NAMEN NOEMEN

Vanmorgen heeft Malief nog eens ,,gelijk gekregen''. En dat heeft ze graag...
Mijn ware doopnaam zullen mijn lezertjes in deze blog niet vinden en dat was pakweg tien jaar geleden, geen onnozele zet, geïnspireerd door de Kadokes...die ook nooit met naam en toenaam geciteerd worden.
En nu de uitleg. Malief leest in een ,,nieuwssite'' dat die arme ,,Christine uit thuis'' geterroriseerd wordt, dat ze ,,kraakt''. Ja zeg, goeie actrice toch? Onnozele mensen. Niet te vergelijken met wat Anuna en familie beleeft. Een hond die iets achterlaat op de stoep? Niet fijn, maar in  je brievenbus???
Nu overdrijft ze toch hoor ik mijn lezertjes zeggen? Nee, Malief is een ervaringsdeskundige. Toen ze haar verhalen nog ondertekende met haar doopnaam (in de krant hé) kreeg ze ook brieven. Niet zoveel, en meestal sympathiek. Maar olala, als ze een halve BV een beetje uitlachte? Dacht er nog aan toen ik één van mijn ,,slachtoffers'' dezer dagen zag optreden in een oude aflevering van Aspe. Daarin speelt ze met veel talent een forse bazin in een ,,uitzuipcafé''. Jammer dat ik die serie destijds niet bekeek. Ze was toen al boos omdat ik haar voornaam maar met één N had geschreven...En dan zwijg ik nog over de auteur-met-pofmouwtjes , maar dat potje bedekt Malief nu met ,,de mantel der liefde''...
Speurneuzen kunnen het ook beter laten: ,,social media'' toont bij het intikken van mijn naam wel een stukje van het overlijdensbericht van de Meester maar een foto?  Schattige diertjes.
En nog een echt gebeurd ,,mopske'': toen Kadoke twee onlangs aan de telefoon zei dat ze naar Malief ging klonk het aan de andere kant: oooh, hebt gij een lief??? Tja. Zij praat wel keurig...

DE WAARHEID...

 Malief zal het maar toegeven: hier zit een oud dametje. Misschien zelfs een oudje...
De waarheid werd haar voorgeschoteld in een Antwerpse tram: het was haar verdorie nog NOOIT overkomen maar toen kreeg ze, op de Turnhoutse baan, op weg naar de Roma, tot twee keer toe een  zitplaats aangeboden. En vriendelijk en beleefd geweigerd hé, de Roma is tenslotte niet ver.Nu ja, het was wel een Overvolle tram...
Was het al bijna vergeten tot ze hier gisteren op de vaste telefoon onverwachte troost kreeg. Aan de lijn een duidelijk buitenlandse stem die ,,vlaams'' sprak maar helaas was het niet de eerste keer dat het verhaal werd verteld over hoe ongelooflijk gelukkig de bewoners van de Lowizzestraat mochten zijn want morgen kreeg iedereen er een boek. Helemaal gratis. Och ja, dat was dan de vierde keer dat die kerels  catalogussen met ingevroren groenten (de foto's van, niet de groenten hé) kwamen brengen. Dus onderbrak Malief hem beleefd  en zei dat het niet hoefde maar de man bleef zijn tekstje verder aflezen. Onbeleefde Malief zei toen dat ze dat allemaal al wist, dat ze dat verhaal al eerder had gehoord en dat ze niet achterlijk was. Gratis boek piepte de man? Zég, ik wil geen gratis boek, dat is papierverspilling want ik gooi het meteen weg, aldus Malief, de klimaatgedachte van de Kadokes onbeschaamd gebruikend. En jawel, toen zei de man: ,,'t is goed juffrouwke''.
Hèhè, Malief kan dat dus nog veinzen...

MIE TOE...

