Madammeke...

Was ik met het verkeerde been uit bed gestapt? Had ik een déjà-vu van incompetent bedienend personeel? Feit is dat ik deze namiddag eventjes de puntjes op de i heb gezet.
Dat ging zo: op weg naar de Inno om voor de Bomama een nieuwe voorraad ondergoed te kopen. En omdat ze daar zwaaien met vijftig procent korting en haar geliefkoosd bomma-ondergoed (Sloggi, met name) er onder een groot bord met min 50 procent lag, ik zou gek zijn om het te laten liggen. De verrassing kwam bij de kassa. Acht slipjes, zeg maar slips, maar wel volle prijs.
Als het moet kan ik moeilijk doen. Dus: ,,Mevrouw, waarom staat er dan op die bak met Sloggi min 50 procent? Dat is misleidende reclame!''. ,,Ja, ik kan daar niks aan doen...'' ,,Juist ja, geef er mij dan maar vier''. Mijn rebels (miskontent, verontwaardigd) gedrag kreeg de volle aandacht van de lange rij wachtenden achter mij.
De verkoopster begon te foeteren,'' allez, nu wil 'em nie annulé doen'', zuchtte dan opgelucht: ,,Dat is dan nog 20 euro en vijf centjes terug, madammeke'' . En toen, toen hoorde ik mij, tot mijn eigen diepste verbazing, boven de bomma-onderbroeken loud and clear zeggen: ,,Ik ben geen madammeke hé!'' En zij: ,,Wa heu?'' ,,Ik ben geen madammeke, mevrouw!''.
Stilte in alle rangen. Mogelijk heeft ze haar gedacht gezegd nadat ik mijn rug had gedraaid.
Maar ik dacht ineens aan die keer dat een gedienstige van huize Avondrood ons moeder weer eens ,,madammeke Aerts'' noemde en zij mij vroeg: ,,Ben ik nu echt zo klein?''. ,,Nee make, dat is omdat ze vriendelijk wil zijn...''
Maar niet in een warenhuis met een toog vol onderbroeken...

Da meende nie...

Geen weerbericht op deze blog. Terwijl ik dit hier tip kijk ik tersluiks naar mijn zongebruinde Kadokes: Mer du Nord alsjeblief. Nee, ze lezen niet mee, ze zijn in een Nintendo-spelletje verdiept en omdat ze maar een halfuurtje per dag mogen spelen valt er geen tijd te verkwisten...
Net terug van het strand, tonnen zand weggedoucht en zelfs geen tijd voor een extra fruitje.

We hebben weer met open mond hun strandactiviteiten bewonderd. Bloemenwinkel, vliegeren (ideaal windje), redelijk gewoontjes. Maar wat dacht je van loopwedstrijden_duin op, duin af, papierke in vuilbak, duin af duin op, djoef: hoeveel seconden opa? Ze werden het gewoon niet beu, op de duur liepen ze zelfs met een kersensteeltje naar de vuilnisbak. Want deksel open, deksel toe bemoeilijkte de prestatie..
Vandaag haalde Kadoke1 22seconden, zijn zus 24seconden.Maar zij was dan weer beter in de voetmassage. Ha ja een activiteit die ze bij de scouts hebben geleerd. Eén namiddag mogen zij op kamp immers de leiding vertroetelen. Met massage! Daarbij wordt geïnformeerd naar zacht, sterk, lang, of het deugd doet en of we ook een finale wensen??? Jaaa kreunde ik met gesloten ogen. (Dat moet, om beter te ontspannen, Malief). De Meester keek bedenkelijk,vroeg zich af wat die finale voorstelde, en vond dat een strandmeneer (volgens hem) wat te nadrukkelijk naar de Kadokes keek.
Zo jaloers heb ik hem in mijn jonge jaren nooit naar een rivaal weten kijken...

Voor het nageslacht

Aan de Kadokes zal ik op een dag moeten uitleggen dat foto's vroeger in zwart/wit werden gemaakt. Ja, waarom? Oompje Zwanzer, alias Pezzeke zou het hen haarfijn kunnen uitleggen maar beter nog: hij heeft ze ingescand en ik kan ze _ joepie_ tonen. Zonder al die loodzware albums uit de kast te sleuren. Je hebt er geen idee van hoe meewarig ze mij toen bekeken.
Enfin, om te beginnen kan ik bewijzen wat ik op 18 mei met zoveel pretentie schreef: Malief was fotomodel voor de geluidsjager.
En omdat het nu vakantie is en deze auteur een ietsje aan de zonnekloppende kant mag u zich de komende weken aan volgende onderwerpen verwachten:
-Malief als Kuifje in New York (foto Marc Cels)
-Malief met collega's in een gondel (in Venetië natuurlijk) (foto Marc Cels)
-Malief babbelt met Dokter Christiaan Barnard. (foto Charles Aesloos)
-Malief verveelt zich op de persbank van het Hof van Assisen (foto Rol, merci Laurens)
-Malief op een plezierboot in Annecy, met haar liefste collega van de concurrentie.(foto L'Oréal denk ik)
Bedoeling is dus aan het nageslacht te tonen wat een harde journalistieke carrière ik heb beleefd.
Vandaar dat ik het kleiduifschieten en quad-rijden in Schotland,(met een computerfabrikant die vond dat vrouwen ook met een computer mochten spelen) het met gletsjer-ijs gekoelde champagne-drinken in IJsland( voor een nieuw mannenparfum van Dior), een piramide-tocht in Egypte(voor een nieuwe verzorging van alweer Dior), een boottocht in Bangkok (met een defilé van Triumpf )of een klimpartij op de Sagrada Familia in Barcelona (heu, voor de plaatselijke modedefilés) maar wijselijk heb opgeborgen. Ze moesten zo eens denken dat journalistiek één groot feest is...
Zoek je de eerste foto? Scrol naar beneden...(foto Paul Van den Abeele)