We waren geen ,,vriendjes'' , daar kende ik hem niet voldoende voor, maar ongetwijfeld wel met de ,,oudste'' herinneringen aan ,,onze'' krant. Toen zijn doodsbericht deze week in de bus viel wist ik ook meteen waar hij mij de laatste jaren deed aan denken: Jacques Brel in de rol van ,,Ridder van La Mancha. Maar daar bleef het bij, hij was zeker geen ridder die tegen windmolens vocht.
Onze gezamenlijke geschiedenis begon in een restaurant in de Jacqmainlaan waar meneer De Smaele zijn nieuwe journalisten had uitgenodigd voor een welkomstgesprek. Jaja, dat was in 1966 nog ,,gewoonte''. We waren met drie, ik was nog supergroen en wou alleen maar ,,schrijven'', De ridder en de Hollandse snaak hadden andere ambities. En als ik mij goed herinner was ik ook de laatste die in 2002 met een ,,smile on my face'' het pand verliet.
De ridder zag ik in 2014 terug bij de eerste reunie van ,,oudgedienden'' in Lissewege. Hij was zoals altijd ,,een heer van stand''. Zelf demonstreerde ik ongetwijfeld een stortvloed aan nieuwsjes en deugddoende knuffels ,,in eer en deugd''.
Twee jaar later, in Brugge, zelfde scenario, en dit jaar, met al drie dierbare vrienden minder, een zucht van verlichting dat de ,,namen'' er nog bij waren. En enkele ,,nieuwelingen'' om onze krimpende tafels te bevolken. Denk daarbij aan een maatje van héél lang geleden waarmee ik nog een ,,Suske en Kwiske'' in elkaar knutselde...
Maar ter zake. Besef nu dat ik in feite nooit een ,,gesprek'' heb gevoerd met de ridder...Misschien omdat politiek mij niet zoveel interesseerde? Ik kan mij ook niet herinneren dat ik hem ooit heb zien lachen. Toen ik zijn ,,in memoriam'' las dacht ik wel: die nieuwe generatie heeft hem niet gekend. Waarom hij de krant verlaten heeft? Van mij zullen ze het ook niet horen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten