Rock'n roll in de achteruin

Wie zou er nu eigenlijk blij zijn met die drie dagen ,,gratis'' festival in onze vaderstad? Een onderwerp dat een van mijn begenadigde chefkes in vroeger dagen zeker had willen uitvlooien (en, hu, in de krant zetten). Ik zou er zelfs geen straatinterviews moeten voor doen: de reacties vliegen mij zo om de oren.
  Het begon al eerder deze week bij de kapper, nabije buren van het grote festivalpodium waar een tiental sukkelaars in de gietende regen buizen in elkaar prutsten. Met weinig enthousiasme. Dan de jonge kapstertjes. Nu ja, al 28. Ze bleken stokoud voor dit soort lol. ,,al het krapul van buiten M komt er op af omdat het verniet is''. En 's avonds staat het hier voor de deur zo vol dat we niet buiten geraken.
  Deze namiddag op weg naar de chocolatier om voor bomama een kilo pralientjes te kopen als traktatie voor haar verjaardag.(ze moet ze niet zélf opeten hoor). Gauthier was gesloten ,,wegens Maanrock!'' Kon niet vragen dat het was omdat ze naar de concerten willen gaan, maar ik betwijfel het.
  Om het hoekje, op de Grote Markt, nog een Neuhaus. Ha ja, lawijt hé, zei de jonge bediende die terloops vertelde dat ze sebiet ging sluiten, dat haar dochter van veertien jaar naar het festival wou maar ze daar wel een stokje ging voor steken. Ik dacht er nog net op tijd aan dat er bij de chocolaadjes geen met dikke noten mochten zitten. Heu, nogal wat bomama-collega's zonder tanden hé.
  Ondertussen was de wandelweg langs de Dijle afgesloten maar ik liep in de goeie richting en kon er nog uit. Een meneer met zijn armen vol lege flessen keek verlangend(of was het geërgerd?) naar de onbereikbare glascontainer. Ik heb ze over de nadarafsluiting aangenomen en hij bleef kijken of ik het goed deed...
  Dan had ik nog een interventie kunnen doen bij een jonge vader die met een héél plat babytje op de grond zat en het sukkeltje probeerde te overtuigen om van het flesje te drinken. Dat werd meteen uitgespuwd. Ik wou hem zeggen dat hij eerst melk in het speentje moest laten lopen, maar het kind krijste al zo hard en de muziek was zo luid dat hij mij zeker niet had verstaan. Ha ja, ik denk dat die baby de muziek ook niet zo geweldig vond.
 Toen dacht ik: maar Lottepoes zal van dat festival wel genieten. Nee hoor. Want de mensen die komen kijken hebben geen respect voor de zangers en luisteren niet. En met een zucht: ,,Ik denk dat ik daar al te oud voor ben...''
 Nog een laatste opwekkend detail: her en der waren ,,plashokjes'' geplaatst om de mannelijke feestdrinkers te ontlasten. Op de terugweg lagen in al die hokjes in het plasbakje bekertjes en bierblikjes. Vis er dat maar eens uit als je node moet...De mannen van de reinigingsdienst hebben tenminste nog handschoenen aan.

Wat was dat nu weer?

Vanmorgen in het zonnetje snijboontjes aan het, ja wat, snijden natuurlijk. Dit wordt weer een spitant verhaal...En stilletjes aan het lachen met een recente mail van een nieuwe blog-lezer. Maar toen keek ik naar het torentje in de tuin en zag het licht. Torentje? Dat staat ergens van jaren geleden in de blog en daar heb ik destijds een foto bij gezet om te bewijzen dat dit art nouveau-huis (niet echt maar 't trekt er op) een torentje heeft. En zo zijn er nog foto's ter illustratie van veel andere onzin ooit verschenen en ook weer verdwenen om nieuwe exemplaren te tonen. Waarmee ik de nieuwe lezertjes maar wil verwittigen dat sommige onderwerpen ongetwijfeld klinkklare onzin zijn voor de buitenstaanders. (als excuus kan het tellen). Was ook van plan om een aantal slappe afleveringen te wissen. Maar toen begon ik dus de oude afleveringen te lezen en raakte zo moeisji (raar woord van Kadoke2 waarmee ze destijds melige slappe kost die ontroert beschreef.) Ik was alweer een uur kwijt ,,hier moet ook nog gewerkt worden hé'' hoor ik ons moeder al zeggen. Bovendien heb ik al ervaren dat er ook ,,verstrooide'' lezertjes zijn. Zo kreeg ik een paar jaar geleden (Malief was goed en wel pensioengerechtigd) een vriend van lang geleden op bezoek. Hij had gelezen over de tweeling en feliciteerde mij met die prestatie En of ze nog altijd schoolplichtig waren? Tja, destijds had zijn moeder mij zijn communiefoto gegeven. ,,Hij is zo verliefd op u'' zei ze. En was hij toen misschien gestopt met tellen? Lap, en nu komt de vraag van één miljoen: 't zou best kunnen dat ik in herhaling val... En verward of vergeetachtig? Malief liet haar autosleutel op de lavabo in het toilet van de Delhaize liggen, maar Simply Red deed beter: haar gsm viel in het toilet...

