Memory Lane in puin...

Het was een van de vaste uitstapjes voor de Meester en Malief: een wandeling langs Ozendrop, in de jaren tachtig tien zomers lang onze vaste stek aan de kust. We hadden er heerlijke zomers beleefd, en terwijl we dan terugwandelden naar ons bescheiden appartement, nu ruim tien jaar onze nieuwe thuis-aan-zee, speelden we pure Memory Lane. Over al de mensen die ooit bij ons logeerden _ van vrienden en familieleden tot collega's en vriendinnetjes van Lottepoes en Kalamity_ en wat er nu van iedereen was geworden.
Gisteren was het dus incasseren: het oh zo fraaie landgoed met authentieke glasramen lag in puin, en als een haan op een mesthoop was een gigantische graafmachine op de berg stenen, ramen en rotsen gekropen. We herkenden stukken van de muurschildering, de gigantische smeedijzeren haard, de omgevallen brievenbus.
En we waren er gisteren niet alleen: authentieke inboorlingen stonden er hoofdschuddend bij, vertelden dat het huis, de galerij en de garages op twee dagen plat lag.
Het ziet er naar uit dat we de volgende keer een andere route gaan kiezen...
Hmm Pezzeke _ jij bent dus niet voor niets een ingenieur met technische attributen _ ik heb héél veel mooie foto's van onze glorietijd in Ozendrop en dan kunnen jullie meekijken en desgewenst een traantje wegpinken...