MERCI MARJA

Malief heeft het niet opgeschreven en dus weet ze niet meer precies hoe lang het geleden is dat Marja van haar ladder donderde en ze haar liefste Mechelse vriendin kwijt geraakte.

Vandaag was het zover: onweerstaanbare drang om ,,het dak'' van de ruim twee meter hoge kleerkast eens  een natte beurt te geven. Gewapend met ,,fledder'' en uitgewrongen dweil aan het werk. Helaas, zelfs met die lange steel kwamen er alleen van de rand een dik pak pluizen naar beneden. Hm, een beetje hoger staan? Een kinderstoeltje uit lang vervlogen tijd (de gebruikers zitten vandaag in Leuven...) was wel stabiel maar hielp niet echt.

Dan maar met fledder en al de dweil op het ,,dak'' gegooid, en oei, kan er niet meer aan. Met een lange kapstok het gevaarte naar beneden gehaald, plus rondvliegende pluizen. Mooi wit hoor, maar toch liever opgezogen. Met de stofzuiger hé.

En toen werd er nagedacht. Toch maar de trapladder gaan halen. Nee. Want Malief is dan wel de dochter van Philomène met de slogan ,,maskes moeten sterk zijn'' maar ze is vooral een voorzichtige sukkel...En denkt aan Marja, de vrouw die mij in het ziekenhuis na haar val van de trapladder begroette  met ,,en dei van Feiremans es é oek.'' Maar vooral aan het feit dat Marja haar nek had gebroken en enkele dagen later naar den honnekeshemel was gevlogen. Marja zag graag hondjes. Die beestjes zullen haar ook missen. Maar Malief was weer  haar flegmatieke zelf en dacht ,,ik ben nie zot hé'' waarna de fledder weer naar de badkamer verhuisde.

Overigens, fledder is Brussels, en toch deftiger dan ,,aftrekker''?

GOED NIEUWS?

 We zullen er maar niet teveel aandacht aan besteden maar als Malief een tikkeltje geïrriteerd klinkt, dan kom je dat nu te weten...

Na een zonnig verblijf bij Pallieter (en dat is niet mijn lief maar onze ,,thuis aan zee'') was terug thuis als ,,gewoonlijk''. Om te beginnen een nogal dikke omslag afkomstig met als afzender ,,Universitair Ziekenhuis Brussel'' wat Lottepoes beetje lachend interpreteerde als ,,een mals pakje voor een onderzoek zeker?''

Vergeet het: dat is tegenwoordig een manier waarop de blonde krullenbol, officieel Gedelegeerd Bestuurder van UZ Brussel oudjes aanspreekt om eens voor de arme kindjes te zorgen. Geen hongerige kindjes hé maar patiëntjes  die zo graag ook eens een speelgoedje krijgen. Voor wie wil weten waar die kindjes naar trachten? 

Hun Collegaatjes uit Afrika en andere trieste oorden mogen even de oogjes sluiten. Malief wordt gevraagd het lijstje eens te overlopen en ze mag kiezen voor een ruime Sint-zak: tien stuks vanaf een Xylofoon van 14,99 euro  tot een Playstation van 55,95. En nee, de patiëntjes mogen het speelgoed niet mee naar huis nemen. Dat is voor de volgenden.

Tenslotte werd Malief ook nog gerust gesteld: mijn privacy wordt niet geschonden. Heb op een of andere manier laten weten dat er wel eens voor goede werken wordt ,,gestort''. Misschien wel in deze blog? Om te zeggen dat al die bedank- kaarten en kleefbriefjes met mijn naam en adres mij ...de rittantik bezorgen.

De Rittantik...

Heb er absoluut géén idee van waar dit fraaie ,,Rittantik'' , een Brusselse verbastering, oorspronkelijk vandaan komt. 
Soms komt de oplossing kwansuis en dan is het wat groen lachen over een ,,bomama woord'' dat ineens duidelijk wordt. Remember de ,,Bataclan'' wat zij regelmatig gebruikte als in het plaatselijke café (niet verbonden met haar kerkelijke tegenhanger waarvan de naam mij natuurlijk ontsnapt) maar kijk, daar krijg ik nu ook ,,de rittantik'' van.  Ja natuurlijk, de ,,Patronage''. 
Tip van iemand die het beter weet: niet ongedurig worden, komt vanzelf.  Juist.
Maar die Rittantik? Ik kan alvast bekennen dat de huidige situatie (blijf in uw kot Malief) een zeer goede remedie is om af en toe de rittantik te krijgen. Ergernis, onmacht, desoriëntatie, genre ,,alle dagen zijn precies hetzelfde,  en aan wie kun je dat nog vertellen?''
Tot gisteren een lief familielid mij vertelde dat zij er de dag voordien ,,het smoor'' aan had. Poetsen, binnen zitten, geen goede vrienden zien, thuis werken, noem maar op. En dat ze  toen met de ook thuis werkende echtgenoot naar een terrasje aan de Dijle ging ..en dat het geholpen had.
Helaba, mogelijk hadden zij ook ,,de rittantik''?