Mensenlief, mag er nog gelachen worden? Vanmorgen alvast één keer bij het ontbijt, en dat dank zij vier kleine kolommetjes in mijn lijfkrant: drie met tekst en één  heu, fotootje waarop een auto en drie schaduwen van ,,hangdames'' . Deed mij meteen denken aan de taferelen die de treinreizigers bij het binnenrijden van Brussel Noord destijds deden reikhalzen. Malief heeft het in haar jonge jaren zo vaak gezien...En als er gezelschap bij was gluurden we ook naar de sukkels die op de stoep stonden te watertanden. Maar soit: vandaag mag je daar dus niet meer mee lachen.
Uitleg? Het reclamebureau met de familienaam van de Humo-snor heeft het talent van de voorganger absoluut geërfd. En omdat er in de buurt van hun bureau de laatste weken kinderen en volwassenen  van de weg gemaaid werden  kregen ze een écht waar, geweldig idee: een grote afbeelding van drie schaars geklede dames voor het raam. Zoals in de Aarschotstraat zou er dan wel ,,vertraagd'' worden.
 Olala, dat was niet naar de zin van de Schaarbeekse schepen van gelijke kansen. Die dames werden ,,gebruikt'', foei want dat is banaliseren van sekswerkers.  Och ja, en de mannen worden herleid tot roofdieren. 
Malief kon niet achterhalen of de boze schepen  een dame dan wel een heer is. De ,,buitenlandse naam hé''. Maar wel een lid van Ecolo.  Waar zijn die mee bezig?

SORRY BRUSSEL!

Vergeet wat Malief hier in een vlaag van enthousiasme beweerde, zo van fier zijn op haar Brusselse roots hé. Vanmorgen stond het in de (serieuze) krant: Gildeke uut de Vloanders gaat zetelen in het Vlaams parlement en omdat ze (ook) al een dagske ouder is wordt zij ook voorzitter van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Hoeveel oud-collega's-journalisten hebben vanmorgen de slappe lach gekregen? Op onze volgende reunie gaat dat zeker weer gebeuren.
Voor de enkeling die nooit een schriftuur van Gildeke onder ogen kreeg: de brave Brusselaars zijn ,,dikkement gejost''.
Jaja, in de journalistiek wordt veel geroddeld, maar als je er met je neus opzit? Zelfs de Meester vroeg Malief ooit , na een ontmoeting aan de kust, ,,of dat mens wel normaal was''?  Ze was toen een ,,freelance'' , binnengebracht door een meneer die haar later ,,bij de buren in Kobbegem'' weer ,,binnen haalde''.
Het was niet zo mooi dat de mannelijke helft van de collega's zaten te gniffelen als ze de helft van haar ,,sacosj'' op de redactievloer verloor, maar zelf heeft Malief nooit ruzie met haar gehad. Wel compassie.
En toen kwam, via Lottepoes, plots een schriftuur van ons Gildeke in haar bezit. We heben beleefd gelachen, dachten aan ,,Mieke van Maarle (of zoiets) dat ooit een nom de plume was voor een dame die de meest ongeloofwaardige liefdesgeschiedenissen bedacht.
Gilde deed het daarna beter want zij vertelde over zatte wandelingen door Brussel, liefdesverdriet en zo. En het zou Malief niet verbazen als zou blijken dat het authentiek was.
Maar aan alle sprookjes komt een einde...Gildeke mocht dan wel mee op koningsreis maar eiste altijd een ,,eersteklas'' ticket. Einde van de carrière in Kobbegem. 
Neenee Pascal Smet, de SP.A heeft een goudhaantje binnen gehaald.

U LEEST TOCH OOK?

Nooit te oud om te leren, zal Malief maar zeggen. Want dit is best interessant: nooit geloven wat ,,ze'' schrijven. En nu heeft Malief het niet over de verkiezingen maar over commerciële boodschappen. Mooi gezegd hé...
En dit verhaal komt niet van een twijfelachtige boodschapper die we gewoonlijk als ,,spam'' negeren. 
We gaan hier geen namen noemen, dat heb ik de lichtjes ongelukkige woordvoerster van de advertentie-zondaar beloofd. Maar de slimmeriken  hebben geen namen nodig.
Wel ja: in de tas van Malief zit een Loyalty Bon van 5 euro en de slogan ,,een bon per aankoopschrijf van 25 euro''. Wat wil dat zeggen? Dat je zo'n bon krijgt als je voor 25 euro koopt?  Maar nee, sukkel: eerst weer voor 25 euro kopen om hem in te wisselen. En die 5 euro kwam er ook niet zomaar: eerst voor 200 euro kopen, dan krijg je één bon van 5 euro. 
En de slogan: 30 procent korting bij aankoop van twee producten? 
Waarvan  er dus maar één korting krijgt, en wel de goedkoopste.
Malief heeft de woordvoerster van de firma gesuggereerd om de stoffige copywriters te vervangen door auteurs die simpelweg de waarheid schrijven...Ze zuchtte dat het de ,,policy'' is...