Exit Gerard Junior

De jongste winterstorm (jaja op 11 april)  met onweer heeft het nestje van meneer en mevrouw Gerard danig overhoop gehaald. Er hingen lange sprieten uit en het nijvere paar vloog een beetje heen en weer zonder het verhakkeld huisje in de klimop nog een blik te gunnen.
En jawel, de volgende dag, net toen ik Kadoke 1 van de volley-training wou halen lag Gerard Junior voor de keukendeur, door zijn pootjes gezakt maar nog levend genoeg om Malief voor een dilemma te stellen. Eerst Junior oprapen (tja, en wat dan?) of toch maar eerst de Kadokes halen? Mijn grootmoederlijk hart won het van de voedstermoeder.
Toen we een half uur later mèt Kadokes terugkeerden zat de sukkel nog altijd voor de keukendeur. Kort overleg, (allemaal stil en afstand nemen) en dan met mijn zwarte daim handschoentjes (nog van Armani begot) het sukkeltje opgeraapt. Maar owee, hij fladderde naar het gras. Goeie richting dus. Ik zag nog net hoe zijn okseltjes nog helemaal kaal waren.
Zondag, dag des heren maar zo'n mooi weer: veranda afspuiten. En daar lag Junior, met de pootjes omhoog, tussen  de waterbakken. Nat geregend, oogjes open en zo dood als een pier.
Ik heb hem in de tuin net voor de kabouter begraven en er een versierd stokje (een troost-en verdrietstokje, destijds geknutseld door de kids in hun fröbeljaren) op geplant. Maandag hebben ze het grafje bezocht en gezegd dan het goed was. Voor kleine heidenen een hele prestatie.
En dinsdagmorgen keek Kadoke 1 naar de tuin en mompelde:,,Malief binnenkort zien we u in Iedereen Beroemd''.