GAAT EEN VROUW NAAR DE WINKEL

Het begon allemaal toen sweet Wis, een bijnaam die de insiders wel zullen ontmaskeren, mij twee recepten voor snelle, lekkere veggie-hapjes mailde. Veggie voor de Kadokes dus, maar volgens haar ook iets dat iedereen gelukkig maakt.
Ha, goed idee, Wiske. De ingrediënten waren snel aangekocht, vandaag zou de klus in een handomdraai geklaard zijn.
Helaas: het was natuurlijk al een tijdje geleden dat Malief  nog eens een geweldige groententaart had gebakken. De Meester had er destijds een beetje argwanend naar gekeken _ hij was de kok in ons huishouden_ en de inbreng van Malief beperkte zich tot gerechten  zoals rode kool waarvan hij ruiterlijk toegaf dat het recept van tant Nini  beter was dan de ,,kinnekeskak'' van zijn moeder. Ja sorry , ik moet zo eerlijk mogelijk zijn hé.
Maar dat zeer occasionele koken van Malief, met  aparte recipiënten had natuurlijk gevolgen voor de organisatie in Zijn keuken. Nee, ze werden niet weggegooid (de Meester gooide niks weg, helaas) maar ze kwamen wel in de hoogste regionen terecht. Dacht ik.
Vandaag bleek dus dat ik nergens een taartvorm vond. Met duizelingwekkende toeren op laddertjes naar de hoogste keukenkasten , noppes. Maar léérrijk, want wat heb ik allemaal gevonden?  Massa's sponsjes van Mister Proper, een zak vol shower kapjes uit zoveel hotels (van mij, van Poiche, van Bo???), Zoveel nagelnieuwe keukenhanddoeken, rollen bakpapier, belachelijk schraaptoestel om aardappeltjes te kuisen, mijn wafelijzer, dozen met bier- en wijnglazen (goednieuw) enzovoorts. Maar niks taartvorm.
En toen ging Malief dus een taartvorm shoppen. Maar eerst een brood  van bij de bakker van vorige week, want dat was lekker. Ik slaagde er zelfs in de  bakker in hoogsteigen persoon te complimenteren met zijn brood...en ontdekte tien huizen verder dat het niet de bakker van vorige week was. Tja.
Misschien in de Match? Kon ik meteen ook wat fruit kopen. Met een doos aardbeien en een paar kalkoensneetjes weer naar buiten. Maar nimmer versagen. Domus, dat was toch dé winkel waar ze kookgerei verkochten. De winkelmevrouw lachte mij net niet uit. Alessi heeft geen taartvormen denk ik.
Morgen komt Kadoke2 eten. Hopelijk ben ik op tijd terug van een nieuwe strooptocht om haar  eens te verrassen met ,,eten dat je gelukkig maakt''. Hé Wiske?