Pas op, dit is een wreed verhaal. Gevoelige lezertjes mogen nu dit boekje sluiten. De anderen mogen zo meteen ,,amai, straf, schandalig'' gillen. Of Malief een beetje uitlachen.Dat zit zo: Malief is een ,,oudje'' met nog alle tanden in haar bekje. Tot gisteren. Want er zat een exemplaar (een tandje hé) vervelend heen en weer te schuiven in haar nog redelijk intact eetorgaan. En als het wat losser kwam, en Malief beetje verstrooid in de ,,rechterkant'' van haar boterham hapte, aaai, hoe schrijf je zo'n vervelend schokje?
Ga naar den tantist zouden ze in haar geboorteplaats al lang geroepen hebben, maar die lieve smoelsmid is al even met pensioen, en haar nieuw thuis, het zogeheten fiere Mechelen(!) heeft er geen meer. Enfin, toch geen die nieuwe sukkels aanpakken. Want stel je voor: gisteren dacht Malief aan een fata morgana: in haar straat twee nieuwe sjieke tandartspraktijken. Met een telefoonnummer!
Nee mevrouw, u ben geen klant hier, dat gaat niet! ''Heu, ook niet om een onnozel tandje te trekken, ik woon aan de overkant? Want hier zijjn geen andere tandartsen??? '' Malief kreeg het advies om naar Antwerpen te gaan. TOen heeft ze haar tandje zelf getrokken.
