,,Mijn hartje is geen wekker''...

Goh ja, het gebeurt weleens dat Malief haar hartediefjes streng toespreekt, zo met een foetertoontje, weetjewel. Want ik ben niet volmaakt, en de Kadokes gelukkig ook niet.
Maandag was het weer van dat: terwijl Kadoke2 examen voordracht aflegde in de Academie vertelde haar broer doodleuk dat ,,die boeken'' nu wel naar de bib moesten. Pardon? Het bleken exemplaren die ze begin mei ontleenden en de bibkaart vond hij ook niet meer. ,,'t Zal maar vijf cent of zo zijn Malief'' probeerde hij nog. Waarna de Malief-preek volgde over orde en alles verliezen enzovoort, ik kan ook een stukske zagen.
Om het goed te maken vertelde Kadoke1 mij uitgebreid over de beste voetballer van het land, de match Manchester-Barcelona en dat de Spanjaarden toch beter waren en of ik wist hoe die goal ging in de wedstrijd KV tegen Lierse? Awel.... (probeer dan maar serieus te blijven).
Kwart voor zes kwam Kadoke2 thuis: ,,grote onderscheiding''. Eerst had ze mij uitgelegd dat er ook nog onderscheiding en grootste was maar dat is hééél zeldzaam. ,,Ik praatte te rap zei de juf''.
,, Proficiat. Maar vertel eens hoe het zat met die map die je kwijt was voor je examen?'' (daar had ze mij in het weekend met tranen in haar stem over opgebeld) ,,Ho, die lag in de leraarskamer maar ik kende het...''
,,Vertel dan eens waar de bibliotheekkaarten zijn?'' ,,Oh, thuis. Ja, ik zou ook eens moeten gaan.''
(replay preek van Malief)
Er wordt tussendoor een morsgevecht met rietjes-in-de -Ice-tea gehouden. En alweer een preek van Malief. Ocharme, ik krijg zelf compassie met die schatjes.
Weer later kijken we naar de laatste aflevering van De weg naar Compostella, opgenomen omdat ze fan zijn van dat onderdeel van Man bijt hond. Na afloop gaat Kadoke2 knutselen en schrijven.
Ze komt terug met ,,een eigen geschreven gedicht''. Over de authenticiteit kan ik niet oordelen maar de lay-out is prachtig: een hart met daarin twee klokken. En de tekst:
,,Als je een klok bent tik je''
,,Ik tik ook. Maar ik ben geen klok''
,,Ik tik ook niet voor het uur''
,,Mijn hart (hier een hartje waar TIK op staat) tikt voor J O U.''
Later knutselde ze nog een vliegtuig voor papa. En toen had ze nog niet ontdekt dat ze haar zwempak vergeten was en hij dat vanmorgen naar school zou brengen....

Dat had ik niet moeten doen...

Op zoek naar mijn blauw en wit gestreepte sjaal van Chanel gisteren een hele ladenkast uitgemest. Jawel, ik ben de gelukkige eigenares van 3 (drie) Chanel-creaties _ de tas laat ik even buiten beschouwing _ en die liggen in de buurt van enkele Armani's , een stuk of vijf (redelijk lelijke )Versace's en de rest ben ik vergeten. Wat tussen haakjes zo leuk is aan designersjaals, foulards of whatever: de dieven laten ze liggen. Maar gisteren dacht ik toch dat er één gepikt was. Terwijl de speurders mij na de laatste inbraak verzekerden dat de dieven zeker dachten dat het namaak was. Haha.
Goed, en tijdens dat spitten en graven en uitmesten de ledenlijst van Politica 1965 gevonden. Het was de tijd dat je nog ongeveer iedereen van je jaar bij naam kende. Heu ja, van Pol en Soc zegden ze dat het geen unif was...
En foto's uit de zeer oude doos: Sinterklaasfeest van de krant met uw verslaggeefster vooraan en collegaatjes die in een later leven met mekaars echtgenoot aan de haal gingen.Tsjtsj. Of een Malief als model voor een reportage over ,,de geluidsjager''. Een beeldschone Malief, al zeg ik het zelf (spijtig genoeg kan ik het niet inscannen als bewijs) en het mooie is dat de bandopnemer heel elegant verbergt dat Lottepoes in mijn buik zat. Jaloerzerikken zegden dat ik de microfoon verkeerd hield. Tsjtsj.
Maar nu terzake: ik vond ook kranten uit die periode waarin mijn eerste ,,reportage'' verscheen over de eerste ,,heel rappe trein met slaapwagen'' naar Genève. Godgodgod: het leek wel een stukje uit ,,De Jaren Stillekes''. Ietwat gedeprimeerd alles terug in de la gegooid. Hoe heb ik zo'n rotslechte onzin kunnen schrijven?
Beneden zag ik dat de witblauw gestreepte Chanel aan de kapstok hing.

Nieuwe goeroe

Gisteren een brief gekregen waarin de direktie van Avondrood laat weten dat ze hun boeltje verkocht hebben. Nu ja, ze maken nu deel uit van een grote groep (een tiental rusthuizen) maar dat vertellen de ex-eigenaars niet. Thanks God voor het internet. Een bink uit Kalmthout is de nieuwe goeroe. Op hun website _ geschreven door een reclameman die ik nog ken uit de modewereld _ gaat het vanzelfsprekend over verblijven met een lounge, sfeervol kader en meer blabla. Ons tante Denise was vandaag op bezoek bij bomama en met nog enkele andere bezoekers hebben we gegiecheld dat het ons zou verrast hebben als er in de reclame-slogan iets stond over ,,meer discipline, minder pampers'' of ,,hoe groter hoe liever...''
Naar verluidt is de oma-barjuffrouw er het hart van in. En of er geroddeld werd! Genoeg stof om u enkele weken plezant bezig te houden. Nee spijtig, my lips are scealed...
Raar maar waar: Bomama heeft van de overname blijkbaar niets gehoord. Ze was zo in de wolken met haar bezoek dat ze zelfs niet kloeg toen ik ging verbroederen met collega-moederbezoekers. Moederbezoekers: als ik eens vijf minuten tijd heb ga ik daar een boek over schrijven...

Il n'y a que la vérité qui blesse...

Hortense is overleden. Haar overlijdensbericht hing aan de desk bij Avondrood. En omdat ik stilaan een ,,bekende bezoeker''(*) ben vroeg ik de barjuffrouw van dienst (schoonmoeder van de baas, zwart geverfde, kalende coiffuur, leeftijd onbekend maar twee valse heupen en onlangs haar 60-jarig huwelijksjubileum gevierd, dus... : ,,Oma, zou ik die mevrouw kennen die overleden is?'' ,,Jazeker, ze zat hier dikwijls met haar dochter, maar 't was wel een demente en ze is niet ziek geweest want verleje week zat ze hier nog en ze is in haar slaap gegaan...''

,,Ho ja, was haar dochter nogal een schoon madammeke, een frisse zo?'' ,,Neeje, 't was een gewoon gelijk gij!,,
Heb ik een gezicht getrokken? Ze herpakt zich meteen: ,,Allez, een gewoon gelijk gij en ik hé. Maar ja, Vandenbroek(**) is 97 geworden, godwet of wij het zolang zullen uithouden?''
Ik druip af.
Gelukkig is daar nog altijd Caroline,(***) een Poolse die jaren in Frankrijk heeft gewoond en een behoorlijk mondje Nederlands spreekt. Om haar te plezieren spreken Bomama en ikzelf Frans met haar, en omdat ze niet veel bezoek krijgt ziet ze ons graag. En geeft ze ogenschijnlijk oprechte complimentjes. Over mijn maman die toujours si belle is en een peau de jeune fille heeft. Ha ja zeg ik en broebel iets over chance en bon heritage want op ,,genen'' kom ik niet in het Frans. ,,Ah oui, maar jij bent nog si jeune hé?'' ,,Merci Caroline, pas si jeune que ça'' en ik zeg mijn leeftijd. Waarop zij mij verbetert: cinquantehuit, non? En I. die duidelijk niet zo goed Frans spreekt, zegt: ,,bij mij staat er ook al een vijf voor zenne!''
Haha, hebt ge dat gehoord, oma?

(*)Als ik de wekelijkse portie appelsientjes en Yakult naar de verpleegsterspost breng roepen een paar suffe oudjes prompt ,,daar is de appelsienenmadam.'' Ik ben dus een BB.
(**) Gewoonte bij Avondrood. Achter mijn rug zeggen ze waarschijnlijk ,,die van Aerts''
(***)Niet te verwarren met Carolientje waar ik twee maand geleden afscheid van nam.