De wraak van MO, weet u nog? Het was begin maart. Eerst denkt de onschuldige burger aan een ,,vergissing'', of een ,,accidentje'', het zal toch niet ,,expres'' zijn? Gisterenavond wist Malief het zeker: zo straft een geniepige vent een onnozele buurvrouw omdat ze niet ,,zijn goesting'' doet.
Het begon al na het fietsincident toen Malief Mo na vier dagen vroeg om zijn fiets niet langer aan de ijzeren krullen voor de kelder vast te maken. De volgende dag stond er een lekkende vuilniszak op hààr stoep. Zwart soort olie, tof.
Enkele dagen later kwam Mo poeslief vragen of hij op haar dak mocht? Dat ruime ,,plat dak'', compleet met koepel en verluchting voor bad en keuken, werd drie jaar geleden ,,gerenoveerd'' en dat koste toen dik 20.000 euro. Maloef zei beleefd nee meneer, daar wordt niet op gelopen. ,,Ga maar op uw dak'' zei hij, en verdween.
Enkele dagen later: wat staat daar nu verdorie op de gemeenschappelijke muur van Malief en Mo zijn huisbaas? Juist, een schotelantenne...en een lange kabel, min of meer verstopt die over het hele dak loopt en tien meter verder in een koker verdwijnt.
Tja, zelfs zijn geknutsel op andermans eigendom en vooral het feit dat hij dan wel boven mijn hoofd heeft gewandeld heeft hem niet belet om zijn onnozele buurvrouw vandaag weer op een nieuwe zwarte plas te trakteren.
En toen belde Malief naar de politie om raad. Geen kwaad woord over die mensen, al heeft ze haar verhaal drie keer moeten vertellen. En de laatste die mij een paar uur later terug belde was formeel: Malief had gelijk dat ze bang was en dat ze hem beter kon negeren. Maar misschien ging de politievrouw zelf... Neenee, smeekte Malief, maak hem niet kwaad...
Vanavond om 17uur concert van kloppen en boren tegen de gangmuur. De verf bladdert af, maar Malief is nog heel...
dinsdag 23 april 2019
zondag 14 april 2019
MEESTERKE
Het zal wel met het weer, de tijd van het jaar ( en weet ik veel wat nog) te maken hebben dat Malief dezer dagen in het verleden zit te spitten. Zo voer ik sinds een paar weken (geveld door wat vieze bieterkes) complete conversaties met mezelf. En dat zou nog niet zo erg zijn als daarbij ook de oude Brusselse spreek- en spraakgewoonten niet de kop opsteken. Waarbij ik me realiseer dat mijn nazaten die woorden zelfs niet kennen...
Ha ja, eerst over het Meesterke, mijn vader dus. Zo zit ik mij af te vragen hoe hij die Brusselse invloed van zijn dierbare Philomène heeft ervaren. Want echt waar, de man was beslist weinig van zeggen terwijl ons mama (in eerdere verhalen de Bomama hé) thuis de georganiseerde plak zwaaide.
Met een rugzak vol Philomène-wijsheden stapte Malief dus destijds naar Schaarbeek om in de pas opgerichte tegenhanger van ,,de Moutstraat'' haar humaniora-tijd te beginnen. Het was een afschuwelijke tijd al wist ik dat zelf toen nog niet.
Ik herinner mij wel dat ik tegen een nieuw vriendinnetje op de speelplaats zei: ,,ha, da zen de heuskes'' (zucht) en zuster Maria Rosa mij smalend bekeek. Wat haar overigens niet belette om mij later (na een reprimande aan het bord omdat ik de wiskunde niet snapte) zeer moederlijk aan haar forse boezem te drukken...
Een keer heeft het Meesterke een beetje hautain gezegd dat ik toch niet dacht dat ik met Anjeske correct nederlands sprak?
Och ja, dat ging van ,,gade gij'' en ,,moeite gij'' maar 't was een voorzichtig afscheid van het moederdialect dat onze calpain vulde met maillots, vareuzen, stylos en crayons...
