SCHOEN SCHOONE...

De titel ontcijferen vraagt enige kennis van het plaatselijk dialect, maar voor de rest zal Malief zich gedragen...
Mijn verhaal begint in de jaren tachtig toen in de ,,stal VDH'' een vlotte gast werd geïntroduceerd. Nu ja, hij heette Wouter, kwam uit Lier en de Meester vertelde mij dat zijn collega's (de ene een fervente basketbaladept en de andere een wandelende reclame voor voetbalclub Lierse) die pas afgestudeerde rechtenstudent wilden inlijven in het advocatenkantoor (in de wandeling de stal genoemd). 
Op een of andere festiviteit maakte ik kennis met de kandidaat maar de bink (nu ja, hij maakte ook indruk op mij) koos voor een job in het familiebedrijf. Jammer maar helaas.
Ondertussen is de stal letterlijk leeg. De dochter uit de stal trouwde met een andere kandidaat-ondernemer en wat die mij vroeg zal ik nooit vergeten. Geëmancipeerd was die knaap alvast niet want dat ik zomaar journalist kon spelen terwijl de Meester toch een zware carrière...
Terug naar Wouter. Zijn levensloop staat in alle boekskes maar vanmorgen hoorde ik hem op de radio in een ,,vertelprogramma''.
Zal het maar bekennen: hij is nog altijd de Wouter van vroeger. Omdat die bekende ceo geen moeite had om te vertellen dat hij wel eens weende. 
Had Malief het niet gedacht: in die macho-stal had hij zich nooit thuis gevoeld.