Toch makkelijk als je over bekende mensen schrijft, je hoeft niet eens hun naam te noemen. Dat scheelt in boze reacties. En alle mensen die lezen en schrijven weten over wie ik het heb.
Vandaag is mijn onderwerp van enig vermaak de man die met een serieus diploma op zak zijn carriëre begon als veggie-boer. Het heette zo'n dertig jaar geleden anders maar helaas, de Meester is er niet meer om mij de juiste naam van het bizarre bedrijfje in te fluisteren. En die man hebben wij dus echt gekend.
Ik ontmoette hem op een of andere festiviteit, en het zal wel een begrafenis of een huwelijk geweest zijn, naar andere festiviteiten (ahum) ging de Meester niet. En het onderwerp van mijn verhaaltje van vandaag sprak mij _ ja, het was in een kerk..._ indringend aan. Of het waar was dat ik full time werkte en vaak op reis ging en ook nog twee kinderen had en hoe ik dat klaarspeelde.
Het antwoord had hij ook op het kantoor van zijn toekomstige schoonvader, waar de Meester werkte, kunnen horen: mijn geheim was een echtgenoot die een ruim deel van de huishoudelijke klus voor zijn rekening nam.
Mijn antwoord deed hem fronsen. En voor zover ik achteraf heb vernomen heeft zijn echtgenote ook niet lang haar rechtendiploma kunnen verzilveren. Maar wat las ik in de krant? Ze geeft hem advies om kunst te kopen. Dat heeft hij helaas (zijn eigen woorden) niet opgevolgd. Maar hij is wel héél rijk geworden. Malief niet...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten