Lotgenoten

Bomama was gevallen en ,,eventjes'' naar de afdeling ,,gehandicapten'' verhuisd. Enfin, zo noemt ze toch zelf de afdeling in Avondrood waar bejaarden luidkeels ,,met hun vrouw in de hemel'' communiceren, één enkele kranige tang de rest van het peleton commandeert waar ze mogen aan tafel zitten, enkele graatmagere wezens met lappen stof ,,gefixeerd'' in hun rolstoel wegdommelen en enkele nog alerte vogels mij steevast met ,,madam appelsien'' begroeten als ik de wekelijkse portie vitamineC naar de verpleegsterspost breng.
U had het al begrepen, 't is daar de hemel op aarde. En toen Bomama gevallen was belden de ,,zorgverstrekkers'' mij de volgende dag of madammeke Aerts enkele dagen bij de ,,gehandicapten'' mocht komen eten. Om haar te helpen. Tja, wat kon ik zeggen? ,,Ze is accoord'' was hun uitleg. Ik heb ons Bomama daar nog nooit horen protesteren. Behalve tegen mij, wel te verstaan.
En zo komt het dat ik in deze ietwat bizarre biotoop een nieuwe bezoeker leerde kennen. Zijn moeder zat sinds kort bij de ,,gehandicapten'', stil en discreet, en hij viel op omdat hij ook stil en discreet was, en niet tegen zijn moeder riep. Maar dat kon zijn omdat ze nog goed hoorde.
Toen kwam de ,,kerstviering'', die vrijdagnamiddag in Avondrood. Ik stapte met pakweg zes ,,gehandicapten'' in de lift en zocht een plaatsje in de cafetaria met geïmproviseerd altaar. Een delicate operatie om iedereen tevreden te stellen. De rollator van de 96-jarige Ida had ik volgens de dienstdoende Oma totaal verkeerd geparkeerd. Met een knal zwierde ze hem in een hoek. En zelf verplaatste ik mij een paar keer (Bomama:,,zit nu eens stil'' ) tot er achter mij geen commentaar meer kwam ,,dak indeweg zat''.
Toeval? Ik belandde achter de hoger beschreven nieuwelingen. De voorbeeldige zoon kwam een beetje te laat, excuseerde zich en was voor de rest een modelbezoeker. Tot, aan het eind van het ,,feest'', de ,,vrolijke bende '' achter mij hem sommeerde om met hen ,,naar boven te gaan''. Dat is in Avondrood geen verdoken invitatie, de gehandicaptenafdeling is ,,boven''.
,,Neenee, sorry'' zei hij, de instructies indachtig dat bezoekers geen andere dan eigen familieleden mogen ,,meenemen''. Iemand riep:,, ja, wel als ge hier directeur van den home zijt!'' De keurige meneer keek gegeneerd, zei ,,of als ik hier zelf zit'' en puur uit compassie deed ik mijn duit in het zakje: ,,ja, of als ik hier ook zit, we zijn toch ongeveer van dezelfde generatie...'' en ik dacht, 'k zal maar doen alsof dat nog klopt ook...
Monkellachske, de ware charmeur. Het kost niks en 't is nog plezant ook: ,,Maar nee, gij zijt wel veel jonger dan ik''. Oei, nee meneer, zeker niet. En nicht Tanjel met veel serieux: ,,Neenee, zij is ouder''.
Anyway, ik kreeg gelijk en da's altijd plezant...hoewel? Maar hij had een excuus voor zijn verkeerde inschatting: ,, zo'n modieuze bril, die van u, dat verwacht ge niet...'' Ochgottekes. Toch één welgemeend compliment?En in ieder geval beter dan dat van Bomama die mij iets eerder gezegd had dat ik zeker geen tijd had om naar mijn kapper te gaan?...
Later kreeg Bomama het laatste woord: ,,Weet ge wat ze zegden tegen die man zijn vrouw (zijn moeder dus): Ség, hij laat u staan en is met de jonge meisjes aan 't klappen. Da's lelijk hé?..'' Gehandicapten zegt u?

Wat doe ik later?

,,Néé joh, ik wil geen timmerman worden!'' Discussie op hoog niveau (het hoogste stapelbed) tussen de Kadokes 1 en 2. Zus heeft uit de jeugdbib van Kalamity en Lottepoes een boek gevonden met de aantrekkelijke titel ,,Wat doe ik later?'' (*). En ongevraagd is ze Kadoke 1 aan het overtuigen om, zoals het boek advizeert, een passende job te kiezen. Dringende besogne, ze zijn al negen...

