Legioensoldaat

Beginnen met een bekentenis: ik neem pilletjes voor mijn grijze cellekes. Wie een van mijn vorige verhalen over het onthouden van namen en de truukjes met het alfabet las zal wel denken dat ze toch niet veel helpen. Oh nee? Vorige week ineens een tekst gedeclameerd waar ik in geen veertig jaar aan dacht. En omdat u ook eens mag lachen: die tekst moest ik in het derde leerjaar van zuster Polydora dagelijks opzeggen.
Pas op, geen makkelijk versje hé. Een aartsmoeilijke tekst waar ik als achtjarige zeker niet veel van kon snappen. Ik zei hem toen heel vaak op omdat we in de familie een tante hadden die niet naar de mis ging en die ik toch heel graag zag, en die ik dus in de hemel wou bidden.

Op het einde van de humaniora heb ik hem nog vaak opgezegd. Eerst proberen of ik hem nog kende, een beetje gepuzzeld, en jawel, een geschikte mantra terwijl ik in Brussel na schooltijd op de tram naar Laken stond te wachten. En dat kon weleens lang duren en mijn voeten werden koud en ik had niets beter te doen en ik dacht dat het misschien kon helpen. Of nee, dat dacht ik toen al lang niet meer, maar hoe gaat dat als er iets in je hoofd zit? ,,Nog een keer zeggen en dan zal hij wel komen.'' De tram, wel te verstaan. Hm ja, op de duur kwam hij wel.

Vorige week dus. Met de Meester enkele dagen aan de kust, héérlijk wandelweer met volop zon en berekoud. Maar toen wilden we toch maar de tram terug naar huis nemen. Dat duurde wel even. En toen pakte ik de Meester vast en zei :,,Heilige Jozef, liefdevolle voedstervader van het goddelijk kind en kuise bruidegom van de heilige maagd, bescherm het kinderlegioen dat u werd toegewijd en toevertrouwd als een erewacht onverpoosd biddend voor uw troon. Spreek gij voor ons ten beste bij de heilige harten van Jezus en Maria opdat we naar uw voorbeeld als leliën onder de doornen in kinderonschuld en reine jeugd ongerept mogen opbloeien in het aanschijn van de Heer. Spreek gij voor ons ten beste (bij de heilige harten van Jezus en Maria)opdat uit onze legioenrangen velen mogen aantreden door God geroepen en bevoorrecht om hem als voorbeeldige priesters in dit leven of als offerzielen in een heilig kloosterleven te dienen, spreek gij voor ons ten beste (bij de heilige harten enzovoorts) opdat uit onze christelijke gezinnen geloofsleven, godsbetrouwen en zedigheid weer heerlijk moge opbloeien, tot geestelijk heil van ons vaderland en tot zegen van heel de strijdende kristi-kerk. Amen''.
Ik ben niet tot het eind gekomen want de Meester vroeg of ik niet liever wat wou huppelen. Dat deed ik _ voor ik Malief werd _ als ik het wat koud had...
PS De tram heeft nog wat op zich laten wachten, maar deze geloofsacte van een jonge legioensoldaat van Sint Jozef heb ik in één ruk en zonder spieken gedebiteerd. Geen goei pillekes zegt u?