Gebruiksaanwijzing

Met wijd opengesperde ogen kijkt ze mij aan. ,,Zijde gij het?'' ,,Ja make''(spreek uit zoals Simonneke dat doet!)
Volgt een conversatie van enkele minuten dat zij niet kan weten wie er komt, maar ja, dat ik het feitelijk toch altijd ben en of den doktoor al gebeld heeft. ,,Want seg, hij ee mij zier gedaan''. (wratje afgebrand op haar wang).
,,Ja make, dat was vorige week ook al'' En of het daarom is dat zij haar bril niet aan doet? Nee, ze moet geen bril hebben, ze ziet alles troebel en daarvoor gaat den doktoor bellen. We moeten naar de oogarts. Hmm.Tof.
En dan haal ik de ,,Bomama gebruiksaanwijzing'' boven. Waar haar bril is, en of die misschien vuil is? ,,Ha dazie''. Op de tafel ligt haar leesbril. Vuil, dat wel. ''En waar is de andere bril? De gewone, de grijsblauwe, die ge altijd aan hebt voor de tevee. Is het daarom dat uw ogen zo wijd open staan, om de tevee te zien?'' (ik denk dat haar buurvrouw Yvonne deze conversatie haarfijn kan volgen ...) Nee, in die brilledoos zit mijn leesbril. ,,Nee make, da's die kleine zwarte, die ligt hier''
Detectieve Malief trekt de brillendoos open, daarin zit de gewone bril, weliswaar in twee gebroken. De ondervraging wordt verder gezet: of ze die kleine zwarte bril misschien aan had toen ze ,,troebel'' zag, of dat gisteren was of vandaag? ,,Den doktoor heeft mijn sloefen aan gedaan want de maskes komen niet meer om elf uur als ik bel want dan zijn ze met het eten bezig''. Fijntjes wordt de aandacht van de verkeerde bril, de kapotte bril, de vuile bril afgewenteld.
Ik pak de gebroken bril op, poets hem op, plak het neusstuk bij elkaar en zet hem op haar neus. ,,Ha ja, zo zie ik wel beter. Gade ne nieuwe kopen? Maar ge moet u nie spoeien zenne, ik zie goed genoeg.''''
Als ik 's avonds bij de opticien mijn wedervaren vertel blijkt die man een ervaringsdeskundige. ,,Maar ge hebt geluk, ik ken er die altijd zeggen dat ze nooit iets beter zien...In ieder geval, gij moet altijd stoom afblazen, anders ontploft de ketel.'' Daarom heb ik dus deze gebruiksaanwijzing geschreven...
En mits gebruiksaanwijzing is ons Bomama de liefste van de hele wereld.
PS U had wel begrepen dat onze opticien niet van het type Gans Anders is, deze kent heel mijn familiegeschiedenis...

Valentijn

,,Het is nog een geheim, maar ik heb een lief'' De bekentenis kwam _uiteraard_ van Kadoke 2 die nu al bijna een jaar moet toezien hoe voor haar broer Jefke Populair de grietjes in de rij staan. Ik heb mij ondertussen het jargon van het eerste leerjaar eigen gemaakt en vraag dus met uitgestreken gezicht:,,Ha, tof. En heb je al gekust?'' ,,Nee Malief, hij weet het zelf nog niet.''
Dus was het thema hier vandaag Valentijn.

