FEEST!

Nooit te oud om te leren. Dat is een wijsheid van ons meter, mijn oma (toen 88) die op mijn huwelijksdag resoluut de arm van mijn grootvader pakte en zo in ons fotoalbum terecht kwam. Alleen was die grootvader niet haar echtgenoot maar de weduwnaar van mijn andere oma. Waarmee ik wil illustreren dat je altijd klaar moet staan om je te ,,smijten''. 
En zo gebeurde het dat deze simpele ziel naar een feest van de ,,oude krant'' ging om zo de nieuwe medewerkster haar  collega's te leren kennen.. En daar te ontdekken dat ze het gros van de lawaaierige bende niet kende. Of liever, niet herkende. Jaja, en dan achterom kijken om te zien naar wie die meneer zwaaide???
Het was alvast een confronterende gebeurtenis: oud-collega's (maar minstens vijftien jaar jonger dan Malief) die precies allemaal op elkaar leken, en als ik er wel één herkende dacht ik eerst dat het iemand van op tv was. Dat bleek af en toe te kloppen ook. Zoals de zanger die enkele liedjes bracht om de afscheidnemende collega te plezieren, of de hoofdredactrice van een zusterkrant. Op tv gezien... Dan was er ook een klasgenoot van de Meester die ik in mijn eerste jaren op de Jacqmainlaan ontmoette en mij toen zei dat hij daar zo snel mogelijk weg wou...'t Kan verkeren.
Maar ook hartverwarmende ontmoetingen hoor. Al was het maar dat de meesten mijn naam nog wisten terwijl ik zelf alleen kon mompelen ...ja, hoe heet jij nu weer.
Met deze wil ik de feestvierders verzekeren dat het bij mij niets anders dan een ouderdomskwaal is...
Sans rancune?