Ruim twee weken peis en vree in deze overigens nette buurt. Tot een buurman (en nee, niet Mo maar de zoon van de zogeheten Brigitte) Malief uit haar dromen haalde. Of ze de voorbije nacht goed had geslapen? Heu ja, de slaap der rechtvaardigen zeker? En nee, ze slaapt niet aan de straatkant...
Toen kwam het verhaal, compleet met het bezichtigen van de ramp. De twee buren van de overkant kwamen het verhaal bevestigen: Mo was uit zijn krammen geschoten (heu, zo zeggen ze dat toch?) en had voor nachtelijk spektakel gezorgd waarbij de voordeuren van twee woningen (toevallig van Brigitte ) met een ,,samoerai-zwaard'' werden behandeld. Tja, een paneel ingestampt, alle glas gebroken en ook nog flink wat verf van de deuren gehakt.
De uitleg kreeg Malief nog wat later. Dat Mo een walm van drugslucht verspreidt. Tja, dan had ze eens een vriendje gemaakt. Toch dankbaar dat haar fietsloze voordeur geen pandoering had gekregen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten