TOEN WAS ER LUDO

Terug van weggeweest, einde van de blogger-stilte. Nog even geduld, en dan is Malief weer haar eigen averrechtse zelve. 
Ondertussen  heeft ze hier een dikke map ,,knipsels'' uit de voltooid verleden tijd  teruggevonden, en daar mogen jullie binnenkort eens mee lachen. 
Juist, was zelf  vergeten wat Malief, toen nog LHE allemaal gepubliceerd kreeg. Eén voorbeeldje om jullie beetje nieuwsgierig te maken?
In 1999 ging Ludo met pensioen  en daaraan werd ongelooflijk veel commentaar gewijd...in DS nog wel. Met een grote karikatuur op de frontpagina. Ludo was een ,,specialleke'' : een (voor de liefde) uitgetreden priester die Malief tot het einde der tijden zal herkennen aan zijn eeuwige pijp. Juist, toen mocht je op de redactie nog kuch kuch roken. 
Bij het afscheid  was er dus ook een rubriek ''Wat ik van Ludo heb geleerd''.  Droge, grappige, stekelig-rake opmerkingen, genre ,,Wat ik momenteel van Ludo heb geleerd is dat woorden  als ,,momenteel'' taboe zijn.
En weet je wat Malief schreef?  ,,Vermits ik langer in dienst ben dan Ludo heb ik hem ook iets geleerd toen hij eind 1968 naast mij kwam zitten als nieuweling. En dat is dat je zwangere vrouwen niet zalvend moet toespreken  als zij zitten te zeuren. Ik moest toen bij een tandenloos oudje een passend onderschrift verzinnen als sfeerfoto, en Ludo bood aan om iets te dicteren. Ik heb hem toen een stukje van zijn neus afgebeten, maar mijn oudste dochter heeft er geen nadelige gevolgen van ondervonden.''
En dat is nog maar een fractie van de commentaar waarmee op 28 mei 1999 méér dan een volledige krantenpagina werd gevuld. (tip voor de jonge generatie...)
Zou Ludo er nog zijn? 85 plus moet kunnen.