Malief gaat hier geen reclame maken voor vis (maatjes hé) maar dit is een boodschap voor ,,oude'' maten. Dus niet zoeken wie of wat en wanneer...En maar één korte boodschap: Malief heeft geen ,,banden'' meer met haar vroegere werkgever. Na 35 jaar is dat niet nodig... en de nieuwe lichting heeft allicht nooit van haar gehoord (of gelezen). En geloof haar als haar leuze is: POUR VIVRE HEUREUX VIVONS CACHè.
Veel liefs voor de ,,oude'' maat.
Pas op, dit is een wreed verhaal. Gevoelige lezertjes mogen nu dit boekje sluiten. De anderen mogen zo meteen ,,amai, straf, schandalig'' gillen. Of Malief een beetje uitlachen.Dat zit zo: Malief is een ,,oudje'' met nog alle tanden in haar bekje. Tot gisteren. Want er zat een exemplaar (een tandje hé) vervelend heen en weer te schuiven in haar nog redelijk intact eetorgaan. En als het wat losser kwam, en Malief beetje verstrooid in de ,,rechterkant'' van haar boterham hapte, aaai, hoe schrijf je zo'n vervelend schokje?
Ga naar den tantist zouden ze in haar geboorteplaats al lang geroepen hebben, maar die lieve smoelsmid is al even met pensioen, en haar nieuw thuis, het zogeheten fiere Mechelen(!) heeft er geen meer. Enfin, toch geen die nieuwe sukkels aanpakken. Want stel je voor: gisteren dacht Malief aan een fata morgana: in haar straat twee nieuwe sjieke tandartspraktijken. Met een telefoonnummer!
Nee mevrouw, u ben geen klant hier, dat gaat niet! ''Heu, ook niet om een onnozel tandje te trekken, ik woon aan de overkant? Want hier zijjn geen andere tandartsen??? '' Malief kreeg het advies om naar Antwerpen te gaan. TOen heeft ze haar tandje zelf getrokken.
Beginnen met een beetje ,,biecht''...en Malief zou dat verhaal beter niet vertellen, maar ja, vrouwen hé..Vandaag is het héél warm (27 graden?) en Malief heeft koude voeten. Ze heeft dus sokken aan. En terwijl ze de tijd traag ziet voorbij gaan met een heel stomme aflevering van heu ,,Buren'' heeft ze zelfs een trui met lange mouwen aangetrokken. Van pure verveling...
Terwijl ze net voor de elfendertigste keer is gaan kijken of de KBC afschriften van anderhalve maand eindelijk gepost zijn (nee dus) bedenkt ze toch dat ze al héél lang geen verhaaltje meer stuurde. Alleen: er is niks gebeurd, niks spannend en niks ergs, de tuin begint stilaan op een woud(je) te lijken , de zogeheten ouderdomskwaaltjes (rara) zijn overwonnen en als ze dan toch één waarheid moet melden: Ik voel me zo verdomd alleen. Jaja, dat is een liedje hé.
En waarom ze in haar ,,moers taal'' laat weten hoe het met haar gesteld is? Oef, ze kan nog prietpraat verkopen. Volgende keer beter...
We zullen het maar bekennen: Malief zat in een dipje met een PC die die aan het mokken was. Had ze iets ,,stom'' gedaan , eigen aan haar leeftijd volgens ,,kenners''?
En al die vragen zijn verdwenen... want toen kwam een Kadoke. Een beetje oneerbiedig voor een bink van 20 jaar maar zo kent Malief hem.
Wat hij precies gedaan heeft? Hij kroop onder allerlei tafeltjes en bestudeerde ,,spullen'' die eerder door een echte pc en tv specialist duidelijk ondoordacht waren ,,begraven''. De slappe Wifi en een verdwaalde modem maakten weer kennis en jawel...halo Malief!
Het zal u niet verbazen dat ze die knappe bink een geweldige Kado gaat noemen...
Jullie denken toch niet dat Malief de laatste weken de ,,dikke luiaard'' heeft uitgehangen? Misschien wel een beetje maar dan was het haar schuld niet. Sommige slimmerds (anoniem) denken dat ze haar een plezier kunnen doen met zogeheten voorstellen om haar ,,te beschermen''. Waarna ze met allerlei redelijk niet te begrijpen blabla (met een ,,server'' van hier tot ginder) eens in de tot nog toe niet al te grijze haren krabt en maar rappekes ,,tis goed'' tikt. En bedenkt dat die mannekes nu echt geloven dat ze mijn ,,dinges'' zien. Waarom schrijven ze dan dat Malief in Berchem woont? hahahaha en ze heeft toch geen Antwerpse tongval? Benieuwd of ze morgen de kans krijgt om nog eens ,,te lachen''...Want nu is ze wel stout en misschien zelfs weer ,,de pineut''...Maar nee, de slimmekes hebben mijn postcode gevraagd, knap hoor!
Een volle maand de luiaard gespeeld, lieve lezers, maar vandaag weer ,,alive and kicking...Moet Malief een serieus excuus verzinnen? Noteer maar dat ze af en toe ,,een oudje mag spelen''.
Dat oudje is een persoon die af en toe een en ander vergeet, met een extra zwak om namen te noemen. Gelukkig woont er in de buurt van de Schelde (ja hé Wis?) een maatje dat mij helemaal gerust heeft gesteld. En als ze met de mooie nieuwe maand eens langs komt gaan we dat spelen. Wat? ,,Hoe heet die nu weer''....
Ondertussen voelt Malief zich een echte held. Proximus overwonnen en vandaag zonder moeite de Blog weer gevonden. Onnozel? Oudjes zijn met een handjevol troost al heel tevreden hoor. Een feit is ondertussen verteerd: ja Malief is een oudje. Dat heeft ze nu welgeteld twee jaar willen ontkennen...Het verstand komt niet voor de jaren hé...