Terwijl ze met serieuze frons een Kellogg-huisje in de juiste tinten kleurt _mama zal dat niet graag zien want ze is tegen Kellogg_ en Malief zelf bijtjes en basketringen en ventjes uitknipt komen de confidenties. ,,Ik ben al heel lang op hem maar ik zeg zijn naam niet''.
,,Dat hoeft niet schat, als het een geheim is. Is het een jongen van de klas?'' ,,Jaaa''
Ik kan mij voorstellen dat het een probleem is, want die gastjes zijn stuk voor stuk een halve kop kleiner dan zij. Zoals S. die gisteren bij Kadoke1 kwam logeren, een blond putti-ke. Ik was blij dat ik wist dat het een jongen was want ,,dag poes'' lag op het puntje van mijn tong.
,,Op S. ben ik ook al eens verliefd geweest, zucht Kadoke2, maar daar zijn er wel zes op...'' Heu, zo'n klein ventje? ,,Maar ja, Malief, mijn lief is ook een kop kleiner...'' Van intimidatie gesproken.
En samen luisteren we naar de top kweetniehoeveel van liefdesliedjes op 4FM terwijl er nog snel een cadeau voor een vriendinnetje wordt geschilderd die volgende week jarig is. De zever op de radio ontgaat haar, ze is met ernstiger zaken bezig.
En dus niet met Valentijn. Doet er mij aan denken dat ik _heel lang geleden, vaneigens_ twee lieven(1) heb gehad die met een boeket kwamen aandraven. 't Was in Leuven, en 'k zat nog op een meisjespeda.(2) En iedereen kwam naar het boeket kijken. Die knaap was daarna zéér gegeerd. Als u soms nog twijfelt waar Valentijn voor dient...
(1)Pas op, nà elkaar hé.
(2)De Meester heeft daar nooit aan meegedaan. Ten eerste zat ik op kot en ten tweede was hij nogal zeker van zijn zaak...

Legioensoldaat

Beginnen met een bekentenis: ik neem pilletjes voor mijn grijze cellekes. Wie een van mijn vorige verhalen over het onthouden van namen en de truukjes met het alfabet las zal wel denken dat ze toch niet veel helpen. Oh nee? Vorige week ineens een tekst gedeclameerd waar ik in geen veertig jaar aan dacht. En omdat u ook eens mag lachen: die tekst moest ik in het derde leerjaar van zuster Polydora dagelijks opzeggen.
Pas op, geen makkelijk versje hé. Een aartsmoeilijke tekst waar ik als achtjarige zeker niet veel van kon snappen. Ik zei hem toen heel vaak op omdat we in de familie een tante hadden die niet naar de mis ging en die ik toch heel graag zag, en die ik dus in de hemel wou bidden.

Op het einde van de humaniora heb ik hem nog vaak opgezegd. Eerst proberen of ik hem nog kende, een beetje gepuzzeld, en jawel, een geschikte mantra terwijl ik in Brussel na schooltijd op de tram naar Laken stond te wachten. En dat kon weleens lang duren en mijn voeten werden koud en ik had niets beter te doen en ik dacht dat het misschien kon helpen. Of nee, dat dacht ik toen al lang niet meer, maar hoe gaat dat als er iets in je hoofd zit? ,,Nog een keer zeggen en dan zal hij wel komen.'' De tram, wel te verstaan. Hm ja, op de duur kwam hij wel.

Vorige week dus. Met de Meester enkele dagen aan de kust, héérlijk wandelweer met volop zon en berekoud. Maar toen wilden we toch maar de tram terug naar huis nemen. Dat duurde wel even. En toen pakte ik de Meester vast en zei :,,Heilige Jozef, liefdevolle voedstervader van het goddelijk kind en kuise bruidegom van de heilige maagd, bescherm het kinderlegioen dat u werd toegewijd en toevertrouwd als een erewacht onverpoosd biddend voor uw troon. Spreek gij voor ons ten beste bij de heilige harten van Jezus en Maria opdat we naar uw voorbeeld als leliën onder de doornen in kinderonschuld en reine jeugd ongerept mogen opbloeien in het aanschijn van de Heer. Spreek gij voor ons ten beste (bij de heilige harten van Jezus en Maria)opdat uit onze legioenrangen velen mogen aantreden door God geroepen en bevoorrecht om hem als voorbeeldige priesters in dit leven of als offerzielen in een heilig kloosterleven te dienen, spreek gij voor ons ten beste (bij de heilige harten enzovoorts) opdat uit onze christelijke gezinnen geloofsleven, godsbetrouwen en zedigheid weer heerlijk moge opbloeien, tot geestelijk heil van ons vaderland en tot zegen van heel de strijdende kristi-kerk. Amen''.
Ik ben niet tot het eind gekomen want de Meester vroeg of ik niet liever wat wou huppelen. Dat deed ik _ voor ik Malief werd _ als ik het wat koud had...
PS De tram heeft nog wat op zich laten wachten, maar deze geloofsacte van een jonge legioensoldaat van Sint Jozef heb ik in één ruk en zonder spieken gedebiteerd. Geen goei pillekes zegt u?