In mijn straat is een bejaarde vrouw overleden. Ik ken haar naam niet, heb haar nooit gezien, maar het moet een eenzaam mens geweest zijn. Al was het maar omdat ze haar dagen vulde met het voederen van de stadsduiven op haar veranda...En omdat de man die haar appartement leegmaakte mij vertelde dat hij een kast vol fotoalbums naar het containerpark had gebracht.
Het verhaal bleef in mijn achterhoofd spoken. Hier liggen ook massa's fotoalbums uit het pre-digitaal tijdperk, en nu Bomama er niet meer is ligt haar ,,memory lane'' hier binnen handbereik. En wat we daar gaan mee doen?Vanmorgen heb ik Kadoke 2 een klein album meegegeven waarin Bomama haar eerste en enige tweeling had vereeuwigd. Een vijfgeslacht, een overgrootmoeder, ik dacht dat het kleinood niet op kon tegen haar actuele belangstellingssfeer maar nee hoor, het ging in de rugzak. Zij was overigens het laatste achterkleinkind dat bij Bomama kwam, al moet ik eerlijk bekennen dat Bo toen evenveel belangstelling had voor Bas-de-Beagle...
En eerder heb ik Breuke (had ik daar al een bijnaam voor, in zijn jeugd zegden we Pezzeke?) ook een album opgesolferd met foto's uit zijn jaren in Angola...en natuurlijk van zijn kinderen.
En dan heb ik een pak foto's van de kinderen en kleinkinderen van onze Poiche, ook al 24 jaar verdwenen in alle betekenissen van het woord. Voor die kleinkinderen _ met het eerste heeft hij nog apetrots geposeerd - kan ik de aanzet tot een volle kast bijeen sprokkelen.
Dan de bezigheden van Bomama toen de titel ,,weduwe'' haar met afschuw vervulde. Ze organiseerde een turnclub, zong in een koor, ging op reis met de vrienden van vroeger en werd een super-bomama. Maar al die vrolijke dames, ik vrees dat er maar een paar van overschieten.
Met één item heb ik het moeilijk. De foto's van het meesterke uit zijn jonge jaren. Ik zie ze nu pas en heb geen idee of dat zijn studiegenoten zijn die destijds bij ons aan huis kwamen, en daarbij maakte vooral één man indruk...omdat hij Frans sprak. Mogelijk zijn ze ook allemaal in de onderwijzershemel, het meesterke is hen alvast op zijn 57ste voorgegaan. Maar naar het containerpark ga ik ze niet sturen. Heu, nu nog niet...