Toen het Davidsfonds op de Mutsaard een opstelwedstrijd organiseerde werd ik tweede. Ha ja, dochter van Fonske kon toch niet...Malief vond dat destijds vooral erg omdat ze dan geen hand kreeg van de onderpastoor, die ze ...huhu..zo knap vond.
Enfin, om een lang verhaal ,,in te korten'': vandaag tors ik nog altijd de erfenis van de Brusselse moeder. Dan betrap ik mezelf op ,,merde'' en ,,allei cirkulei'' en ,,fafoel'' en ik zeg het nog hardop ook. Heu, als ik alleen ben hé...En hoe is lampadeir nu weer in het ...
Vorige maand heeft het Meesterke er op het kerkhof van Meerbeek de laatste schoonzus bij gekregen. Hij was 57 toen hij er zijn plek vond, zij is net geen 99 geworden. Hoop dat tante Gabyke er geen probleem mee heeft dat zijn plek niet zo vaak wordt geschrobd. Dei Brusseleirs hè.
Ha ja, eerst over het Meesterke, mijn vader dus. Zo zit ik mij af te vragen hoe hij die Brusselse invloed van zijn dierbare Philomène heeft ervaren. Want echt waar, de man was beslist weinig van zeggen terwijl ons mama (in eerdere verhalen de Bomama hé) thuis de georganiseerde plak zwaaide.
Met een rugzak vol Philomène-wijsheden stapte Malief dus destijds naar Schaarbeek om in de pas opgerichte tegenhanger van ,,de Moutstraat'' haar humaniora-tijd te beginnen. Het was een afschuwelijke tijd al wist ik dat zelf toen nog niet.
Ik herinner mij wel dat ik tegen een nieuw vriendinnetje op de speelplaats zei: ,,ha, da zen de heuskes'' (zucht) en zuster Maria Rosa mij smalend bekeek. Wat haar overigens niet belette om mij later (na een reprimande aan het bord omdat ik de wiskunde niet snapte) zeer moederlijk aan haar forse boezem te drukken...
Een keer heeft het Meesterke een beetje hautain gezegd dat ik toch niet dacht dat ik met Anjeske correct nederlands sprak?
Och ja, dat ging van ,,gade gij'' en ,,moeite gij'' maar 't was een voorzichtig afscheid van het moederdialect dat onze calpain vulde met maillots, vareuzen, stylos en crayons...
Toen het Davidsfonds op de Mutsaard een opstelwedstrijd organiseerde werd ik tweede. Ha ja, dochter van Fonske kon toch niet...Malief vond dat destijds vooral erg omdat ze dan geen hand kreeg van de onderpastoor, die ze ...huhu..zo knap vond.
Enfin, om een lang verhaal ,,in te korten'': vandaag tors ik nog altijd de erfenis van de Brusselse moeder. Dan betrap ik mezelf op ,,merde'' en ,,allei cirkulei'' en ,,fafoel'' en ik zeg het nog hardop ook. Heu, als ik alleen ben hé...En hoe is lampadeir nu weer in het ...
Vorige maand heeft het Meesterke er op het kerkhof van Meerbeek de laatste schoonzus bij gekregen. Hij was 57 toen hij er zijn plek vond, zij is net geen 99 geworden. Hoop dat tante Gabyke er geen probleem mee heeft dat zijn plek niet zo vaak wordt geschrobd. Dei Brusseleirs hè.
woensdag 10 april 2019
MARY van lang geleden...
Las vandaag in mijn lijfkrant dat Mary Quant een overzichtstentoonstelling heeft gekregen in het Victoria & Albert museum in Londen. En omdat Malief in een redelijk ver verleden Mary Quant wat journalistieke vraagjes mocht stellen (en van de antwoorden niets heeft onthouden maar er wel een foto met een verveelde Mary en een even verveelde Malief aan overhield) was nu de vraag: ,,zou Mary misschien overleden zijn''?
Tja, wat is dat toch met al die modemakers? Der Karl vertelde dat hij van 1943 was...en tja, toen was het 1933. En Mary zei niks en dus zou Wikipedia het antwoord brengen. Met veel omwegen kwam de actuele leeftijd 89 jaar. En nergens een bericht dat deze straffe mode-tante ook misschien overleden was? Neuneu, wel de dringende vraag om een ,,donatie'' te doen, de waarheid moet betaald worden. Of heeft Malief het allemaal niet écht begrepen?...
xxxEn toen Malief helemaal wakker was: alweer een andere ingeving: zou Wikipedia ,,gehackt '' zijn?
Tja, wat is dat toch met al die modemakers? Der Karl vertelde dat hij van 1943 was...en tja, toen was het 1933. En Mary zei niks en dus zou Wikipedia het antwoord brengen. Met veel omwegen kwam de actuele leeftijd 89 jaar. En nergens een bericht dat deze straffe mode-tante ook misschien overleden was? Neuneu, wel de dringende vraag om een ,,donatie'' te doen, de waarheid moet betaald worden. Of heeft Malief het allemaal niet écht begrepen?...
xxxEn toen Malief helemaal wakker was: alweer een andere ingeving: zou Wikipedia ,,gehackt '' zijn?
maandag 8 april 2019
VERMOMD!
Dit is een familieverhaal...
Heel lang geleden had onze Poiche een pen met inkt in zijn kies gestoken. En Malief hoort nog de tirade van ons Bomama: manneke, as da no a hesses goat zedde duud hé.
Dezer dagen heeft Malief géén pen in haar pas opgeblonken kiezen gestoken maar vandaag zit ze wel met een wang die eerder bij onze minister van Volksgezondheid past. Om niet onbeleefd te zijn.
De jongste dagen mij dus onledig gehouden met gesukkel. Zaterdag was er nog niks aan de hand, zaterdagavond klopte er ,,iets'' in de rechterwang en 's nachts werd vooral heen en weer gelopen, werden er al twee jaar verlopen pijnstillers gebruikt (Malief gebruikt Nooit pijnstillers) met niet meer dan een uurtje ,,verlichting''.
Al bij een was het een leerrijke ervaring. Als je op zondag redelijk ongerust een tandarts van wacht aan de lijn krijgt blijkt die in Heist op den Berg te zitten. Maar meer dan de uitleg dat oude Paracetamol ,,geen kwaad kan maar wel niet zo goed zal werken..'' en toen Malief met haar leeftijd enig begrip vroeg voor haar ongerustheid zei de galante smoelsmid dat dàt wel aan mijn jonge stem niet te horen was. Tarara.
Zondag late namiddag was de maat vol. Ik woonde toch in een straat met zoveel dokters? En als ik er één tegenkwam zou ik een sterke pijnstiller vragen want slik snik. Maar niet aanbellen hoor.
Nu ben ik al een aantal jaren mijn geloof kwijt, maar dit was niet meer dan een mirakel: de garagepoort van een specialist ging open...en de rest is een sprookje. Niks zomaar pijnstiller, een compleet onderzoek en al wat hij vroeg zoals of het tot in mijn oor klopte? Jaaa...
Wat later heeft hij voor mij de apotheker van wacht opgezocht . En terwijl ik (bijna huppelend) naar de Brussel Poort liep en daar een compleet pakket kreeg wist Malief het zeker. Weer een oud-studiegenoot van de Meester die mij uit de miserie haalde. Want zeg nu zelf...as da tot in mijn hesses was gekomen...
Heel lang geleden had onze Poiche een pen met inkt in zijn kies gestoken. En Malief hoort nog de tirade van ons Bomama: manneke, as da no a hesses goat zedde duud hé.
Dezer dagen heeft Malief géén pen in haar pas opgeblonken kiezen gestoken maar vandaag zit ze wel met een wang die eerder bij onze minister van Volksgezondheid past. Om niet onbeleefd te zijn.
De jongste dagen mij dus onledig gehouden met gesukkel. Zaterdag was er nog niks aan de hand, zaterdagavond klopte er ,,iets'' in de rechterwang en 's nachts werd vooral heen en weer gelopen, werden er al twee jaar verlopen pijnstillers gebruikt (Malief gebruikt Nooit pijnstillers) met niet meer dan een uurtje ,,verlichting''.