Geen succes bij Kadoke1? Zus is niet makkelijk van de wijs te brengen en goede raad kosteloos uitdelen is haar hobby, dus is Malief aan de beurt. ,,Wat was dat weer, uw vroeger beroep? Oei, journalist staat er niet bij. Is verslaggever ook goed?'' En daar krijg ik de informatie die ik 40 jaar geleden zeker kon gebruiken: een verslaggever is bijdehand, vindingrijk, dynamisch, moedig, enthousiast, heeft een goede ontwikkeling, goede spelling, grote kennis. Er staat niets bij over ,,goed kunnen schrijven'' maar dat vindt Kadoke2 geen probleem. ,,Ge kunt toch goed spellen?...''

Ik ben dan maar eens gaan controleren wat men van een goede timmerman allemaal verwacht. Ha, die job vraagt kracht en weerstandsvermogen, wiskundige kennis, grote intelligentie, en hij (natuurlijk Hij) is vindingrijk , handig en creatief.
Hoe dan ook, ik moet dat boek ergens verstoppen. Nooit zoveel gedrukte onzin bij elkaar gezien.

Overigens, over haar eigen toekomstplannen bleef Kadoke2 vaag. Kok, misschien. Maar eerst een lief zoeken en die moet het begin van de plakband vinden! Betekenisvolle stilte.
Heu? Waarom? Maar natuurlijk: zo test je geduld en handigheid. Slimme meid.

(*)1974, datum van uitgave.

Patattebroek (*)

Vanmorgen gewekt met Sinterklaasgeluiden op de speelplaats van de naburige school. Een stadsschool nog wel, waar ,,Kom toooch eens kij-hij-ken nahaar de goede Sint'' volgens mij niet helemaal strookt met hun gezindte, maar soit.
Meteen klaarwakker. Beikes, de Sint, ik heb er geen goede herinneringen aan. Van de Sint die bij ons thuis kwam met een gevolg ,,notabelen'' van de plaatselijke KWB en in zijn Grote Boek een briefje had gevonden waarop Malief als acht- of negenjarige gekribbeld had ,,weg met het Frans'' en ook nog iets over zuster Polydora. Het meesterke had het gevonden (haaa, da moet ik aan de Sint geven) en ostentatief in zijn broekzak gestoken, mijn tranen ten spijt. Ik heb het 's nachts nog proberen uit zijn broekzak te vissen maar 't was zo donker. En het toppunt (als ik er nu aan denk) was dat de Sint meneer Crommen was en de zwarte Piet de beste acteur van de plaatselijke toneelvereniging, meneer Vermote begot. Ik herkende de sadisten en stond toch te bibberen. Vandaag zou je dat kindermishandeling noemen.Maar de Sint vergaf het mij grootmoedig terwijl hij voor Poichke een kleine zweep bracht. ,,Tof'' zei die, ,,een vislijn!''. Of heb ik het mis dat de Sint het mij vergaf? Ik vond 's morgens op mijn stoel behalve speculoos een ,,patattebroek''. Neem van mij aan dat het iets affreus was: vormeloos bruin en ,,op de groei''. Nu werd ik als dochtertje van het meesterke op school al wel eens gepest ,,kijk, uwe pa zoekt u!'' (niet dus), maar met die patattebroek was het raak. Al was het maar omdat het kristelijk geloof gebood dat we er een rokje moesten overheen trekken. Tsjtsjtsj. En dat is toch nog mode-journaliste geworden...

(*) Ik weet het ,,Patattenbroek'', maar toen bestond die ,,n'' nog niet...
(**) En dat verhaal van de valse sinten heb ik al eens ergens geschreven, sorrie...
Terwijl ik dit nalees stort twee meter achter mij de kraan van anderhalve meter van Kadoke1 in elkaar. Moet ik dat aan de kerkelijke overheid melden als ''een signaal?''De kraan is twee jaar oud hoor, vandaag gaan de kids als Sint-kado naar de tandarts. Wedden dat Kadoke2 er binnenkort een verhaal over schrijft?

Koopkracht...

Vrijdagmorgen: een overrompeling in de supermarkt van de komiek. Nauwelijks plek om te parkeren, lange rijen aan de kassa en vooral: behalve de gewone stommelende Benidorm Bastards zoals wij ook veel ,,gewone werkende mensen''.
Waarmee bedoeld: middelbare leeftijd, heu, of toch niet met pensioen hé??Tja. Terwijl we lijdzaam aanschuiven toch even in de volgestouwde winkelkarretjes geloerd. Wat de Meester de opmerking ontlokt dat je wel kon zien dat het crisis was.
Op het nieuws van 13uur kregen we de verklaring voor dat vroege begin van het weekend: staking natuurlijk. Tegen de verminderde koopkracht. Goe mopske zou Kadoke2 zeggen.