OMA???

Halftien is voor Malief nog net geen beschamend uur om 's morgens haar krant uit de bus te halen. Let wel, ik moet daarvoor wel een paar trapjes af en de stoep op en geef daarbij aan buren en passanten een inkijk in een paar rode muiltjes (en vandaag) een zwart/groen gekleurd paar sokken. Voor de rest alles deftig dichtgeknoopt. Gewassen en min of meer gekamd ook, ha ja, je woont niet zomaar in een zogeheten deftige straat.
Net toen ik vandaag alle sloten en sleutels had omgedraaid hoorde ik vrolijk gekwetter. Bon, gelukkig geen dames op uitstap (dan was ik nog net niet goed genoeg uitgedost) , gewoon kleuters. En wat een schattige processie ik toen zag passeren.
Eerlijk waar, was het een Mathilde-ervaring? Ik kon het niet laten en begon enthousiast te wuiven. Ze waren met velen, hun getater viel stil en ze wuifden bijna allemaal terug. Een stoere wou zelfs een vuistje geven, maar daarvoor stond ik net een trapje te hoog. En ééntje  piepte  voorzichtig  ,,ooomaaa?''. Geweldig toch? De waarheid komt uit de kindermond. Enfin, misschien heeft zij ook een oma met blond haar?