Thuis aan zee...

De kleine kabouter in mijn notebook die mij voortdurend verwittigt dat er nieuwe ,,updates'' zijn, dat er wordt ,,afgesloten'' of dat er een ,,fout'' is begaan bij het opslaan van teksten (Niet Dus) heeft mij nu goed liggen. Eerste versie van Malief thuisaanzee is verdwenen en dat zou wel mijn eigen schuld-dikke-bult kunnen zijn want mijn nagels zijn te lang en een notebook is precies een baby: take care. Enfin, drie kwartier geleden vertelde ik hier van mijn eerste vakantie alleen in thuis-aan-zee en was net alle leuke dingen aan het opsommen. Zoals een bezoek aan mijn jongste neef(die ook al mooie grijze haren heeft hoor),een bezoek van een buur van de overkant die wij -de Meester en ik- zo onbeleefd ,,de maniakken'' noemden omdat ze ,ahum, zoveel poetsten...en toen moest ik nog vertellen wat ik vandaag had gedaan.Alle ingevroren groentjes, sauzen en ...een dubbele portie erwtjes en worteltjes van de Meester in de vuilnisbak gekieperd. Minstens anderhalf jaar oud. Ik heb de meticuleus in blokjes gesneden worteltjes tja, ik heb er afscheid van genomen. En nu schijnt de zon. Toch voor even...

Met de cornflakes op schoot

Het weerzien was hartverwarmend: om mij op een makkelijke manier te laten zoenen moest ik al op twee trapjes staan. Dit kryptisch bericht om in één zin te zeggen dat de Kadokes terug waren van hun scoutskamp en mij een extra knuffel wilden geven. En daar was een extra verhoogje voor nodig. Want ondanks mijn hakken was dat zondermeer een belachelijke ervaring: ze waren wéér gegroeid. En Malief wou die nieuwe lengte vereeuwigen. Ooit stond de tweeling tegen de eiken deur en reikten ze nog niet aan het glas-in-lood, vandaag stond Kadoke2 op blote voeten tot halfweg het raampje te glunderen. En daar moest dus een plaatje van gemaakt. Ik zal zeker geen geheim vertellen als ik beweer dat ik de kneepjes van mijn fototoestel weer vergeten was? En dus kwamen er voortdurend wazige Kadokes op het scherm. ,,Maar nee, Malief, schalde mijn vrolijke kleindochter, jij bibbert terwijl je afdrukt. En jawel, de volgende pogingen waren even belabberd. ,,Wacht'' zei mijn inventieve hartendief: zet je neer en zet hier het fototoestel op. Dat ,,hier'' was een grote doos cornflakes (Kellogs tresor dubbele chocolade om precies te zijn) die op mijn schoot belandde. Tja en toen moesten we zo lachen dat we overgeschakeld zijn op selfies en andere onnozelheden. Geen probleem want ik heb nog altijd niet door hoe ik fotookes op mijn blog kan zetten. Nog even geduld dus, als je die mooie langpoot-kadokes wil zien verschijnen. Die Windows 8 hé...Maar wat ik wél door heb is dat die grote doos Tresor weer boven op de kast is beland omdat Kalamity ze niet wou meenemen. Omdat zoiets geen eten is...Kadoke1 zei voorzichtig:,, maar bij Malief kregen we het maar één keer per week hoor''. Heb ik overigens al eens gezegd wat een schatje die bink is?