en kon) spuien...
En nog iets over onze ,,relatie'', geachte schrijfster: destijds ( toen de dieren nog konden praten') heb ik als avondredacteur op telefonisch verzoek van je broer het overlijdensbericht van je tweede kindje uit de krant gehaald. Omdat je ouders (op reis) het anders in de krant zouden lezen. Ook dat was gewoon mijn werk.
Alleen voor de trouwe lezertjes van Malief: de schrijfster heeft mijn oprechte bewondering als schrijfster. Daarom heb ik in 2015 als recensent haar boek ,,Alles verandert'' niet besproken. Mogelijk zal haar vader in de hemel mij dankbaar zijn...
nb.Heb een paar namen verdonkeremaand. Mijn echte naam staat hier immers ook niet...
dinsdag 9 mei 2017
WIE?
Insiders vertellen mij dat op Facebook alleen positieve verhalen verschijnen. Mizerie, dat is iets voor de blog. Hoewel. Heb hier nooit geschreven dat ik mijn Saabje heb ingedeukt omdat ik een beetje in paniek was door een dikke kamion achter mij. 't Was overigens ook niet grappig want het werd een peperdure ,,revalidatie''. Van de auto, wel te verstaan.
Vandaag ,,aan den lijve'' ondervonden dat Malief écht geen mensen herkent. Daar zag ik een mevrouw aan de overkant die (van ver) zéér op de voedstermoeder van Bolt leek. En aan het juiste appartementsgebouw stond. Voor wie dàt verhaal nooit las: Bolt is een heel lelijke maar heel lieve bulldog/vuilbakkenras (zeggen ze in Brussel) en zijn vrouwtje had mij in de streektaal van alles over hem verteld, van epilepsie tot ,,ziekte van Kroon''. Zo zei ze het en ik snapte het omdat op zijn witte kop bruine dinges waren uitgewreven. Gelukkig had ik een handschoentje aan.
Nu had ik het bizarre duo al enkele weken (maanden?) niet meer gezien en ik vreesde al dat Bolt naar de eeuwige jachtvelden was. Tot ik vanmorgen (van ver) zijn baasje herkende. Maar die kwam er wel ,,goed voor'' en opgewekt en zo. Ik stapte naar de overkant, zei met gepaste ernst ,,hoe gaat het met u'' en ze babbelde vrolijk en zei mijn naam en vertelde dat zij mij al eens op een alumni-bijeenkomst had gezien en dat de Meester er niet meer was??? Hm, alumni, dan was ik dus in gezelschap. En hm, dat was de pleegmoeder van Bolt niet...Djeezes, Maar wie dan wel?
Toen moest ze naar de smoelsmid (hier begint iemand keihard te lachen) en ging ik naar huis. Drie huizen verder wist ik het weer. Omdat ze iets gezegd had van haar witte schort en Malief daar héél lang geleden medicijntjes kocht. Heu: tandartsen hebben toch ook zwijgplicht hé?
Vandaag ,,aan den lijve'' ondervonden dat Malief écht geen mensen herkent. Daar zag ik een mevrouw aan de overkant die (van ver) zéér op de voedstermoeder van Bolt leek. En aan het juiste appartementsgebouw stond. Voor wie dàt verhaal nooit las: Bolt is een heel lelijke maar heel lieve bulldog/vuilbakkenras (zeggen ze in Brussel) en zijn vrouwtje had mij in de streektaal van alles over hem verteld, van epilepsie tot ,,ziekte van Kroon''. Zo zei ze het en ik snapte het omdat op zijn witte kop bruine dinges waren uitgewreven. Gelukkig had ik een handschoentje aan.
Nu had ik het bizarre duo al enkele weken (maanden?) niet meer gezien en ik vreesde al dat Bolt naar de eeuwige jachtvelden was. Tot ik vanmorgen (van ver) zijn baasje herkende. Maar die kwam er wel ,,goed voor'' en opgewekt en zo. Ik stapte naar de overkant, zei met gepaste ernst ,,hoe gaat het met u'' en ze babbelde vrolijk en zei mijn naam en vertelde dat zij mij al eens op een alumni-bijeenkomst had gezien en dat de Meester er niet meer was??? Hm, alumni, dan was ik dus in gezelschap. En hm, dat was de pleegmoeder van Bolt niet...Djeezes, Maar wie dan wel?
Toen moest ze naar de smoelsmid (hier begint iemand keihard te lachen) en ging ik naar huis. Drie huizen verder wist ik het weer. Omdat ze iets gezegd had van haar witte schort en Malief daar héél lang geleden medicijntjes kocht. Heu: tandartsen hebben toch ook zwijgplicht hé?
maandag 8 mei 2017
PROPER
Het moet zo'n vijf jaar geleden zijn...dat Malief haar stoep heeft geborsteld. Voor de Meester was zoiets zeker voor mij ,,not done'' (behalve als er sneeuw op lag en dan schoot hij in actie) en de madammekes die hier achtereenvolgens dertig jaar lang ons stof weg namen deden het ook niet. Dus was het mijn stiekeme plicht om de platgetrapte peuken en graszoden te verwijderen. Vandaag heb ik het weer gedaan. Vroeger leverde dat bij soortgenoten ietwat bizarre commentaar op, gaande van ,,zijde in verwachting'' tot ,,is tante Marie op komst''.
