,,Toch goed dat ons Lottepoes weer een vriend heeft hé'. Zo alleen is toch niet alles.''' verzucht Bomama. 't Is een goei die het zegt. Al weduwe sinds haar 56ste en nogal wat kandidaat-vervangers voor het Meesterke wandelen gestuurd. De nieuwe aspirant kleinzoon heeft bij haar de naam 47 gekregen.
Voor u begint te grijnzen: 47 is niet de 47ste, ook niet zijn leeftijd en ook niet ,,de tram die naar Neder-Over-Heembeek ging'', maar gewoon zijn schoenmaat. En dat vind Bomama een straf nummer.
,,'t Zal wel ne grote zijn zeker'', opperde ze een tijdje geleden toen Lottepoes haar had verteld dat ze met een vriend schoenen ging kopen en dat het zo moeilijk was gezien de schoenmaat.
Sindsdien is het dus 47 voor en na. ,,Ja 47 ging kamperen _hoe heet hij nu weeral, ge weet wie ik bedoel hé _ en zij ging niet mee omdat er geen water en geen toilet was...'' Arme Lottepoes: mij had ze verteld dat Bomama toch niet meer zo goed hoort. Neen zeker: de volgende dag kreeg ik het hele verhaal. Want wat kun je in een rusthuis nu anders vertellen dan het nieuws van het vorige bezoek?
En dan tot slot: ,,Zal ik 47- ge- weet- wel binnenkort eens zien. Allez, inspecteren gelijk ze zeggen?'' Als je bijna 89 bent is er niet veel tijd te verliezen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten