Pa, 39 jaar later

Bijna 1 november, dus een bezoekje gebracht aan Pa. Waarom praat ik de laatste tijd zoveel over het meesterke? Omdat we een ,,moeizame'' relatie hadden? Omdat hij nog uit de tijd stamde dat een dochter haar manieren moest houden, het zeker niet ,,in haren bol'' moest krijgen en dat ,,goed'' maar net ,,goed genoeg'' was? Dus geen Latijn (de broers wél natuurlijk), maar wel een schrikbarende nonnenschool in Schaarbeek die net met een Nederlandstalige humaniora waren begonnen en waar alle ,,overschotjes'' van de Brusselse buitenwijken tot een stuk in Brabant gedropt werden. Achteraf bezien heb ik het mij niet beklaagd: een mondje Latijn leerde ik wel van onze Poiche en de andere talen leerde ik met des te meer plezier. Met Duits heb ik nog een paar vriendjes opgescharreld (maar dat zal zijn bedoeling niet geweest zijn) en de Franse omgeving was dan weer interessant voor de Congolese connecties en Michèle, een Parijse pennenvriendin, terwijl dat Engels heel deugdzaam beoefend werd met Shigeko Goto en dat was een jonge vrouw die ik lange epistels stuurde (over de Congolezen en Duitse vriendjes) of over mijn pijnlijke likdoorn op mijn voetzool (!), maar die was zo beleefd (een Japanse hé) dat ze daar prompt op antwoordde. En ik kon naar Leuven en werd pol-en-sokker... Hm, ik ben weer mijn draad kwijt. Lottepoes en Malief stonden dus vandaag op het kerkhof van Meerbeek, toen Lottepoes opmerkte dat het volgend jaar veertig jaar zal zijn dat Pa hier ligt. En daarna gingen we naar zijn 94-jarige broer die een paar jaar eerder kloeg dat hij ,,over onze Fons zijnen buik nie meer kon reussen''(°). Maar wat een bejaarde! Och ja, sommige namen kan hij niet meer onthouden! Maar ,,ons Gabikke'' soigneert hem nog beter dan sommige jonge vrouwen. Waarmee hij haar kookkunsten bejubelde. Of wat dacht je? Alleen moest hij de patatten schellen... Zijn lieve vrouw zat er wat stilletjes bij met omzwachtelde benen en vond dat het zolang duurde voor ze weer beter werd... Dat heb ik mijn moeder ook al horen zeggen. Dat het zolang duurde eer het beterde... Gisteren zat ze (voor haar doen) heel stil in haar zetel. Wat er was? Ha, dat ze aan het bidden was? Mama, hoezo? Ja, van verveling hé... (°) ,,reussen'' is Meerbeeks voor wrijven...en dat gebeurde als nonkeltje jarenlang zijn broers grafsteen schrobde...