Het heeft alvast enig sociologisch inzicht opgeleverd. Zo liep een mij onbekende dame ineens naar de overkant (mij onbekend telt voor iedereen die geen intieme familie is) en ik dacht dat het attent was want stel dat ik mijn activiteit moest stoppen? Maar toen ik wat later opkeek zag ik haar binnen stappen aan de overkant. Tja. Daar was een meneer die achter mijn rug opdook en net geen schuurborstel in zijn nek kreeg. En zo kan ik nog even doorgaan. Niemand die mij een goeiendag of een ,,smerige straat hé'' toeriep. Waar is de tijd dat hier een mevrouwtje passeerde, de voordeur zag openstaan en mij vertelde dat zij hier tijdens de oorlog was ondergedoken bij een schoolvriendin?
Zelfs geen inspecteur die mij kwam controleren zoals mijn Russische glazenwasser vorige maand.
Was er nu echt niemand waar ik goeiendag tegen kon zeggen? Toen verscheen beneden in de straat een soort Russisch poppetje, bolvormig, terwijl ze een kar voort duwde. Heb nog wat getreuzeld en toen ze mij zag en ik lachte, lachte zij ook en zei iets...dat ik helaas niet kon verstaan.
Het heeft alvast enig sociologisch inzicht opgeleverd. Zo liep een mij onbekende dame ineens naar de overkant (mij onbekend telt voor iedereen die geen intieme familie is) en ik dacht dat het attent was want stel dat ik mijn activiteit moest stoppen? Maar toen ik wat later opkeek zag ik haar binnen stappen aan de overkant. Tja. Daar was een meneer die achter mijn rug opdook en net geen schuurborstel in zijn nek kreeg. En zo kan ik nog even doorgaan. Niemand die mij een goeiendag of een ,,smerige straat hé'' toeriep. Waar is de tijd dat hier een mevrouwtje passeerde, de voordeur zag openstaan en mij vertelde dat zij hier tijdens de oorlog was ondergedoken bij een schoolvriendin?
Zelfs geen inspecteur die mij kwam controleren zoals mijn Russische glazenwasser vorige maand.
Was er nu echt niemand waar ik goeiendag tegen kon zeggen? Toen verscheen beneden in de straat een soort Russisch poppetje, bolvormig, terwijl ze een kar voort duwde. Heb nog wat getreuzeld en toen ze mij zag en ik lachte, lachte zij ook en zei iets...dat ik helaas niet kon verstaan.
zaterdag 6 mei 2017
SOFTIE...
Zaterdagmorgen op de radio. Het was al een paar dagen aangekondigd en vermits in Malief haar huis in iedere kamer op het gelijkvloers de radio staat te jengelen was het geen verrassing toen de langharige schrijver in een praatprogramma binnenviel.. En ben ik toch een paar keer blijven luisteren.
De démasqué van de zogeheten vettigste schrijver van de jongste decennia? Mogelijk heeft hij vandaag toch nog wat achterwaartse bewegingen besproken _ die heb ik niet gehoord_ wel zijn uitleg over de muziek die hem in zijn al redelijk lange leven (60 jaar...) aansprak.
Hou je even vast aan de takken van de bomen. John Lennon, Celine Dion, Byan Adams (neenee , niet die zonder B), en enkele liedjes waarvan ik de uitvoerder niet ken maar alla: ,,When the lady smile'' en de Dolly Dots met ,,Hello love you are the greatest lover''.
Als ik nog eens zo'n vettige column van de heer B onder ogen krijg zag ik eens glimlachen en ,,softie'' of zelfs ,,pussy'' fluisteren... Overigens, ik wil Bryan Adams verbeteren...maar mijn geweldige Windows10 heeft ineens mijn scherm gehalveerd.
(Keep cool, Herten)
De démasqué van de zogeheten vettigste schrijver van de jongste decennia? Mogelijk heeft hij vandaag toch nog wat achterwaartse bewegingen besproken _ die heb ik niet gehoord_ wel zijn uitleg over de muziek die hem in zijn al redelijk lange leven (60 jaar...) aansprak.
Hou je even vast aan de takken van de bomen. John Lennon, Celine Dion, Byan Adams (neenee , niet die zonder B), en enkele liedjes waarvan ik de uitvoerder niet ken maar alla: ,,When the lady smile'' en de Dolly Dots met ,,Hello love you are the greatest lover''.
Als ik nog eens zo'n vettige column van de heer B onder ogen krijg zag ik eens glimlachen en ,,softie'' of zelfs ,,pussy'' fluisteren... Overigens, ik wil Bryan Adams verbeteren...maar mijn geweldige Windows10 heeft ineens mijn scherm gehalveerd.
(Keep cool, Herten)
woensdag 3 mei 2017
GAAT EEN VROUW NAAR DE WINKEL
Het begon allemaal toen sweet Wis, een bijnaam die de insiders wel zullen ontmaskeren, mij twee recepten voor snelle, lekkere veggie-hapjes mailde. Veggie voor de Kadokes dus, maar volgens haar ook iets dat iedereen gelukkig maakt.
