Een dagboek

Soms is ,,opkuisen'' een verrassende bezigheid. Zoals wanneer je pakweg 2000 mailtjes ,,verwijdert''. Want jawel, dan denkt een simpele ziel (Malief dus) dat ze alles verwijderd heeft en dan ontdekt dat verwijderen niet écht verwijderd is. Of nog straffer, dat ,,verzonden berichten'' na de opkuis nog altijd bestaan. Enfin, zo heb ik dus ontdekt dat ik in mijn pc een soortement dagboek heb gehouden. Want wat heb ik toch een hoop onzin verstuurd. In 2015 blijkt dat plots serieuze informatie. Of dacht ik nu echt dat ons bomama pas de laatste twee jaar ,,contre-travers'' (om het eens in het Brussels te zeggen) is geworden. En ho, wat ben ik venijnig geweest tegen bepaalde personen die per slot van rekening ook maar sukkelaars waren (zijn). Late sorry dus. Eén item blijft mij verbazen. Hoe de Kadokes - waar het hart van vol is loopt de pen van over- mij zoveel plezier en warmte hebben gegeven. En dat warmte mag je letterlijk nemen. Ik hoop dat ze dat nooit vergeten. Ha ja, doet Malief wat melig? Dat heeft alles te maken met een telefoontje van Avondrood. Dat de bomama gevallen was (maar niemand had het gezien, hé natuurlijk niet,) haar alleen laten in haar kamer is een refreintje dat ik daar al tot in den treure heb gezongen: LAAT ZE NIET ALLEEN laat ze zo nodig bij een blinde en doofstonne zitten? En waaron slaan ;yn letters nu paraplu? :orGen beter*