Thuis is waar het zwembad staat

Thuis is waar het zwembad staat
Toen werd het zomer!!!

zondag 25 augustus 2019

KONSEIR!

Gisteren op zwier met Iedereen. En dat is niet ,,iedereen'' maar de collega-vriendin die mijn nazaten destijds zo noemden. Op haar IK staat immers een vette è en die werd pakweg een half mensenleven geleden vervangen door een duidelijke ee...
Terzake: we zijn op stap geweest. En dat nog wel op een zaterdag dat onze adoptiestad overloopt van zogeheten muziekliefhebbers die vooral veel ,,battaclan'' maken en de plaatselijke horeca  ruim drie dagen lang de rolluiken doet neerhalen. Hu, is Malief weer negatief? Nee, want nu wordt het plezant.
Want dit is geen verslag over ,,Maanrock'', god beware me, zo lang als deze eeuwige Brusselès hier woont nooit gaan kijken, laat staan luisteren. Néé, één keer met de Meester op zo'n ,,feestdag'' gaan wandelen, op de Grote Markt mekaar eens bekeken en naar het andere eind van de stad gewandeld...
Maar gisteren was daar Iedereen (de vriendin hé) die plechtig beloofde dat we in de schaduw gingen lopen, dat het geen uren ging duren...ha ja, en verdorie, we moesten nog eens bijpraten.
Verwacht van Malief geen recensie maar wat heb ik mij ,,geamuseerd''. Daar was een Brassband die mij deed denken aan de ,,konseirs'' uit mijn kindertijd, al was het koperen feest op de Mutsaard ongetwijfeld vooral een feest van de plaatselijke brouwer. Maar Malief dacht toen weer aan ,,Zwet Jefke'' die met snoepjes leurde en de buren die met een stoel op de stoep aan de Rue Dewand niet eens met elkaar konden praten. Juist ,,vuil battaclan''. Maar wat een sfeer, net zoals gisteren op het ,,cultuurplein''. Zal maar iets bekennen: de Brassband was geweldig en wij vonden dat ze meer dan wat handgeklap verdienden. En toen stonden we (mits enige moeite, we plakten aan de stoel) recht en klapten vanop de derde rij met volle overgave. Heu ja, al de rijen voor en achter ons bleven lompweg zitten maar voor menselijk opzicht zijn we echt te oud geworden...

zaterdag 17 augustus 2019

TOEN WAS ER LUDO

Terug van weggeweest, einde van de blogger-stilte. Nog even geduld, en dan is Malief weer haar eigen averrechtse zelve. 
Ondertussen  heeft ze hier een dikke map ,,knipsels'' uit de voltooid verleden tijd  teruggevonden, en daar mogen jullie binnenkort eens mee lachen. 
Juist, was zelf  vergeten wat Malief, toen nog LHE allemaal gepubliceerd kreeg. Eén voorbeeldje om jullie beetje nieuwsgierig te maken?
In 1999 ging Ludo met pensioen  en daaraan werd ongelooflijk veel commentaar gewijd...in DS nog wel. Met een grote karikatuur op de frontpagina. Ludo was een ,,specialleke'' : een (voor de liefde) uitgetreden priester die Malief tot het einde der tijden zal herkennen aan zijn eeuwige pijp. Juist, toen mocht je op de redactie nog kuch kuch roken. 
Bij het afscheid  was er dus ook een rubriek ''Wat ik van Ludo heb geleerd''.  Droge, grappige, stekelig-rake opmerkingen, genre ,,Wat ik momenteel van Ludo heb geleerd is dat woorden  als ,,momenteel'' taboe zijn.
En weet je wat Malief schreef?  ,,Vermits ik langer in dienst ben dan Ludo heb ik hem ook iets geleerd toen hij eind 1968 naast mij kwam zitten als nieuweling. En dat is dat je zwangere vrouwen niet zalvend moet toespreken  als zij zitten te zeuren. Ik moest toen bij een tandenloos oudje een passend onderschrift verzinnen als sfeerfoto, en Ludo bood aan om iets te dicteren. Ik heb hem toen een stukje van zijn neus afgebeten, maar mijn oudste dochter heeft er geen nadelige gevolgen van ondervonden.''
En dat is nog maar een fractie van de commentaar waarmee op 28 mei 1999 méér dan een volledige krantenpagina werd gevuld. (tip voor de jonge generatie...)
Zou Ludo er nog zijn? 85 plus moet kunnen.

maandag 5 augustus 2019

SUKKELS...

De laatste tijd nogal wat ,,vissertjes'' in mijn mails. En dan vraag ik mij af of er echt zoveel mensen zijn die daar in trappen?
Twee voorbeelden (van zaterdag en zondag jl): dringend een nieuwe bankkaart gaan halen want op 9 augustus ,,vervalt'' ze. KBC heeft mij bedankt om het hen te signaleren. En het was niet eens hun eigen bank.
Maar het toppunt kwam gisteren: in slecht vertaald Nederlands probeert een meneer met een Franse naam die zogenaamd bijna dood is mij te overhalen om zijn 900.000 euro aan te nemen. Anders kan hij niet gerust sterven...
Jaja, het zou mij niet verbazen als er toch nog sukkels zijn die dat wel geloven en, mogelijk mits een kleine storting (…) nu op hun klein miljoen zitten te wachten...