Madammeke...

Was ik met het verkeerde been uit bed gestapt? Had ik een déjà-vu van incompetent bedienend personeel? Feit is dat ik deze namiddag eventjes de puntjes op de i heb gezet.
Dat ging zo: op weg naar de Inno om voor de Bomama een nieuwe voorraad ondergoed te kopen. En omdat ze daar zwaaien met vijftig procent korting en haar geliefkoosd bomma-ondergoed (Sloggi, met name) er onder een groot bord met min 50 procent lag, ik zou gek zijn om het te laten liggen. De verrassing kwam bij de kassa. Acht slipjes, zeg maar slips, maar wel volle prijs.
Als het moet kan ik moeilijk doen. Dus: ,,Mevrouw, waarom staat er dan op die bak met Sloggi min 50 procent? Dat is misleidende reclame!''. ,,Ja, ik kan daar niks aan doen...'' ,,Juist ja, geef er mij dan maar vier''. Mijn rebels (miskontent, verontwaardigd) gedrag kreeg de volle aandacht van de lange rij wachtenden achter mij.
De verkoopster begon te foeteren,'' allez, nu wil 'em nie annulé doen'', zuchtte dan opgelucht: ,,Dat is dan nog 20 euro en vijf centjes terug, madammeke'' . En toen, toen hoorde ik mij, tot mijn eigen diepste verbazing, boven de bomma-onderbroeken loud and clear zeggen: ,,Ik ben geen madammeke hé!'' En zij: ,,Wa heu?'' ,,Ik ben geen madammeke, mevrouw!''.
Stilte in alle rangen. Mogelijk heeft ze haar gedacht gezegd nadat ik mijn rug had gedraaid.
Maar ik dacht ineens aan die keer dat een gedienstige van huize Avondrood ons moeder weer eens ,,madammeke Aerts'' noemde en zij mij vroeg: ,,Ben ik nu echt zo klein?''. ,,Nee make, dat is omdat ze vriendelijk wil zijn...''
Maar niet in een warenhuis met een toog vol onderbroeken...