PROPER

Het moet zo'n vijf jaar geleden zijn...dat Malief haar stoep heeft geborsteld. Voor de Meester was zoiets zeker voor mij ,,not done'' (behalve als er sneeuw op lag en dan schoot hij in actie) en de madammekes die hier achtereenvolgens dertig jaar lang ons stof weg namen deden het ook niet. Dus was het mijn stiekeme plicht om de platgetrapte peuken en graszoden te verwijderen. Vandaag heb ik het weer gedaan. Vroeger leverde dat bij soortgenoten ietwat bizarre commentaar op, gaande van ,,zijde in verwachting'' tot ,,is tante Marie op komst''.
Het heeft alvast enig sociologisch inzicht opgeleverd. Zo liep een mij onbekende dame ineens naar de overkant (mij onbekend telt voor iedereen die geen intieme familie is) en ik dacht dat het attent was want stel dat ik mijn activiteit moest stoppen? Maar toen ik wat later opkeek zag ik haar binnen stappen aan de overkant. Tja. Daar was een meneer die achter mijn rug opdook en net geen schuurborstel in zijn nek kreeg. En zo kan ik nog even doorgaan. Niemand die mij een goeiendag of een  ,,smerige straat hé'' toeriep. Waar is de tijd dat hier een mevrouwtje passeerde, de voordeur zag openstaan en mij vertelde dat zij hier tijdens de oorlog was ondergedoken bij een schoolvriendin?
Zelfs geen inspecteur die mij kwam controleren zoals mijn Russische glazenwasser vorige maand.
Was er nu echt niemand waar ik goeiendag tegen kon zeggen?  Toen verscheen  beneden in de straat een soort Russisch poppetje, bolvormig, terwijl ze een kar voort duwde. Heb nog wat getreuzeld en toen ze mij zag en ik lachte, lachte  zij ook en zei iets...dat ik helaas niet kon verstaan.