Ha, goed idee, Wiske. De ingrediënten waren snel aangekocht, vandaag zou de klus in een handomdraai geklaard zijn.
Helaas: het was natuurlijk al een tijdje geleden dat Malief nog eens een geweldige groententaart had gebakken. De Meester had er destijds een beetje argwanend naar gekeken _ hij was de kok in ons huishouden_ en de inbreng van Malief beperkte zich tot gerechten zoals rode kool waarvan hij ruiterlijk toegaf dat het recept van tant Nini beter was dan de ,,kinnekeskak'' van zijn moeder. Ja sorry , ik moet zo eerlijk mogelijk zijn hé.
Maar dat zeer occasionele koken van Malief, met aparte recipiënten had natuurlijk gevolgen voor de organisatie in Zijn keuken. Nee, ze werden niet weggegooid (de Meester gooide niks weg, helaas) maar ze kwamen wel in de hoogste regionen terecht. Dacht ik.
Vandaag bleek dus dat ik nergens een taartvorm vond. Met duizelingwekkende toeren op laddertjes naar de hoogste keukenkasten , noppes. Maar léérrijk, want wat heb ik allemaal gevonden? Massa's sponsjes van Mister Proper, een zak vol shower kapjes uit zoveel hotels (van mij, van Poiche, van Bo???), Zoveel nagelnieuwe keukenhanddoeken, rollen bakpapier, belachelijk schraaptoestel om aardappeltjes te kuisen, mijn wafelijzer, dozen met bier- en wijnglazen (goednieuw) enzovoorts. Maar niks taartvorm.
En toen ging Malief dus een taartvorm shoppen. Maar eerst een brood van bij de bakker van vorige week, want dat was lekker. Ik slaagde er zelfs in de bakker in hoogsteigen persoon te complimenteren met zijn brood...en ontdekte tien huizen verder dat het niet de bakker van vorige week was. Tja.
Misschien in de Match? Kon ik meteen ook wat fruit kopen. Met een doos aardbeien en een paar kalkoensneetjes weer naar buiten. Maar nimmer versagen. Domus, dat was toch dé winkel waar ze kookgerei verkochten. De winkelmevrouw lachte mij net niet uit. Alessi heeft geen taartvormen denk ik.
Morgen komt Kadoke2 eten. Hopelijk ben ik op tijd terug van een nieuwe strooptocht om haar eens te verrassen met ,,eten dat je gelukkig maakt''. Hé Wiske?
Ha, goed idee, Wiske. De ingrediënten waren snel aangekocht, vandaag zou de klus in een handomdraai geklaard zijn.
Helaas: het was natuurlijk al een tijdje geleden dat Malief nog eens een geweldige groententaart had gebakken. De Meester had er destijds een beetje argwanend naar gekeken _ hij was de kok in ons huishouden_ en de inbreng van Malief beperkte zich tot gerechten zoals rode kool waarvan hij ruiterlijk toegaf dat het recept van tant Nini beter was dan de ,,kinnekeskak'' van zijn moeder. Ja sorry , ik moet zo eerlijk mogelijk zijn hé.
Maar dat zeer occasionele koken van Malief, met aparte recipiënten had natuurlijk gevolgen voor de organisatie in Zijn keuken. Nee, ze werden niet weggegooid (de Meester gooide niks weg, helaas) maar ze kwamen wel in de hoogste regionen terecht. Dacht ik.
Vandaag bleek dus dat ik nergens een taartvorm vond. Met duizelingwekkende toeren op laddertjes naar de hoogste keukenkasten , noppes. Maar léérrijk, want wat heb ik allemaal gevonden? Massa's sponsjes van Mister Proper, een zak vol shower kapjes uit zoveel hotels (van mij, van Poiche, van Bo???), Zoveel nagelnieuwe keukenhanddoeken, rollen bakpapier, belachelijk schraaptoestel om aardappeltjes te kuisen, mijn wafelijzer, dozen met bier- en wijnglazen (goednieuw) enzovoorts. Maar niks taartvorm.
En toen ging Malief dus een taartvorm shoppen. Maar eerst een brood van bij de bakker van vorige week, want dat was lekker. Ik slaagde er zelfs in de bakker in hoogsteigen persoon te complimenteren met zijn brood...en ontdekte tien huizen verder dat het niet de bakker van vorige week was. Tja.
Misschien in de Match? Kon ik meteen ook wat fruit kopen. Met een doos aardbeien en een paar kalkoensneetjes weer naar buiten. Maar nimmer versagen. Domus, dat was toch dé winkel waar ze kookgerei verkochten. De winkelmevrouw lachte mij net niet uit. Alessi heeft geen taartvormen denk ik.
Morgen komt Kadoke2 eten. Hopelijk ben ik op tijd terug van een nieuwe strooptocht om haar eens te verrassen met ,,eten dat je gelukkig maakt''. Hé Wiske?
Abonneren op:
Posts (Atom)
