ZATLAPPEKES

Nog een verhaaltje uit Juzekestijd. Heeft niets met overdadig drankgebruik te maken, enfin, toch niet met alcohol...
Dat zit zo: Kalamity verwende mij met een heel origineel boeket. Als je niet beter wist leek het uit een exotisch veld te komen met een variatie van bloemen en bloemetjes die bovendien een verfijnd geurtje verspreiden. De gigantische Vrouwentongen (een erfstuk van ons mama) staan er net naast. Heimelijk trucje van Malief.Misschien worden die zo gemotiveerd om ook nog eens witte geurige bloemetjes te produceren.
Een dag later... verdorie, die mooie bloemetjes drinken wel flink door.Meteen bijgevuld. En morgen nieuw water, volgens de instructies...En plots flapte Malief het er uit: zatlappekes.
Tja, dat was dus een vaste beschrijving waar we in Brussel heel vaak mee geconfronteerd werden. Maar hoe of wat was dat toch?
Net op het punt om breuke er mee lastig te vallen (dat geheugen hé) wist ik het weer: zatlappekes waren kleine roze bloemen die onze hele vensterbank met uitzicht op de tuin vulden. En ons mama kende mogelijk de échte naam niet, maar voor haar waren het zatlappekes. Ik heb er in mijn kinder- en jeugdjaren liters water over gekapt.