Al bij een was het een leerrijke ervaring. Als je op zondag redelijk ongerust een tandarts van wacht aan de lijn krijgt blijkt die in Heist op den Berg te zitten. Maar meer dan de uitleg dat oude Paracetamol ,,geen kwaad kan maar wel niet zo goed zal werken..'' en toen Malief met haar leeftijd enig begrip vroeg voor haar ongerustheid zei de galante smoelsmid dat dàt wel aan mijn jonge stem niet te horen was. Tarara.
Zondag late namiddag was de maat vol. Ik woonde toch in een straat met zoveel dokters? En als ik er één tegenkwam zou ik een sterke pijnstiller vragen want slik snik. Maar niet aanbellen hoor.
Nu ben ik al een aantal jaren mijn geloof kwijt, maar dit was niet meer dan een mirakel: de garagepoort van een specialist ging open...en de rest is een sprookje. Niks zomaar pijnstiller, een compleet onderzoek en al wat hij vroeg zoals of het tot in mijn oor klopte? Jaaa...
Wat later heeft hij voor mij de apotheker van wacht opgezocht . En terwijl ik (bijna huppelend) naar de Brussel Poort liep en daar een compleet pakket kreeg wist Malief het zeker. Weer een oud-studiegenoot van de Meester die mij uit de miserie haalde. Want zeg nu zelf...as da tot in mijn hesses was gekomen...
dinsdag 2 april 2019
ZATLAPPEKES
Nog een verhaaltje uit Juzekestijd. Heeft niets met overdadig drankgebruik te maken, enfin, toch niet met alcohol...
Dat zit zo: Kalamity verwende mij met een heel origineel boeket. Als je niet beter wist leek het uit een exotisch veld te komen met een variatie van bloemen en bloemetjes die bovendien een verfijnd geurtje verspreiden. De gigantische Vrouwentongen (een erfstuk van ons mama) staan er net naast. Heimelijk trucje van Malief.Misschien worden die zo gemotiveerd om ook nog eens witte geurige bloemetjes te produceren.
Een dag later... verdorie, die mooie bloemetjes drinken wel flink door.Meteen bijgevuld. En morgen nieuw water, volgens de instructies...En plots flapte Malief het er uit: zatlappekes.
Tja, dat was dus een vaste beschrijving waar we in Brussel heel vaak mee geconfronteerd werden. Maar hoe of wat was dat toch?
Net op het punt om breuke er mee lastig te vallen (dat geheugen hé) wist ik het weer: zatlappekes waren kleine roze bloemen die onze hele vensterbank met uitzicht op de tuin vulden. En ons mama kende mogelijk de échte naam niet, maar voor haar waren het zatlappekes. Ik heb er in mijn kinder- en jeugdjaren liters water over gekapt.
Dat zit zo: Kalamity verwende mij met een heel origineel boeket. Als je niet beter wist leek het uit een exotisch veld te komen met een variatie van bloemen en bloemetjes die bovendien een verfijnd geurtje verspreiden. De gigantische Vrouwentongen (een erfstuk van ons mama) staan er net naast. Heimelijk trucje van Malief.Misschien worden die zo gemotiveerd om ook nog eens witte geurige bloemetjes te produceren.
Een dag later... verdorie, die mooie bloemetjes drinken wel flink door.Meteen bijgevuld. En morgen nieuw water, volgens de instructies...En plots flapte Malief het er uit: zatlappekes.
Tja, dat was dus een vaste beschrijving waar we in Brussel heel vaak mee geconfronteerd werden. Maar hoe of wat was dat toch?
Net op het punt om breuke er mee lastig te vallen (dat geheugen hé) wist ik het weer: zatlappekes waren kleine roze bloemen die onze hele vensterbank met uitzicht op de tuin vulden. En ons mama kende mogelijk de échte naam niet, maar voor haar waren het zatlappekes. Ik heb er in mijn kinder- en jeugdjaren liters water over gekapt.
Abonneren op:
Posts (Atom)
