Malief heeft het niet opgeschreven en dus weet ze niet meer precies hoe lang het geleden is dat Marja van haar ladder donderde en ze haar liefste Mechelse vriendin kwijt geraakte.
Vandaag was het zover: onweerstaanbare drang om ,,het dak'' van de ruim twee meter hoge kleerkast eens een natte beurt te geven. Gewapend met ,,fledder'' en uitgewrongen dweil aan het werk. Helaas, zelfs met die lange steel kwamen er alleen van de rand een dik pak pluizen naar beneden. Hm, een beetje hoger staan? Een kinderstoeltje uit lang vervlogen tijd (de gebruikers zitten vandaag in Leuven...) was wel stabiel maar hielp niet echt.
Dan maar met fledder en al de dweil op het ,,dak'' gegooid, en oei, kan er niet meer aan. Met een lange kapstok het gevaarte naar beneden gehaald, plus rondvliegende pluizen. Mooi wit hoor, maar toch liever opgezogen. Met de stofzuiger hé.
En toen werd er nagedacht. Toch maar de trapladder gaan halen. Nee. Want Malief is dan wel de dochter van Philomène met de slogan ,,maskes moeten sterk zijn'' maar ze is vooral een voorzichtige sukkel...En denkt aan Marja, de vrouw die mij in het ziekenhuis na haar val van de trapladder begroette met ,,en dei van Feiremans es é oek.'' Maar vooral aan het feit dat Marja haar nek had gebroken en enkele dagen later naar den honnekeshemel was gevlogen. Marja zag graag hondjes. Die beestjes zullen haar ook missen. Maar Malief was weer haar flegmatieke zelf en dacht ,,ik ben nie zot hé'' waarna de fledder weer naar de badkamer verhuisde.
Overigens, fledder is Brussels, en toch deftiger dan ,,aftrekker''?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten