VERMOMD!

Dit is een familieverhaal...
Heel lang geleden  had onze Poiche een pen met inkt in zijn kies gestoken. En Malief hoort nog de tirade van ons Bomama: manneke, as da no a hesses goat zedde duud hé.
Dezer dagen heeft Malief géén pen in haar pas opgeblonken kiezen gestoken maar vandaag zit ze wel met een wang die eerder bij onze minister van Volksgezondheid past. Om niet onbeleefd te zijn.
De jongste dagen mij dus onledig gehouden met gesukkel. Zaterdag was er nog niks aan de hand, zaterdagavond klopte er ,,iets'' in de rechterwang en 's nachts werd vooral heen en weer gelopen, werden er  al twee jaar verlopen pijnstillers gebruikt (Malief gebruikt Nooit pijnstillers)  met niet meer dan een uurtje ,,verlichting''.
Al bij een was het een leerrijke ervaring. Als je op zondag redelijk ongerust een tandarts van wacht aan de lijn krijgt blijkt die in Heist op den Berg te zitten. Maar meer dan de uitleg dat oude Paracetamol ,,geen kwaad kan maar wel niet zo goed zal werken..'' en toen Malief met haar leeftijd enig begrip vroeg voor haar ongerustheid zei de galante smoelsmid dat dàt wel aan mijn jonge stem niet te horen was. Tarara.
Zondag late namiddag was de maat vol. Ik woonde toch in een straat met zoveel dokters? En als ik er één tegenkwam zou ik een sterke pijnstiller vragen want  slik snik. Maar niet aanbellen hoor.
Nu ben ik al een aantal jaren mijn geloof kwijt, maar dit was niet meer dan een mirakel: de garagepoort van een specialist ging open...en de rest is een sprookje. Niks zomaar pijnstiller, een compleet onderzoek en al wat hij vroeg zoals of het tot in mijn oor klopte? Jaaa...
Wat later heeft hij voor mij de apotheker van wacht opgezocht . En terwijl ik (bijna huppelend) naar de Brussel Poort liep en daar een compleet pakket kreeg wist Malief het zeker. Weer een oud-studiegenoot van de Meester die mij uit de miserie haalde. Want zeg nu zelf...as da tot in mijn hesses was gekomen...